[sevginur]

Kuran ayetlerinde 7 gök

Kur’an ayetlerinde “yedi göğün”Bakara süresi 29. O, yeryüzünde ne varsa hepsini sizin için yaratandır. Sonra da O, semaya istiva etti [egemenlik kurdu]; onları yedi gök olarak düzenledi. O, her şeyi en iyi bilendir.

(Mülk: 3–4) Ki O, yedi göğü, birbiri üzerine yarattı. Rahmân'ın yaratmasında bir çatlaklık, uygunsuzluk görmezsin. Gözünü döndür [de bak], bir bozukluk görüyor musun? Sonra gözünü iki kere daha döndür [bak]. Gözün [aradığı bozukluğu bulmaktan], âciz bir hâlde sana dönecektir. Ve o çok bitkindir.

12. Ve sizin üstünüze yedi sağlamı bina ettik.

Kur’an ayetlerinde “yedi göğün”yaratılışı ve varlığı zikredilmiştir. Yedi gök denilirken gerçek manasıyla yedi gök kastedilmiştir. Bu tabirin değişik Kur’an ayetlerinde zikredilmesi, yedi sayısının burada çokluk 7 (Sayının çokluk için olmasının manası, sayının bizzat gerçek bir adeti göstermeyip sadece söz konusu şeyin çokluğunu yansıtmak için kullanılmasıdır) anlamında olmadığını ve özel bir sayıya işaret olduğunu göstermektedir. Bu ayetlerden anlaşıldığı kadarıyla gördüğümüz tüm gezegen ve yıldızlar birinci göğün parçasıdır. Ulaşamadığımız ve bugünkü bilimsel araçlarımızın kapsama alanının dışında kalan başka altı gök daha mevcuttur. Toplam yedi âlemi yedi gök oluşturmaktadır. Nitekim Kur’an-ı Kerim şöyle buyurmaktadır: وَ زَیَّنَّا السَّماءَ الدُّنْیا بِمَصابِیحَ[ 12. Böylece O [Allah], onları iki günde yedi gök olmak üzere gerçekleştirdi ve her göğe kendi işini vahyetti [içine yükledi]. Biz en yakın göğü kandillerle ve korumayla süsledik. İşte bu, Azîz, Alîm'in ayarlamasıdır. “En yakın göğü kandillerle süsledik.” Bu ayetlerden iyice anlaşıldığı üzere gördüğümüz ve yıldızlar dünyasını oluşturan her şey birinci göğün parçasıdır, onun ötesinde altı gök daha mevcuttur ve bizim halihazırda onların detayları hakkında tam bir bilgimiz yoktur. Nitekim yeni nücüm ilmi bu doğrultuda hareket etmiş ve bu görüşü desteklemiştir. Netice şudur: Kur’an’da kullanılmış “sema ve es-sema” kelimesinin tam manası “gök” değildir. Mana itibariyle kastedilen, yukarı taraftır. “Atmosfer”, “yeryüzünden biraz yüksek”, “bulutlar mahalli” manalarında kullanılmıştır. Bu Kur’an ayetlerinde sadece bazı yerlerde “gök” (yıldızların bulunduğu yer) manasında kullanılmıştır. Öte taraftan Kur’an on dört asır önce (nücüm ilmi bugünkü geldiği noktadan çok uzakken) evrenin azametini ve görünmeyen şeyler karşısında bu görünen dünyanın ne kadar küçük olduğunu açıklamıştır. Göze görünen tüm şeylerin ve yukarıdaki göğün tüm kürelerinin birinci gök olduğunu beyan ederek, evrenin azametini tüm açıklığıyla dile getirmiştir. Soruda işaret edilmiş ayetlerin incelemesine gelince ise şunları ifade etmek gerekir:


1. Enbiya 32: وَ جَعَلْنَا السَّماءَ سَقْفاً مَحْفُوظاً وَ هُمْ عَنْ آیاتِها مُعْرِضُونَ “Gökyüzünü de korunmuş bir tavan yaptık. Onlar ise oradaki, (Allah’ın varlığını gösteren) delillerden yüz çevirmektedirler.” Bu ayet ile ilgili bahis ve onun Kur’an’ın ilmî mucizesine ve ilmî azametine delalet ettiği konusu daha önce belirtildi.


2. Lokman 10: خَلَقَ السَّماواتِ بِغَیْرِ عَمَدٍ تَرَوْنَها “Allah, gökleri görebileceğiniz direkler olmaksızın yarattı.” Bu ayet de söyleyeninin azametini bildirmekte ve O’nun sonsuz ve zaman ve mekân ile sınırlı olmayan bir ilme sahip olduğunu belirtmektedir. Bu ayet göklerin sütunsuz olduğunu ve sütunsuz bir şekilde durduklarını buyurmamaktadır. Sadece göklerin gözle görülebilecek sütunlara sahip olmadığını bildirmektedir.(el-Mizan Fi Tefsiri’l-Kur’an) Bu, bilimin on dört asır sonra ulaştığı yer çekimi kanunudur.(el-Mizan Fi Tefsiri’l-Kur’an, c. 11, s. 287.) Bu, bilimin çocukluk döneminde olduğu on dört asır önce Kur’an’ın işaret ettiği mucizevî bir konudur.

el-Mizan Fi Tefsiri’l-Kur’an, c. 11, s. 287.

el-Mizan Fi Tefsiri’l-Kur’an, c. 11, s. 287.

Tefsir-i Numune, c. 1, s. 118 ve 121.

el-Mizan Fi Tefsiri’l-Kur’an, c. 20, s. 166.

el-Mizan Fi Tefsiri’l-Kur’an, c. 20, s. 176.

Tefsir-i Numune, c. 26, s. 33.
islamquest.org