Kendimize Rab lar Edindiğimizin Farkında Bile Değiliz.

[halukgta]

Allah Kur’an da bizlere, geçmiş toplumların yaptığı yanlışlardan örnekler verip, aynı yanlışları bizlerin yapmamamız için uyarılarda bulunur. Allah, benden başka RAB lar, yani yol göstericiler edinmeyin diye uyardığı halde, geçmiş toplumlar bu uyarıları dinlemeyerek, bakın neler yapmışlar ki, Rabbimiz örnek olsun diye Kur’an da bizleri bilgilendiriyor.

Tevbe 30: Yahudiler, "UZEYİR ALLAH'IN OĞLU" DEDİLER, HIRİSTİYANLAR DA "MESİH ALLAH'IN OĞLU", DEDİLER. Bu onların kendi ağızlarıyla uydurdukları sözlerdir. DAHA ÖNCE İNKÂRA SAPMIŞ OLANLARIN SÖZLERİNE BENZETİYORLAR. Allah onları kahretsin, nasıl da saptırıyorlar! ( Elmalı meali)

Tevbe 31: Onlar, Allah'dan başka BİLGİNLERİNİ VE RAHİPLERİNİ DE KENDİLERİNE RAB EDİNDİLER, MERYEM OĞLU MESİH'İ DE. Oysa onlar bir olan Allah'a ibadet etmekle emrolunmuşlardı. Allah'dan başka hiçbir ilâh yoktur. O, müşriklerin ortak koştuğu şeylerden de münezzehtir. (Elmalı meali)

Aslında bu iki ayetten alacağımız, çok dersler var. Ayetlerde özellikle dikkat çekilen, geçmiş toplumlar Allah ın gönderdiği elçilere kutsallıklar verip, Allah ın oğlu ilan ettiklerini söylüyor. Dikkat ederseniz Yaradan bu yapılanın yanlış olduğunu söylüyor, çünkü görev verdiğim elçilerde, tıpkı sizler gibi bir beşerdi ve bana kulluk etmek için yaratılmışlardı açıklamasını yapıyor. Bizler belki peygamberimiz için, Allah ın oğlu yakıştırmasını yapmadık ama Allah ın vermediği öyle yetkilerle donattık, öyle şeyler söyledik ki, HÂŞÂ DİNDE NEREDEYSE ALLAH IN ORTAĞI KONUMUNA GETİRDİK.

Diğer ayette ise çok önemli ve dikkat çekici bir konuda örnek veriyor ve diyor ki Yaradan, Allah ın yanında bilge, âlim kabul ettikleri kişileri ve de rahipleri, yani din adamlarını da kendilerine RAB edindiklerini belirtiyor. Ayetin sonunda ise Meryem oğlu Mesih i de Rab edindiler diyerek, yapılan yanlışı aktarıyor bizlere.

Tam bu esnada RAB kelimesine, bir açıklama yapmam gerekiyor ki, konu yanlış anlaşılmasın. AYETTE GEÇEN RAB KELİMESİNİ, YARATAN, TANRI, İLAH KAVRAMIYLA KARIŞTIRMAYALIM. BURADA GEÇEN RAB SÖZÜNDEN, İTAAT EDİLEN EFENDİ, TERBİYE EDİP EĞİTEN, DOĞRU HEDEFE ULAŞTIRAN ANLAMINDADIR. Peygamberimiz kendisine, efendimiz denmesine kızarmış ve efendi Allah tır, bende sizler gibi bir kulum dermiş. Ne kadar doğru.

Onun içindir ki Allah Kur’an da, din ve iman adına güvenilecek benden başka veliler, dostlar edinmeyin, onların ardı sıra gitmeyin, sizlerin güvenilecek yardım istenecek veliniz yalnız benim diye bizleri ayetinde uyarmıştır.

Eğer Yaradan ı dinlemeyip, Allah dan başka şüphe duymadan sorgusuzca itaat edilecek, yardım ve şefaat istenecek, güvenilecek en doğru HEDEFE ulaştıracağını zannettiğimiz VELİLER, ŞEYHLER, EFENDİLER edinirsek, Allah ın uyarılarını dinlememiş olacağımız gibi, kendimize Allah ın yanında, RAB LAR EDİNMİŞ OLURUZ. Ne yazık ki bunu bizler yapıyoruz, ama farkında bile değiliz.

Allah dinde ruhban sınıfı olmadığını, daha önceki toplumlara da böyle bir emri olmadığını söylediği halde, günümüzde bizler, öyle bir ruhban sınıfı yarattık ki, Ehli kitabın yarattığı ruhban sınıfı solda sıfır kaldı. Bizler edindiğimiz velilere, ardı sıra gittiğimiz şeyhlere, efendilere öyle payeler, güçler yükledik ki, mahşer günü adeta bizler için, cennetin anahtarları oldular.

