[size=14pt]Ve mâ erselnâ min kablike min resûlin ve lâ nebiyyin illâ izâ temennâ elkaş şeytânu fî umniyyetih(umniyyetihî), fe yensehullâhu mâ yulkış şeytânu summe yuhkimullâhu âyâtih(âyâtihî), vallâhu alîmun hakîm(hakîmun). (hac 52)
Biz, senden önce hiçbir resûl ve nebî göndermedik ki, o, bir temennide bulunduğunda, şeytan onun dileğine ille de (beşerî arzular) katmaya kalkışmasın. Ne var ki Allah, şeytanın katacağı şeyi iptal eder. Sonra Allah, kendi âyetlerini (lafız ve mana bakımından) sağlam olarak yerleştirir. Allah, hakkıyla bilendir, hüküm ve hikmet sahibidir. (hac 52)
Fe nâdethul melâiketu ve huve kâimun yusallî fîl mihrâbi, ennallâhe yubeşşiruke bi yahyâ musaddikan bi kelimetin minallâhi ve seyyiden ve hasûran ve nebiyyen mines sâlihîn(sâlihîne). (ali imran 39)
O mihrapta namaz kılarken, melekler ona seslendi: "Allah, sana Yahya'yı müjdeler. O, Allah'tan olan bir kelimeyi (İsa'yı) doğrulayan, efendi, iffetli ve salihlerden bir nebidir." (ali imran 39)
Ve iz ehazallâhu mîsâkan nebiyyîne lemâ âteytukum min kitâbin ve hikmetin summe câekum resûlun musaddikun limâ meakum le tu’minunne bihî ve le tensurunneh(tensurunnehu), kâle e akrartum ve ehaztum alâ zâlikum ısrî, kâlû akrarnâ, kâle feşhedû ve ene meakum mineş şâhidîn(şâhidîne). (ali imran 81)
Ve Allah, nebilerden, "Size kitap ve hikmet verdim. Sonra size, beraberinizde olanı (Allah'ın size verdiği kitapları) tasdik eden bir Resûl geldiği zaman, ona mutlaka îmân edeceksiniz ve ona mutlaka yardım edeceksiniz" diye misak aldığı zaman, "kabul ettiniz mi ve bu ağır (ahdimi) üzerinize aldınız mı?" diye buyurdu. (Onlar da): "İkrar ettik (kabul ettik)" dediler. (Allahû Teâlâ): "Öyleyse şahit olun ve Ben sizinle beraber şahitlerdenim." buyurdu. (ali imran 81)
nebilere kitap ve hikmet verdiğini ve doğrulayanların resuller olduğunu apaçık ayetler söylüyor. zaten kitap ve hikmet verilen nebilerde Allah(c.c.) ın ayetleriyle uyardığı için onlarda resul olmuş oluyor. yani tüm peygamberler uyarıcıdır bu yüzden resuldür. içlerinden bazılarıda kitap verilenlerdir bunlarada nebi deniliyor.
Ve iz ehaznâ minen nebîyyîne mîsâkahum ve minke ve min nûhın ve ibrâhîme ve mûsâ ve îsebni meryeme ve ehaznâ minhum mîsâkan galîzâ(galîzan). (ahzap 7)
Hani biz nebilerden söz almıştık; senden(hz.muhammedden) , Nuh'tan, İbrahim'den, Musa'dan ve Meryem oğlu İsa'dan da. (Evet) biz onlardan pek sağlam bir söz aldık. (ahzap 7)
ki bu verilen söz ali imran 81.ayette vurgulanıyor. zaten bu sözün içinde hz.muhammed(s.a.v.) de bulunuyor. oda bir nebi olduğu için bu söz onada geçerli oluyor.
Mâ kâne muhammedun ebâ ehadin min ricâlikum, ve lâkin resûlallâhi ve hâtemen nebiyyin(nebiyyine), ve kânallâhu bi kulli şey’in alîmâ(alîmen). (ahzap 40)
Muhammed, sizin erkeklerinizden hiçbirinin babası değildir; ancak o, Allah'ın Resûlü ve nebilerin sonuncusudur. Allah, her şeyi bilendir.(ahzap 40)
daha önceki ayetlerde de gördük ki Allah(c.c.) ayetlerinde kimine sadece resullük verilmiş, kimine hem resulluk hemde nebilik bahşetmiş. ki hz.isada kendine verilen kitaptan dolayı nebilik makamına yükseldiğini söylüyor. ahzap 40. ayette de Allah(c.c.) sen nebilerin sonuncususun fakat Allah(c.c.) ın resulüsün demiş bulunuyor. yani resullük bitmedi fakat nebilik seninle son buldu. artık kitap gelmiyecek son kitap kuran kıyamete kadar korunacak bu yüzden nebilerin sonuncususun diyor. Allah(c.c.) ın resulüsün ifadeside bu yüzden var. resullük bitmediği için var. [/size]
selam ile...
|