şefaat nedir

[ebumaruf]

ŞEFAAT NEDİR
Şefaat bazı insanların anladığı gibi birilerinin günahlarını ALLAH c.c den başka birisinin bağışlaması yada kefil olması değildir.
Şefeat bir kimsenin başka biri veya birilerinin bağışlanması için dua etmesidir.
Konuyla alakalı ayetleri inceleyelim.
Bakara
(48) Öyle bir günden sakının ki o gün hiç kimse bir başkası adına bir şey ödeyemez. Hiçbir kimseden herhangi bir şefaat kabul olunmaz, fidye alınmaz.8 Onlara yardım da edilmez.
Bakara
(254) Ey iman edenler! Hiçbir alış verişin, hiçbir dostluğun ve hiçbir şefaatin olmadığı kıyamet günü gelmeden önce, size rızık olarak verdiklerimizden Allah yolunda harcayın. İnkar edenler ise zalimlerin ta kendileridir.
Enam
(94) Andolsun, sizi ilk defa yarattığımız gibi teker teker bize geldiniz. Size verdiğimiz dünyalık nimetleri de arkanızda bıraktınız. Hani hakkınızda Allah'ın ortakları olduğunu zannettiğiniz şefaatçilerinizi de yanınızda görmüyoruz? Artık aranızdaki bağlar tamamen kopmuş ve (Allah'ın ortağı olduklarını) iddia ettikleriniz sizi yüzüstü bırakıp kaybolmuşlardır.
Enam
(70) Dinlerini oyun ve eğlence edinenleri ve dünya hayatı kendilerini aldatmış olanları bırak. Hiç kimsenin kazandığı yüzünden mahrumiyete sürüklenmemesi için Kur'an ile öğüt ver. Yoksa ona Allah'tan başka ne bir dost vardır, ne de bir şefaatçi. (Kurtuluşu için) her türlü fidyeyi verse de bu ondan kabul edilmez. İşte onlar kazandıkları yüzünden helake sürüklenmiş kimselerdir. Küfre saplanıp kalmalarından dolayı onlara çılgınca kaynamış bir içecek ve elem dolu bir azap vardır.

Bu ve benzeri ayetlere baktığımız zaman ALLAH dan başka hiç kimsenin hesap günü için yardımı olmayacaktır.
Kuranı okumaya devam ettikçe diğer ayetlerde bu görüşün eksik olduğu ortaya çıkmaya başlıyor.

Bakara
(255) Allah kendisinden başka hiçbir ilah olmayandır. Diridir, kayyumdur. Onu ne bir uyuklama tutabilir, ne de bir uyku. Göklerdeki her şey, yerdeki her şey onundur. İzni olmaksızın onun katında şefaatte bulunacak kimdir? O, kulların önlerindekileri ve arkalarındakileri (yaptıklarını ve yapacaklarını) bilir. Onlar onun ilminden, kendisinin dilediği kadarından başka bir şey kavrayamazlar. Onun kürsüsü bütün gökleri ve yeri kaplayıp kuşatmıştır. (O, göklere, yere, bütün evrene hükmetmektedir.) Gökleri ve yeri koruyup gözetmek ona güç gelmez. O, yücedir, büyüktür.
Yunus
(3) Şüphesiz ki Rabbiniz, gökleri ve yeri altı gün içinde (altı evrede) yaratan, sonra da Arş'a2 kurulup işleri yerli yerince düzene koyan Allah'tır. O'nun izni olmaksızın, hiç kimse şefaatçı olamaz. İşte o, Rabbiniz Allah'tır. O halde O'na kulluk edin. Hâlâ düşünmüyor musunuz?
Meryem
(87) Rahmân'ın katında söz almış olanlardan başkaları şefaat hakkına sahip olmayacaklardır.
Ta Ha
(109) O gün, Rahmân'ın izin verdiği ve sözünden razı olduğu kimseden başkasının şefaati fayda vermez.

Bu gibi ayetler ise ALLAH ın c.c bazı insanlara şefaat verebileceğini gösteriyor.
Halbuki yukarıdaki ayetlerde verilmeyeceği bildirilmişti.
Bu durumda Kuranda çelişki olmayacağına göre çelişki bizim anlayışımızda olmalı. Peki nasıl bunun ortasını bulacağız.
1. İhtimal ikinci gruptaki ayetlerden şöyle bir sonuç çıkarmak.
ALLAH izin verse birileri şefaat edebilecek fakat rabbim hiç kimseye bu hakkı vermeyecektir. Bu durumda ilk grupla arasında ki tearuz yani çelişki kalkar.
2. İhtimal ilk gruptaki ifadeler ALLAH dan başka ilah edilenlerin ilahlarının hiç birinin şefaatinin kabul edilmeyeceğidir ki bu ikinci grup ayetlerle çelişmez.
Peki bu iki ihtimalin hangisinin daha isabetli olduğunu inceleyelim
Araf
(134) Üzerlerine azap çökünce, "Ey Mûsâ! Rabbinin sana verdiği söz uyarınca bizim için dua et. Eğer azabı üzerimizden kaldırırsan, mutlaka sana inanacağız ve İsrailoğullarını seninle birlikte elbette göndereceğiz" dediler.
Burada İsrail oğulları Musa a.s Efendimizden şefaat istiyorlar peki kabul oluyormu?
ayetin devamında
135. Fakat erişecekleri bir süreye kadar biz azabı üzerlerinden kaldırınca hemen yeminlerini bozarlar.
Bu durumda Rabbim onların yeminlerini bozacaklarından dolayı Eğer Musa a.s dua etmişse kabul edilmemiştir. Yada Musa a.s dua etmemiştir.
Tam bir sonuç olmadığı için devam ediyoruz.


Tevbe
(99) Bedevîlerden kimileri de vardır ki, Allah'a ve ahiret gününe inanır. Harcayacaklarını, Allah katında yakınlığa ve Peygamberin dualarını almağa vesile sayarlar. Bilesiniz ki bu, (Allah katında) onlar için yakınlıktır. Allah onları rahmetine sokacaktır. Şüphesiz Allah, çok bağışlayandır, çok merhamet edendir.
Bu ayeti Kerime Peygamberin duasını almanın yanlış bir şey olmadığını aksine doğru bir şey olduğunu bildiriyor.
Tevbe
(103) Onların mallarından, onları kendisiyle arındıracağın ve temizleyeceğin bir sadaka (zekat) al ve onlara dua et. Çünkü senin duan onlar için sükûnettir (Onların kalplerini yatıştırır.) Allah hakkıyla işitendir, hakkıyla bilendir.
Nisa
(64) Biz her peygamberi sırf, Allah'ın izni ile itaat edilmek üzere gönderdik. Eğer onlar kendilerine zulmettikleri zaman sana gelseler de Allah'tan günahlarının bağışlamasını dileseler ve Peygamber de onlara bağışlama dileseydi, elbette Allah'ı tövbeleri çok kabul edici ve çok merhametli bulacaklardı.
Buradada Peygamberin onlara şefaat etmelerini emrediyor bu durumda ALLAH c.c ın şefaati kabul edeceğini bildiriyor.
Bütün bunlardan anlıyoruzki Şefaat vardır anlamıda kabul edilen duadır.
ALLAH ise kime bir kimsenin bir kimseye dua etmesi yada birisinin birisinden dua istemesi yani şefaat istemesi yanlış değildir.
Kabul edilip edilmeyeceği ise ALLAH katındadır.
ALLAH şunun şefaatini kabul eder demekte yanlışdır, etmez demekte yanlışdır