Yaradan bizleri bu konuda uyarıyor Kur’an da ve ne diyordu? Şefaat tümden bana aittir, yardım istenecek makam yalnız benim. Ama bizlerin gözleri perdeli, kulakları mühürlü olduğu için, Allah ın zikrini yeterli görmeyerek, EN DOĞRU HEDEFE ULAŞTIRACAK KENDİMİZE RAB LAR, YANİ HİÇ ŞÜPHE DUYMAYACAĞIMIZ, BİZLERİ ALLAH A ULAŞTIRACAK EFENDİLER EDİNDİK. Lütfen dikkat tekrar ediyorum, burada ki Rab Tanrı/ilah anlamında değildir.

Allah ayetinde Hz. İsa yı da Rab edindiler diyor. Bu kısım çok önemli. Şöyle düşünebilirsiniz, ne yani peygamberler bizleri doğru yola iletemez mi? Elbette iletir, ama lütfen dikkat, kimin sözleriyle, kitaplarıyla iletir? ELBETTE YALNIZ ALLAH IN. Elçiler hiçbir zaman Allah ın sözlerine ilaveler yapamaz, adı üzerinde ELÇİ. Allah ne bildirdiyse onu iletirler ona davet ederler. Çünkü elçilerinde tek rehberi, efendisi yalnız Allah tır, onun gönderdiği kitaplardır. Âlimler ve bilge kişilerde, eğer bizleri yalnız Kur’an a davet ediyor ve Kur’an ı anlatıyorsa, başımızın üstünde yerleri var.

Elçiler Allah ın kontrolündeydi ve yaptığı bir yanlışta hemen uyarılıyordu. Kur’an da peygamberimizin, Allah tarafından uyarıldığı ayetleri lütfen unutmayalım. Sizce bu ayetler, neden Kur’an a geçmiş olabilir? Kur’an a geçirmeden, Allah uyarabilirdi elçisini. İşte bunu anlayamadığımız sürece, gerçekleri de göremeyiz. BİZLERE DÜŞENDE, TÜM ALLAH IN ELÇİLERİNİN YAPTIĞI GİBİ, ALLAH IN ZİKRİYLE DİN KARDEŞLERİNİ UYARMAK OLMALIDIR. Kur’an ın dışına çıkarak, birileri eğer bizlere, Kur’an da yok ama bunları da peygamberimiz dine sokmuştur diyorlarsa, asla onlara inanmamalıyız.

Rad 40: Onlara va’dettiğimiz azabın bir kısmını sana göstersek de, (göstermeden) senin ruhunu alsak da SENİN GÖREVİN SADECE TEBLİĞ ETMEKTİR. Hesap görmek ise bize aittir. (Diyanet meali)

Günümüzde Kur’an ın yanına koydukları, onunla eş tutulan öyle beşeri kitaplar var ki, adeta Kur’an ın önüne geçirilmiştir. Kur’an ı anlaşılması zor, her bilginin olmadığı kitap ilan ederek, beşerin yazdığı kitapların daha anlaşılır olduğunu söyleyenler, unutmasınlar yeni RAB lar edinenlerdir. Özellikle günümüzde Said-i Nursi nin yazdığı, Risale-i Nur adını verdikleri kitapların, kendinin gönlüne Allah tarafından indirildiğini söylemesi, dikkatle düşünülmelidir. Bunlar şirktir, lütfen bunlara kanmayalım, inanmayalım yoksa ebedi yaşantımızı ateşe atmış oluruz.

Bu hataları yaptığımız sürece, toplum olarak acılardan asla kurtulamayız. Çünkü bizleri Allah ile aldatanlar, her zaman çıkacaktır. Değerli din kardeşlerim gelin inancımızı yaşarken, peygamberimizin yaptığı gibi yalnız Kur’an ı, Allah ın sözlerini referans alalım. Çünkü Allah biz Kur’an da, hiçbir eksik bırakmadık ve sizler için yemin olsun ki Kur’an ı kolaylaştırdık diyor. Rabbimiz sizleri Kur’an dan sorumlu tutuyorum, hesaba çekeceğim diyorsa, Kur’an da her bilgi yoktur diyenlere değil, gelin bizleri yaratan Rabbimize kulak verelim.

Allah dinde mezheplere, fırkalara, cemaatlere, tarikatlara bölünmeyi yasaklamıştır. ÇÜNKÜ DİNDE SAKIN BÖLÜNENLER GİBİ OLMAYIN, emrini vermiştir. Emin olamayacağınız bilgininde ardına düşmeyin, hesabını sorarım diye uyarıyorsa bizleri, sizce hiç kuşku duymadan inanacağımız bir kitap, bilgi, söz Kur’an dan başka ne olabilir?

