Sayın lovesoft'a teşekkürler.
Fakat bu mealler içinde 20/109 (O gün, Rahman'ın izin verdiği ve sözünü uygun gördüğü kimseden başkasının şefaatı yarar vermez.) dikkatimi çekti. Ben bu anlatıyı değerlendiremedim: daha doğrusu bildiklerime aykırı geldi.
Verilen bu anlam bazı uyanıkların meydana çıkıp "ben şefaatçiyim" diye ortalıkta dolaşmalarına da sebep olmaz mı?
Biri anlatabilir mi?
Saygılarımla.
Galip Yetkin.
|