[aorskaya]

SEVGİLİ KARDEŞLERİM;

Bu yazıda, müslüman çocukları olarak yaşanılan bir dram anlatılmaya ve çoğumuzun anıları canlandırılmaya çalışılacaktır.

ALLAH'IN SELAMI ÜZERİNİZE OLSUN.

Bizim çocukken anlayacak yaşa geldiğimiz görüldüğünde, bizlere; başta aile büyüklerimiz tarafından ; İslamın şartı 5 olarak öğretilmiştir.

Ayrıca, bunun yanında, hocaların önemi hep hatırlatılarak; bunların bize her şeyi öğretecekleri ve onları hep takip etmemiz gerektiği söylenmiş ve büyüdüğümüzde dahi; kuran gibi bir kitaptan bahsedilerek, “al ondan oku, biraz din öğren kitabından” denmemiştir.

Kuran, hep evin en yüksek yerinde ve en güzel kılıflarda saygın (!) yerine asılmış, mevlit ve cenazelerde büyüklerimizin yapraklarını karıştırarak, orada bulunanların anlamadığı şekilde fakat, nağmeli olarak okunmasının hüznünü yaşamıştır.

Bizi kurana, kuranı bize yaklaştırmayan büyüklerimiz, kuranın nurundan da faydalanmamıza set çekmişlerdir.

Din öğretisinde süre uzadıkça, kuran kursları hocaları devreye girmişler ve ; surelerin arapçalarını ezberleterek, “mümkün olduğu kadar yanık sesle, düz yada tecvitli kuran okumak” din olarak öğretilmiştir.

Artık, biraz daha ayaklarımızın üzerinde durmaya başlayınca da; imam hatip gibi okul hocaları görevi devralarak, kurs hocalarının kaldığı yerden devam etmişlerdir.

Buralarda da kuranı, yani dini öğretecek kimseler yetiştirmek yerine; devletin ve milletin bölünmez bütünlüğünü ve demokrasiyi koruyacak; bunlar için dini öğretecek; hatipler, hafızlar yetiştirmek temel ilke olarak korunmuştur.

Eee, tabi dini temsil eden kurumumuzda; güzel kuran okuma yarışmaları düzenleyerek, minarelerden güzel ezan okuyarak milleti duygulandıracak hafızlar yetitirme yarışına girmişlerdir.

Bize öğretilen şeyler; gerekenden çok göstermelik, içerikten çok şekilcilik şeklindeki yaşamı sağlayan ve öğretenler açısından kesin doğru ve yeterli olan şeylerdi.

Çünkü bizim, öğretmenlerimiz de aynı bizim yöntemimizle öğrenen kimselerdi.

Böylece; yuva kuracak aşamalara gelir, yuvalar kurarsak da, iş için gerekenin yanında, bir çok edebi cildi devirmiş olmamıza karşın hala kuran raflarımızda bile yerini alamaz.

Kimin kitabıdır, bu kitap ne der, neden korunmuştur, ne zaman lazım olur, anlarsak ne değişir?

Bu sorular, çok gereksizdi, çünkü zaten onu anlayamayacağımızı onun alimleri öğretmişlerdi.

Eee, koskoca alimler yalan mı söyleyeceklerdi? Biz onlar kadar olabilirmiydik?

Hem herkes kendi branşını en iyi bilir, matematiği hocası, kimyayı hocası, fen ve sosyali nasıl hocaları öğretiyorsa; dini de hocaları öğretmeliydi!

O zaman, biz de çocuklarımızı, yine nasıl diğer derslerde yarış için hocalarına gönderiyorsak, dini en iyi öğrenmesi içinde hocalara göndermemiz gerekmezmiydi canım? Bizde, bunu sağlayarak; dini öğretme görevimizi de yerine getirmiş, büyük bir yükün altından kurtulmuş oluyorduk.

Böylece; islamın şartının 5 olduğu, diğerlerinin bizi ilgilendirmediği; bu 5 şartında yılmaz bekçisi olan bir Müslüman devlete sahip olmamızın haklı gururuyla yaşayıp gitmekten başka bir şey kalmıyordu.

Şu anda bile topluma çıksanız, alim yada cahil kime mikrofon uzatıp sorsanız; islamın şartının hala değişmediğini, “bunu bilmemenin çok ayıp olacağını ve şartın (hala!) 5 olduğunu” şak diye suratınıza vuran cevaplar alırız.

