[galipyetkin]

Kur'an'da "lehü".

İhsan Eliaçık'tan alıntıdır.

Sayın Eliaçık Kur’an’da “Lehû”/Allah’a ait olan şey olarak 20 adet olgudan bahsetmiş. Biz buraya yalnızca "lehü'l mülk/mülk Allah'ındır" anlatımını alacağız.

-Kur’an’da sürekli olarak “O’na attir” (Lehû), “Allah’ındır” (Li’llahi) ifadeleriyle vurgulanan 20 şey var ki, Kur’an’ın aidiyet (mülkiyet; sahiplik) haritasını çizer. Yani neler Allah’a aittir ve biz onlara sahip olamayız onları anlatır.

Bu aynı zamanda “şirkin” ne olduğuna dair bize anahtar verir. HER KİM BUNLARDAN BİRİSİNE MUTLAK OLARAK SAHİP OLDUĞUNU İDDİA EDERSE, YANİ "BENİM, BANA AİT" DERSE ALLAH'A ORTAK KOŞMUŞ OLUR.


-Lehu’l-Mülk (Mülk Allah’ındır):

Türevleriyle beraber yaklaşık 100 yerde geçer. Türevlerinden maksat “Göklerde ve yerde ve ikisi arasında ne varsa, mülkü, ğaybı, bilgisi, sırrı vb. O’na aittir” şeklinde gelen ayetlerin tamamıdır. Bunların hepsi “mülkiyet” ifade etmekte olup sayılan şeylerin hepsinin Allah’a ait olduğu, bunlara sahip çıkılamayacağı ifade edilir.

Bu yönüyle Kur’an’da en çok geçen aidiyet (sahiplik) ifadesidir. Sürekli olarak bunların sahibinin Allah olduğu, O’na ait olduğu vurgulanmaktadır.

Sanıldığının aksine Kur’an’da mülk kavramı sadece egemenlik, yönetim, idare anlamında kullanılmaz. Bu, bildiğimiz mülkiyet kavramıdır. Kur’an mülkiyetin Allah’a ait olduğunu söylemektedir. Mülk kavramının içinde mal da vardır. Mülk, mal kavramından daha geniştir. Mal mülkü kapsamaz, ama mülk malı da kapsar. Çünkü mülk mal üzerinde sahiplikten kaynaklanan tasarruf (idare, yönetim) hakkı demektir.

Kişi bir şeyi mülkü haline getirince onu alma, satma, kullanma, devretme vs. noter tabiri ile ahz-u kabz yetkisine sahip olur. Buna mülk (mülkiyet) denir. Kur’anda mülk insana gelir getiren, fayda sağlayan, kuvvet veren şeydir.

“Görmediler mi ki, biz onlar için, ellerimizin (kudretimizin) eseri olan hayvanlar yarattık da onlar bu hayvanları mülk ediniyorlar” (Yasin; 71) ayeti malın insanlarca nasıl mülk haline getirildiği anlatılıyor. Yani insanlar hayvanları sahip olarak, onları mülkü haline getirip yönetiyorlar. Alıyor, satıyor ahz-ı kabz ediyorlar. Buradan gelir elde ediyor, fayda sağlıyor, kuvvet sahibi oluyorlar. Buradan mülkün malı da kapsadığını anlıyoruz.

Şimdi “Mülk Allah’ındır” dendiğinde, yönetim, idare Allah’ındır ama sahibi biziz demek olmaz. Sahibi Allah olduğu için onu yönetme, idare etme de Allah’a aittir demek olur.

Aksi halde örneğin şu tarlanın, binanın (malın) sahibi benim ama mülkü Allah’a ait demiş oluruz ki bu şu anlama gelir: “Alma, satma, ahz-ı kabz bana ait; getirdiği gelir, verdiği fayda, sağladığı kuvvet benim ama mülkü yine de Allah’a ait, O göklerden yönetsin…”

Bu nasıl oluyor?

Mülk kiminse geliri de, tapusu da, mülkiyeti de, ahz-ı kabzı da ona aittir. Kur’an “Mülk Allah’ındır” diyor. Yani geliri, faydası, kuvveti hepsi Allah’a yani kamuya aittir. Şu halde bize ait olan ne mal, ne de mülktür sadece emektir. Emeğimizden de bize bir pay vardır. EMEĞİMİZDEN VE İHTİYACIMIZDAN FAZLASINA SAHİP OLAMAYIZ.

Kur’an’da bir 'Antik Roma kavramı' olan “özel mülkiyet” yoktur. Mülk bütünüyle Allah’a aittir. Yerde, gökte ve ikisi arasında ne varsa hepsinin mülkiyeti O’nundur.

Bunu böylece anlamayanlar, “Lehü’l-mülk”ü Kur’an’da geçtiği gibi başa koymayanlar, Kur’an’da ne dendiğine hiçbir zaman vakıf olamayacaklar.

Saygılarımla.
Galip Yetkin.