Yaziklar olsun böyle babaya
VİETNAM SAVAŞI’NDAN BİR HİKÂYE…
Vietnam savaşına katılmış John adında bir asker, evine telefon açar:
-Sonunda eve dönüyorum, ama bir şey sormak istiyorum. Bir arkadaşımı da beraber eve getirebilir miyim?
-Tabi ki onunla tanışmaktan mutluluk duyarız, dediler.
-Yalnız arkadaşım bir mayına bastı, bir kolu ile bir bacağını kaybetti. Başka gidecek hiçbir yeri yok. Onun bize gelmesini ve bizimle beraber kalmasını çok istiyorum…
-Çok üzüldüm oğlum. Belki başka bir yer bulması için yardımcı olabiliriz.
-Hayır, bizimle yaşamasını istiyorum…
-’Oğlum’ dedi babası; sen ne dediğinin farkında değilsin. Böyle büyük sorunu olan birisi bizi çok rahatsız eder. Böyle bir farklılığa izin veremeyiz. Bence sen eve gelmeli ve bu çocuğu unutmalısın.
O andan sonra John telefonu kapattı. Bir kaç gün sonra şehir polisi kapıya geldi. Polis, oğullarını ölü olarak bulmuş ve teşhis etmek üzere gelmeleri gerektiğini söylüyordu. Anne, babası John’u teşhis etmişlerdi. Ama bir gariplik vardı. John’un BİR KOLU VE BİR BACAĞI YOKTU……..
|