TEMEL İBADETİ DIŞLAYARAK ALDATMA
Temel ibadet genel anlamıyla okumak, özel anlamıyla ise Kur’an okumaktır.
Temel ibadet, önce namaza hapsedildi, sonra Arapça ile eşitlendi, sonra da namaz Arapça okuma şartına bağlanarak iş bitirildi.
Kur’an’ın tümünü anlamını bilerek okumak her Müslüman için farzdır. Namazdan önce ve namazdan daha önemli bir farzdır. Allah’ın “Kur’an oku!” emri, “Namaz kıl!” emrinden hem daha öncedir hem de daha önemli. Bu bir yorum veya tevil değildir, Kur’an’ın açık beyanıdır.
Bir kere Kur’an’ın vahyedilen ilk kelimesi Kur’an’ın ilk emridir ve şudur: “Oku!” İkincisi, “Kur’an’ı düşüne düşüne dikkatle oku!”emri, iniş sırasıyla üçüncü sure olan Müzzemmil Suresi’nin 4. ayetinde verilmiştir. Aynı emir, aynı surenin 20. ayetinde bir kez daha tekrarlandıktan sonradır ki “Namazı kılın!” emri gelmiştir.
Namaz kılmak ne ise Kur’an okumak da odur, hâttâ Kur’an okumak namazdan, namaz kılmaktan daha değerli ve daha erdiricidir. Şöyle de diyebiliriz: Namaz kılmamak neyse Kur’an okumamak da odur, hâttâ Kur’an okumamak daha da yıkıcıdır.
Sâdece Kur’an okuyup namaz kılmayanın durumu, sâdece namaz kılıp Kur’an okumayanın durumundan iyidir. Kur’an okumayı camiiçine özgülemek, dışarıda Kur’an okumayı âdeta dışlamak da Allah ile aldatanların yarattıkları olumsuzluklar arasındadır.
Kur’an, okunacak şeyleri toplayan kitap anlamındadır. Adı bu anlamda olduğu içindir ki ilk emri de “Oku!” olmuştur. Ne yazık ki, geleneksel müdahaleler bu ‘okunacak kitap’ı sarılıp sarmalanarak duvara asılacak ve bazen de ‘üfürülecek kitap’ haline getirdi.
|