KİMİN SÖZÜ ALLAH'IN SÖZÜNDEN DAHA DOĞRU OLABİLİR? ( Nisa 87)

Saygılarımla
Haluk GÜMÜŞTABAK

[kuman]

sayın,

Size bir tane Rab yorumu neden size inanalım ?

Varlık ve Rab…

“Şirk Nedir?” diye sorulduğu zaman, hemen herkes “Allah’a ortak koşmaktır” der. Eğer Allah’ın “Ahad” olduğunu kabul ediyor isek, bu durumda O’na ortaklık ihdas etmek de mümkün olmaz. Çünkü tanımı yoktur. Tanımı, tahayyülü olmayan bir şeye ortaklık nasıl olabilir?

O halde şirk nedir?
“Ahad” kelimesi mana itibari ile “sıfırın biri” değil midir? Yani yokluktaki, hiçlikteki “bir”. “0x1” gibi. Ama matematiksel olarak böyle bir işlemin sonucu da “sıfır”dır. Aslında bu kelime, Varlığın, yani maddenin de kaynağını açıklar. Maddenin kaynağının da hiçlik olduğunu kanıtlar.

Eğer böyle ise, “şirk” kavramının algılanabilir, tanımlanabilir bir karşılığı olmalıdır. Yani “Allah yoktur” demek bir şirk veya küfür sayılmaz. Çünkü Allah zaten yoklukta, hiçliktedir. “Birden çok Allah vardır” demek de şirk sayılamaz. Çünkü yoklukta çokluk da olmaz. Yani matematiksel olarak “0x2 = 0…” dır. Çarpanı değiştirmek sonucu değiştirmeye yetmez. O zaman “şirk” kavramının varlık alanında bir karşılığı olmalıdır.

Şirk, "Allah'ı inkâr değil, Allah'ın vermediği yetki ve imtiyazları, –soyut ya da somut– O'ndan başka birine veya bir şeye vermek"tir demiştik. Nedir bu?

“….ahbârehum ve ruhbânehum erbâben min dûnillâhi vel mesîhabne Meryem…” (Tevbe 31)

Allah’ın dün’ninden rabler edindiler….

Dûn : Yanı, yakını, tarafı, en üstün bir altı anlamlarına gelmektedir.

Müşrikler de edindikleri Rab’leri “Allah’a yakın olmak” için edinmişlerdi. “Vettehazû min dûnillâhi âliheten li yekûnû lehum ızzâ” (Meryem 81)’de de bu durum açıklanmaktadır. Allah’ın yakınından/yanından kendilerine ilahlar edinmişlerdi. Böylece Allah’a daha yakın olacaklarını düşünüyorlardı.

Öyleyse “şirk”, Allah’ın bizatihi kendisi ile ilgili değildir. Yani, Kullanılan yetki veya fonksiyon Allah tarafından değil de, beşerin atfettiği bir yetki ise, bu şirktir. Çünkü, Beşer tanımlayamadığı, bilmediği, tahayyül edemediği bir şeyin yerine kendisini koymakta ve O’nun yerine fonksiyon veya yetki izafe etmektedir. Bu fonksiyon veya yetkiyi kime izafe etmektedir? Tevbe 31’de de açıkça ifade edildiği gibi, somut bir varlığa soyut yetkiler veya fonksiyonlar atfederek yapmaktadır.

Rabbi Allah ile aynı düşünmek, Rabbi, yani varlık alanındaki bir tezahürü ilahlaştırmak olur. Muhtemeldir ki bu da şirktir. Kimileri bu kavramları Kur’an daki bazı ifadeler sebebiyle birbirinin aynı olarak telakki etmektedir. Böyle algılanmasının en büyük sebebi de zannediyorum Gramer’dir.

Kimileri de, Allah’ın sıfatları sebebiyle Rabbin Allah ile aynı olduğunu söyler.

Elbette her ikisi de kavramların karıştırılmasından kaynaklanmaktadır. Mesela sıfat, Faili değil, Fiili tanımlar. Bir fiilden yola çıkarak Faili tanımlamak mümkün değildir. Buna karşılık, Rububiyet kavramları ile sıfatlar da birbirine karıştırılmaktadır. Mesela Fatiha suresunde ifade edilen “Rab, Rahim, Rahman ve Malik” kavramları ile, diğer sıfatlar da aynı değildir.

Mesela:

“Allâhullezî halakas semâvâti vel arda ve mâ beynehumâ fî sitteti eyyâmin summestevâ alel arş…” (secde 4)

Burada Yerin ve göklerin ve ikisi arasındakilerin Allah tarafından üretildiğini söyler. Ancak önemli bir ayrıntı da vardır, “ellezi” çoğul ifade eder. Allah çoğul olamayacağına ve Allah’ın Arş’a istiva etmiş olması da düşünülemeyeceğine göre, “onların eliyle” şeklinde anlamak yanlış olmayacaktır. Kimdir Onlar?

