Hz. HATİCE

[EVVAB_İNSAN]

Hz. HATİCE

Hz. HATİCE, semavî dinlerin en mükemmelinin ilk mümini, Son RESULULLAH’IN ilk ve en sevgili zevcesi, malını İSLAM ve RESULULLAH uğruna seferber eden ilk insan, MUSTAFA EHLİBEYİT’nin annesi ve nihayet, SEYİDLERİN ve ŞERİFLERİN büyük annesi olma gibi eriş ve oluşların sahibidir.

Hz. HATİCE’Yİ bu genel ve mana çizgisinde tespitten sonra, madde planında ve tarihsel açısından ele alacak olursak, ana çizgiler halinde şunları görüyoruz:

Miladî 7. asrın başlarında Mekke… İLAHİ kelamın beşiği, iniş yeri olmanın hazırlık sancıları içinde kıvranan on bin nüfuslu bir site-devlet… KUR’AN’ı Kerim emanetine iniş yeri olabildiğine göre, coğrafyadan metafiziğe kadar sayısız alanda, birçok meziyetlere sahip bulunduğunu kabul etmek gereken Mekke… “YERYÜZÜNÜN GÖBEĞİ”… “ŞEHİRLERİN ANASI” (KUR’AN; Şûra,7) gibi vasıflarla anılan bu belde, VAHYE vasıtalık yapacak dili, korkuyu tanımayan insanlarıyla, gerçekten “EMİN BİR BELDE” idi. Çağdaş İSLAM bilgini Muhammed HAMDULLAH, Mekke ve civarının VAHYİN inişine İLAHİ takdir tarafından merkez seçilmesindeki hikmetlere şöyle temas ediyor:
“
Dünya yarım küresinde, üç kıtanın kesiştiği yerlerde bir nokta bulmak için haritaya bakalım: Hemen gözümüze çarpan, Asya’nın olduğu kadar, Avrupa ve Afrika’nın da yanı başındaki Arabistan Yarımadası olacaktır. İnsan medeniyeti üzerinde iklimlerin de bir tesiri olduğuna bir önem atfedilecek olursa, MEKKE-MEDİNE-TAİF komşu şehirlerinin teşkil ettiği üçgen üzerinde, insanı şaşırtan bazı şeyler buluruz.

MEKKE, Afrika çöllerini temsil etmekte, MEDİNE, ılık ülkelerin bereketliliğine sahip bulunmakta; TAİF, Avrupa’nın güney memleketlerinin iklimini göstermektedir. Daha İSLAM’dan evvel bile bu üç şehir, pek yakın bağlarla birbirlerine bağlanmış bulunuyorlardı. En azından ayrı menfaatler, onları bir konfederasyon halinde toparlamıştı ki, bunda Mekke, ticarî organizasyonuyla birleştirici unsur rolünü oynamaktaydı…

İSLAM’a beşiklik vazifesi görmüş olan Mekke, KUR’AN’ı KERİM’in kendi ifadesine göre, “ZİRAAT YAPILMAYAN BİR VADİ”dir. (KUR’AN; İbrahim,37) Böylesine bir mülkte, sanayi de söz konusu olamaz. Mekkeliler, bütün bu söylenenlere rağmen, hiç de göçebe değillerdi. En azından iki bin seneden beri, yerleşik hayat sürüyorlardı. En büyük meşgaleleri de, kervan ticaretiydi. O devirde, Avrupa’nın Hindistan ve Çin ile olan ticareti ise Arabistan üzerinden geçmekteydi.

Mekkeli Kureyşliler, İSLAM öncesi Arabistan’ın milletlerarası ticarî bir organizasyonunun başına yerleşmişlerdi. Onlardır ki, Bizans imparatoru, Habeşistan hükümdarı, Yemen’in Kindi hümkümdarları ve diğerleri ile ticarî anlaşmalar imzalamışlardır. Her yıl âdetleri olduğu veçhile Mekkeliler, Suriye, Irak, Yemen ve Habeşistan’a kervanlarla gidiyorlar Sahil kısımlarındaki bazı bölgeler bir yana, Mekke de dâhil, Arabistan’ın büyük kısmı daima müstakil kalmıştır. Roma, Bizans, İran ve diğer bazı ülkeler tarafından birçok teşebbüslerde bulunulmasına rağmen, yabancıların bu ülkeyi ele geçirmeleri asla mümkün olmamıştır. Evrensel bir hareket için genel karargâh olarak hiçbir yer, Mekke’den daha uygun olamazdı…” (Hamdullah; İSLAM Peygamberi, 1/19–26)

İşte Mekke… Bu şehrin asalet, nezaket, zenginlik ve cömertliği ile dillerde dolaşan bir hanımefendisi vardı: Huveylid’in kızı Hatice… Ticaretle uğraştığı için, Tacire, ruh ve madde güzelliklerini benliğinde topladığı için Tâhire diye anılan ve künyesi, Ümmi Hind olan HATİCE…