Düşünebiliyormusunuz şimdi problemin büyüklüğünü?

Müslümana islamın şartının 5 olduğu, diğerlerinin şart olmadığı empoze ediliyor.

Acı olanda; Müslümanlar olrak, bu konuda fazla da kafa yormak istemeyip bunu din sanarak yaşayıp ölüp gitmemizdir.

İŞTE BU NOKTADA ŞEYTANIN BAŞARISI GÖRÜLMEKTEDİR.

Evet, şeytan bizlere galip gelmiştir. Şeytan ve dostları haklı olarak hep bayram halindedir.

BUGÜN DEĞİŞEN BİR DURUM VARMIDIR? ŞEYTANA GALİP GELİNEBİLMİŞMİDİR?

Hayır, aynı şeyler devam ediyor, gidiyor. Hiç kimsenin, dünyaya geliş amacını sorgulayıp, kitabı merak edip bakması gibi bir durum hala yok.

Hatta, Allah Allah diye savaşlar kazanan kimselerin ocaklarında camiye gidenler, dini kendi başlarına yaşamak isteyenler fişleniyor ve dışlanıyorlardı… Ama canım, onlar zaten irtica yapmaya çalışan kimselerdi.

Bu arada da bizim din için savaşırken ölenlere ait sandığımız şehitliğinde doğrusunu öğreniyorduk. Devlet kurumlarında halka hizmet için çalışan kim bu uğurda ölürse şehit oluyormuş. Hatta;

Gazinoda eğlenirken vurulan asker-polis şehit, masasında yazan gazeteciler bile şehit oluyormuş.

Bu, her dönemde islamı ve müslümanı zaafa uğratmak isteyen şeytan ve dostlarının müslümana sağdan yaklaşması denilen şeydir.

Dine en büyük zarar; kavgayla, öldürmeyle değil, dinden yanlışlar sokularak yapılabilir.

MÜSLÜMAN İSLAMIN 5 ŞARTI OLDUĞUNU (NAMAZ,ORUÇ,HAÇ,ZEKAT,KELİME-İ ŞEHADET) BİLİR BUNLARIDA ÖĞRETİLEN ŞEKİLDE YAŞARSA EN SALİH MÜSLÜMAN OLDUĞUNU SANIR.

AMA BİR ZAVALLI GİBİ ÖLDÜĞÜNÜ GÖREMEZ.

İslamı bu beş şey sanan ve bundan başka şeylere dikkat etmeyen biri kuranda okumaz, başka şartlarıda göremez bilemez.

Bu aşamada; "aksi yönde bilgilenen ve islamın şartı 5 olamaz, bu devlet islamı sekteye uğratan kanunlar yapıyor, islam bu değildir" diyen kimselerin karşısına diyanetin en yetkilileri çıkartılarak;
"siz kuranı anlayamazsınız, onun için bizler varız, bizler sizlere açıklarız, en doğrusu budur." dedirtilir.

Sonrada, devlet büyükleri, "saçmalamayın, oturun yerinize, bakın diyanet bile ne diyor. Siz ondan iyimi bileceksiniz? Allah'la kulu arasına girilmez, din Allah ile kulu arasında kalan şeydir. Sizin namazınıza, orucunuza, haccınıza, zekatınıza karışanmı var? Bak her yerde ezanlar okunmakta ve camiler dolup taşmaktadır.

Bunun aksini iddia edenler islamı bilmeyen cahiller yada provakötörlerdir denilerek, bunlara karşı diğer müslümanları da kalkan olarak kullanırlar.

Yani gerçek müslümanın başı, aslında tamda bu nedenle kafirlerden, müşriklerden çok kendini müslüman sanan tağutçu müslümanlarla derttedir.

Rivayetlerden, kıymet verdiği büyüklerden aldığı bilgiyle dini yaşayan müslümanlar olarak, diyanet ve devletin bu açıklamalarınıda otomatik olarak kabul ederek aksini söyleyenleri; hain, din düşmanı, peygamber düşmanı ilan ederek, dini bırakıp, yerine insan yapımı ideolojilerine destek veririz.

Ha sahi, bu film hep böylemi devam etmeli? Senaryo değişmeli, masal terk edilmeli değilmi?

Biz büyüdük, akıllandık artık!

(yoksa hala akıllanmadık mı?)

saygılarımla…
aorskaya