[Hasan Akçay]

Fers hocam, o ayetleri elimden geldigince inceledim; kaldi ki bilhassa sayin Abdurrahman Özlük'le uzun uzun müzakere ettik.

Görüsüm aynen sürüyor:

Orada sözü edilen, "salât"in kiyamli-secdeli bir uygulamasidir. Uygulamadaki miktara ister rekat deyin ister baska bir ad verin bütünden bir o kadar eksilterek varabilirsiniz. Benim anladigim, en taksurû mines salâti... iste odur.

Siz farkli anliyorsunuz. Neden olmasin! Ama aciklayin lütfen. Kanitlarinizi getirin. Ikna edici bulursam yanlistan döner, size tesekkür ederim.

*

Hacca trasin sonradan mi eklendigi
Bakara 196 ve Fetih 27'de

Yüce Allah'in

Ibrahim nebiye mi ya da
Muhammed nebiye mi

seslendiginden anlasilabilir.

Fetih 27'de
Yüce Allah'in
Muhammed nebiye seslendigi
kesin.

Cünkü o ayet-i kerime
Muhammed nebinin güven icinde Mescidil Harâm'a ulasacagi hakkindaki bir düs
ile ilgili.

Bakara 196'ya gelince...

Burada
muhatabin Muhammed nebi oldugu
tipki Fetih 27 gibi
bu ayet-i kerimenin de
bir savas ortamindan söz etmesinden anlasiliyor.

Hz Ibrahim
hac buyrugunu aldigi esnada
savas yoktu

cünkü
Islam Devletine savas acan
bir Mekke Müsrik Devleti yoktu.

Konumuzla ilgili tarihin
en saglam kaynagi
Kur'ân'dir. Onu da bilelim.

Örnegin

Kasas 27'den ögreniyoruz ki
haccin
iki anlamindan

biri
"büyük pazar"dir = panayir.

Cogulu HICEC.

Mekke'nin
dolayisiyla Kureysin
geleneksel
ekmek teknesi.

Ikinci anlamina gelince...

HAC
dört tane olmazsa olmaza sahip
bir ibadettir:

1.Arafat'ta tefekkür ve tövbe yoluyla arinmak,
2.Bu arinma icin Mes'aril Harâm'da Allah'a sükretmek,
3.Kabe yönünde yoksullara hayvan bagislamak
4.Ibrahim nebinin mescidi (Allah'in evlerinin ilki) olan Kabe'yi tavaf ederek o monoteist nebiyi anmak.

Özetle,

Ibrahim nebi devrinde
ticarî hac anlamindaki Mekke panayirlari ile
dinî hac es zamanliydi.

Dinî hac icin Mekke'ye gelen inanirlar elbet ticarî hac da yaparak Kureysin ekmek teknesini daha bir bereketli hale getiriyordu. Kureys kazanmaktan mutluydu.

Kureysin şirke sapmasi ve
"Rabbimiz Allah!" diyenlere hayat hakki tanimamasi
cok cok cok sonraki bir gelisme.

müsriklerin
Mescidil Harâm'a yaklasmalari ve dolaysisiyla
Mekke'nin ticarî hac anlamindaki panayirlari
uzun süren bir din savasindan sonra yasak edildi (Tevbe 28).

Ibrahim nebi devrinde
Mekke Müsrik Devleti yoktu;
dolaysiyla
ayetlerin arka planindaki o savas ta yoktu.

Anilan ayetlerde Yüce Allah Muhammed nebiye sesleniyor; Ibrahim nebiye degil.