Iki numaralı mahkeme

[Hasan Akçay]

Duruşmalar başladı.

Tutuklu olduğumuz yer nasıl kendi sınıflarımız, kendi koğuşlarımız idiyse
duruşmaların yapıldığı yer de kendi spor salonumuzdu.

Ki aynı zamanda
sahneli, balkonlu konser salonuydu. Saniye Can'ı hatırlıyorum,
sazını tüfek gibi omuzuna alıp yürümüştü bu sahnede.

Şimdi orayı duruşma kürsüsü yapmışlar. Bayraklar, TSK forsu ve bilindik
ADALET MÜLKÜN TEMELİDİR yazısı... Göreceğiz temele ne yapacaklar.

Sahnenin orta yerinde yargıç kürsüsü bulunuyor.
Yargıçlara göre sağ uç savcılara ait,
sol ise avukatlara. Ama avukatlar sahnenin dışında.

Duruşmaları bazan gazeteciler de izledi. Ve balkonda subaylar. Akrabalarımız
izleyebilir miydi? Sanmıyorum. Hiç bir arkadaşım akrabam geldi demedi. Babam
mektubunda geleyim mi diye sordu. Gelme dedim, görüştürmezler. 1500 sanık,
1500 akraba... Mümkün mü?

Sandalyeler salona o kadar sık yerleştirilmiş ki
öğrenciler omuz omuza oturuyor.
İçeriye sığmayan beşyüz kadar öğrenci de
dışardaki sandalyelerde.

Duruşma yargıcı: Yüzbaşı Mehmet Karaaslan. Bilgili, enerjik,
anlayışlı, dürüst bir hukukçu. Çok güçlü bir belleği var.
Biz ifade verirken "Ama senin daha önceki ifaden farklı"
deyiveriyor. Çelişkiyi gideremezsek gülümsüyor, "Biraz
garip olmuyor mu? Öyle oluyor."

Başkan: Tuğgeneral Nihat Günaşan. Kolay gülen, kolay ağlayan
biri. Takma dişleri var ama yaşından genç görünüyor.
Olaya bizzat karışmış, o yüzden ön yargılı. Hukuktan ancak
bir asker ne kadar anlarsa o kadar anlıyor.

Üye: Kurmay albay Haydar Topçak. Başkana kıyasla
daha ciddi bir insan. Halden anlıyor gibi. Hazırlık sorgulaması
yapılırken okul komutanıyla birlikte olmuş. Yani komutanın
yapıp ettiklerini biliyor. Saçı dökülmüş ama dinç, çakır gözlü
bir asker. Hukuk öğrenimi gördüğünü önce sakladı, sonra
bir avukatın ısrarlı soruları üzerine "Hukuk tahsilim var" dedi.
Peki, komutanın hukuksuz işlerine neden engel olmadı?