Alak Suresi'ne giriş

[mavera]

ÖmerFurkan Nickli Üyeden Alıntı

6–8. Hayır, hayır! Dönüş Rabbine olmasına rağmen insan, kendini yeterli gördüğünde kesinlikle azar. [tuğyân eder]

Tâğûtların devri kapanmış değildir. Peygamber bulunsun veya bulunmasın, her dönemde tâğûtlar var olmaya devam etmiştir. Onlar sadece eski kavimlerde ortaya çıkıp yaşama imkânı bulan güçler değil; bugün de Müslümanlara en azim düşmanlığı ve en yıkıcı propagandaları reva gören kişi, odak veya organizasyonlardır. Tâğût, ekonomik, sosyal ve kültürel güç kaynaklarını ele geçirmiş, ahlâkî değerleri [dini] toplumların gözünde itibarsız ve taraftarı olmaktan çekinilen bir duruma düşürmeyi göze alacak kadar düşmanlığını ilerletmiştir. Ayrıca doğrudan yaptıklarının dışında, insanlığın ortak değerleri adı altında pek çok kavramı da Müslümanlara zarar verecek bir içeriğe dönüştürmüştür. Kısaca tâğût, Müslümanları dört bir yanından kuşatmış bulunmakta ve Müslümanlara hayat hakkı tanımamaktadır.
Öyleyse anlıyoruz ki, Peygamberimizin görevi sokaktaki şımarık*larla değil, tâğûtî düzenin kurucularıyla mücadele etmekti. İlk işi, toplumun hidâyet yolu üzerinde oturup haydutça engellemeler yapan bu azgın güruhu uyarmaktı.
Gerek âyetin orijinalindeki “inne ” ve “lam ” gibi edatlardan ve gerekse cümlenin isim cümlesi olması gibi te*kitlerden anlaşılmaktadır ki, Peygamberimizin karşısındaki düşman çok çetindir. Mûsâ’nın düşmanı Firavun ile Peygamberimizin düşman*ları mukayese edilecek olursa, âyetteki üç tekitten hareketle, Pey*gamberimizin düşmanlarının azgınlığının Firavun’unkinden de daha fazla olduğu söylenebilir.
İnsanın tuğyânına, diğer bir ifadeyle tâğûtlaşmasma iki sebep gösterilmiştir:
A) Âhireti inkâr, B) İstiğnâ.
İstiğna ; “insanın, (ister ger*çek olsun, ister öyle olduğunu zannetsin) zengin/kendi kendine ye*terli olduğuna inanması” demektir. Sözcük, “İstif’al” babındandır. Bu bab, Arapça dilbilgisi kuralları gereği, kendisine sokulan üç kök harfli herhangi bir fiile “talep”, “sual”, “tahavvül”, “itikat”, “vicdan”, “inkılâp”, “isabet”, “ziyade”, “nazar” ve “teslim” anlamları kazandırır. Bu kelimeye itikat/inanç anlamı kazandırmıştır.
Kendisini zengin, yeterli görenlerin şımarıklıkları, azgınlıkları Hümeze süresinde de vurgulanmıştır.

Bazen çeşitli yerlerde insanların şunu bunu kolayca tağut ilan ettiklerini görüyorum. Tağut da cihat gibi yanlış yönlendirmeler ile başkalarının keyiflerine uygun hareket etmeyi desteklemek için bir araç olduğunda tehlikeli hal alır diye düşünüyorum. Üzerinde düşünülmeli, iyice tartılmalı bence. Buradaki açıklamalar bu konuda faydalı olacaktır diye umuyorum.

--------

Bir de, tuğyan, güç / varlık / yeterlilik (“mülk”) sahibi olan ya da olduğunu sanan kişiler için tanımlanıyor. Gücü / varlığı olmayan kişiler isyan ya da küfüre saptığında, bu kapsama girmiyor ve sadece Kuran’a aykırı davranmış mı oluyor?