Hacer-i Esved, Kabe’nin dogu kösesinde
yerden bir buçuk metre yukarda.
O kara tasa ben de ulastim.
Esin dostun "Nolur haceri esvede sürüver!" diye esime vermis oldugu basörtülerini o tasa sürdüm;
üç dört metre uzaktan endiseyle bakan esime attim.
Ama kendim oracikta kalakaldim. Çikmamin imkani yoktu.
"Yemen kösesi"nden abananlarin,
"Irak kösesi"nden geri gelenlerin,
önden hücum edenlerin birlestigi noktadaydim.
Potansiyel cellatlarimin omuzlari hizasinda.
Cellat derken sakin abarttigimi sanmayin. Gerçegin kendisi bu.
"Açilin!" diye yalvardim. Kimsenin kulak astigi yok.
"Yer açmazsaniz basiniza basacagim!" dedim. Umurlarinda degil.
Birisi ayagimi yakaladi, beni çuval gibi firlatip atti.
Cellatlarimin ayaklarinin altina pat diye düstüm.
Hani kovboy filmlerinde bizonlar sürü halinde kosarlar, yollarinin üstündeki her seyi ezip geçerler ya.
Hacilar sanki onlar gibi davraniyordu.
Video
https://www.youtube.com/watch?v=hE_8gCj2Blo
Neyse ki gücüm yerindeydi, övgü Allah’a.
Can korkusuyla saga sola omuz dirsek vurarak ayaga kalktim.
Esim, elleri havada,
bana ulasmaya çalisiyor.
Ellerini yakaladim.
Giysimden Türk oldugum belliydi.
Bi adam, "Bari Türkler yapmasin bunu!" diye çikisti.
"Be adam, al esini açiktan tavaf et!"
Esim, "Açiktan sen gitsene!" diye bagirdi.
"Ben erkegim!"
Adamin islamiyetine bak!
Esimin
"Açiktan sen gitsene!" demesindeki protestoyu
anlar miydi o kafa?
"Erkek degilsin," diyebildim.
Acaba anladi mi?