[hiiic]

Kur'an da bahsedilen peygamberler onları göklere çıkarmak övmek için değildir. Örnek almak içindir.

Bunun için Allah kuranda;
-Allahın emrine güvenmeyerek kendi bildiğini okuyan Adem peygamberden başlayarak,
-İsyan eden Yunusu (Enbiya 87)
-Adam öldüren, 2 lafı konuşmaktan çekinen, korkak Musayı (Kassas 33)
-Evlatlığının karısına gönlü düşen, gariban ağmaya yüzünü ekşiten Muhammedi (Ahzap 37 & Abese 1...)
-Efendisinin karısına cinsel istek duyan ve azkalsın fuhuşa girecek Yusufu (Yusuf 24)
-Oğlunun ölümüne içerleyerek ve Allahın hükmüne körlük eden Yakubu
-Allahın vahyini almasına rağmen, yeniden dirilme hususunda şüpheye düşen İbrahimi (Bakara 260)
-Yine Allahın sözü karşısında şüpheye düşen zekeriyayı (Meryem 8)
-Meşakat ve sıkıntı karşısında ölümü temenni eden Meryemi
-Hatalı kararlar hükümler verebilen Lokman'ı ve savaşta dünyamalı için esir satan Muhammedi
-Kocalarının kontrolünden çıkmış ve helaklık duruma gelmiş peygamber karılarını
-Puta tapan peygamber babaları ve yoldan çıkmış peygamber çocuklarını
-ve yine cürret ederek; Allahı görmek isteyen Musayı, helak konusunda pazarlığa tutuşan İbrahimi, Allahtan evladını diriltmesini/bulmasını isteyen Nuhu, Allahtan sofra indirmesini isteyen İsa ve havarilerini...

ve daha nicelerini anlatır, örnekler verir. Kİ Onlarında insani özellikleri ortaya çıksın... Haklarında abartılmasın ve onlarında hatalı oldukları, bizler gibi günaha ve hataya meyledebilecekleri bilinsin... böylece farklı insanlar kendileriyle örneklerdeki peygamberleri karşılaştırabilsin...

Bu kitap Allah katından insanlara örnekler içeren kıssalarla doludur. Allah insanların hata ve noksanlarını söylemekten çekinmez.
İbret almak isteyen alır. Burada masal anlatılmıyor, hayatın gerçekleri (Allahın sünneti) var.
Peygamber(ler) nasıl sevilir kişiden kişiye idrakten idrağa değişir ama nasıl sevilmez görmek istiyorsanız tarikata girin.

gerçekler bunlar. Allahın indirdiği gerçekler. Ama abartı ve yersiz tevazu yaparak insanları göklere çıkaranların peygamber sevgisiyle alakaları olmadığı gibi örnek alınacak peygamberleri, örnek alınamaz sonsuz kişiler haline sokuyorlar.

Asıl olan Allahtır, vahyi dilediğine verir... önemli olan parmağa değil, parmağın gösterdiği yere bakmaktır. Övgüye layık olan Allahtır peygamberler değil... Allahın dilemesine bağlı olarak Peygamberin biri gider diğeri gelir hepsi aynıdır farkları yoktur ve hepsi kusurlu insandır ama Allah sonsuza kadar gözeticidir, mutlak hakim en büyük güçtür ve Övgüye layıktır.

O kullarının çok üzerinde hüküm ve irade sahibidir, dilediğini yapar... Dilediğine merhamet eder dilediğini zelil ve perişan eder, dilediğini dünyada verip ahirette pişman edecekken dilediğini dünyada kendisine yöneltecek fitne ve belalarla belalandırıp Ebedi hoşnutluğa davet eder...

Yaratan ve dünya imtahanı gereği, kendisini şüpheli bir perde arkasından bildiren Allaha Hamd olsun. Bu Kuran onun katından gelmiştir, Muhammet yazsaydı orada kendisinin hata ve noksanlarını böyle yazmazdı, bu günün şeyhleri gibi kendisini kusursuz bildirme hatasına düşüp Tagut olurdu...