Alıntı:
Tevbe 55
(Ey Muhammed!) Onların malları ve çocukları seni imrendirmesin. Çünkü Allah bunlarla, ancak dünya hayatında onların azaplarını çoğaltmayı ve onların kafir olarak canlarının çıkmasını istiyor.
Hadîd 20
Bilin ki dünya hayatı ancak bir oyun, eğlence, bir süs, aranızda bir övünme ve daha çok mal ve evlat sahibi olma isteğinden ibarettir. Tıpkı bir yağmur gibidir ki, bitirdiği ziraatçilerin hoşuna gider. Sonra kurur da sen onun sapsarı olduğunu görürsün; sonra da çer çöp olur. Ahirette ise çetin bir azap vardır. Yine orada Allah'ın mağfireti ve rızası vardır. Dünya hayatı aldatıcı bir geçimlikten başka bir şey değildir.
|
Konu dışı olacak kusurabakmayın lütfen ama yazdığınız muhteşem ayetlerden bu ikisi uzun zamandır kafamı karıştırıyor.Buna benzeyen başka ayetlerde olduğunu biliyorum.
Dünya hayatının geçici olduğunu metadan ibaret olduğunu ve tamamen asıl amacımıza yönelmek adına bir araç topluluğu olduğunu- bedenimiz dahil- biliyorum.Ancak bu ayetlerde geçen evlatlar konusu beni şüpheye düşürüyor.Dünya hayatında elde edilmek istenen zenginlik, şöhret, güzellik, vs vs gibi metalara Rabbimiz evlatları da eklemiş.Ben şunu mu anlamalıyım öyleyse, insan birçok şeyi yapmaya muktedir.Allah isterse istediğine zenginlik veriyor ve sınava tabi tutuyor.Aynı şekilde çocuk isteyen bir çift nasıl güzel bir araba almak istiyorsa -elbette farklı ama çoğu zaman tamamen ego tatmini amaçlı çocuk istendiğine şahit oldum- çocuk dünyaya getiriyorlar.Yani bu evlatları meta kategorisinde mi görmeliyiz? Evlat edinme imkanımız var diye doğurabildiğimiz kadar doğurup "e neslimizi sürdürmeliyiz" veya " yaşlanınca kim bakacak" kaygılarıyla mı olaya bakmalıyız...
Ya da imkan olsa da sabredip deli gibi istesek de sabretmeli ve dünyada var olan aç, eğitimsiz hasta vs çocuklara mı yardım etmeliyiz onun yerine?Yani kısacası evlatta aynen lüks bir araç ev gibi bir meta olarak mı algılanmalı?
Örneğin ben hep eğer maddi durumum çok iyi olacaksa bir biçimde, çalışmamın eseri olarak, bana güç ver insanlara yardım edebileyim dye dua ederim.Zengin olmaktan çok korkarım hatta.Elbette düşkün olmak istenmeyen bir durum, ancak o benim için uygun görüldüyse sabrederim ama zengin olacaksam da şu gün ki şartlarımı değiştirmem doğrusu.Benzeri bir fikirle hareket edersek, bu egomuzu bir evlat dünyaya getirip o evladı Allahın istediği imanlı bir kimse olarak yetiştirip, çevresine göstermelik değil gerçek anlamda faydası dokunan, mütevazı bir kimse olarak eğitmek ve onu arkamızda kendi imanımızın kalan temsilcisi olarak bırakıp gitmek fikri mi mantıklı? Bir evlattan fazlasına bakacak imkanlarımız varsa o zaman yeniden bir evlat dünyaya getirmek yerine diğer ihtiyaç sahiplerine el uzatmak ..
Tekrar özürdilerim konuyu bıçak gibi kesip başka ilgisiz bir soru sordum ancak açığa kavuşturmak istiyorum bu meseleyi.Bu derecede bilgili ve ilim sahibi kardeşlerim varken ben de bu ilimden faydalanmak istiyorum.