“İnne rabbekumullâhullezî halakas semâvâti vel arda fî sitteti eyyâmin summestevâ alel arşi yudebbirul emr…” (Yunus 3)

Buna göre yeri vve göğü yaratan Allah’tan bir Rabdir ve işleri idare etmek için Arş’a istiva etmiştir. Ayetin devamında “zalikumullahu Rabbukum” denmektedir. İşte Allah budur, sizin rabbiniz….

“Ellezî halakas semâvâti vel arda ve mâ beynehumâ fî sitteti eyyâmin summestevâ alel arşir rahmânu fes’el bihî habîrâ” (Furkan 59)

Ayet, yerleri ve gökleri ve ikisi arasında olan şeyleri altı günde halk edenin “Rahman” olduğunu ve sonrasında Arş’a istiva ettiğini söylemektedir. Sonunda ise, “fes’el bihî habîrâ” demektedir. Yani, “Haberi olana sor” der. Bu ifade, bu fiillerin "bilinir" olması gerektiğini de ortaya koyar. Demek ki, kolektif bir faaliyet vardır. Yani, Rab ve Rahman, Arş’ta hükmetmektedirler.

İşte onlar, Rab ve Rahman’dır. Yani işleri idare edenler. Bu konuda pek çok ayet vardır. Dileyen Kur’an da bu ayetleri yeniden gözden geçirebilir.

Çok daha çarpıcı olması açısından, İbadet, secde ve rükü’nün Rabbe olduğu (Hac 77), ibadet edilen bu Rabbin bizleri ürettiği (Bakara 21), Kitabı gönderenin Rab olduğu (Secde 2), Rızkı genişleten ve daraltanın Rab olduğu (İsra 30) vd. de yine Kur’an ın ifadeleridir.

Bir noktaya daha temas etmek istiyorum. Gramer sebebiyle “bedel-mübdel” ilişkisi vardır, dolayısıyla Rab Allah’ın kendisidir demek hem akli olarak hem de gramersel olarak mümkün değildir. Benim gramer açısından eksiklerim vardır (bu eksiklerimi en kısa zamanda gidereceğime dair kendime söz verdim) bu sebeple “ahkam” kesmem doğru olmaz, ancak Hiçbir şey aslının aynı olmaz. Sarf-nahiv açısından bu kural, aynı zamanda şunu da ifade eder: “Bedel, mübdelün minh’den cüzdür”.. Yani mübdelin kendisi değildir.

Kimileri, bedel-ül mutabık için zatları eşittir dese bile, pek çoğu bunun sadece bir Atf-ı beyan olduğunu ve eşit olamayacağını söylemektedir. . Mesela, “hezere ehuke ahmedun” Kardeşin Ahmet geldi. Burda mübdelin ne olduğu açık değildir. Aslında burada mübdel olan ismi zikredilmeyen, Ahmet’in fiili kardeşidir. Yani, Ahmet ile Mehmet kardeştir, ve biz Mehmet’e Ahmet’in geldiğini haber veriyorsak “kardeşin Ahmet geldi” deriz. Kime deriz? Mehmet’e deriz. Dolayısıyla buradan yola çıkarak bedel-mübdel ile aynıdır demek mümkün olmaz.

“Sandalyenin ayağı kırıldı” dediğimiz zaman, kırılan şey sandalyenin ayağıdır ve sandalyenin tamamını temsil etmez.

“Üstadın bilgisi hoşuma gitti” dediğimiz zaman ise, aralarında bir ilişki belirtmiş oluruz.

“ittekullahe rabbehu” (bakara 282) dendiği zaman, onun Rabbi, yani borç veren Allah’a ittika etsin, çünkü borçlanan zayıftır, cahil olabilir, hesap kitap bilmeyebilir, bu sebeple borç veren parasının gücünü kullanarak yazanlara sahtekarlık yaptırmasın demektir. Çünkü borç verenin parası vardır, güçlüdür, Rab konumundadır. (mana itibariyle)

“Kullen numiddu hâulâi ve hâulâi min atâi rabbik, ve mâ kâne atâu rabbike mahzûrâ.” (isra 20)

Hepsine, onlara da bunlara da, Rabbinin nimetlerinden ulaştırırız. Rabbinin nimetleri sınırlanmamıştır.

“Biz rabbinin nimetlerinden ulaştırırız”

Soru: Biz kimlerdir? Niçin Rabbi ayrı tutmaktadır?

Eğer Rab, Allah’ın bizatihi kendisi ise, niçin çoğul kullanıyor. Bu durum sadece bu ayete mahsus değildir. Genel olarak Kur’an da böyle ifade edilmektedir. “Rab” kavramından sonra, “biz” ifadesi Kur’an’ın en çok kullandığı ifadelerden birisidir. “Biz verdik, biz yaptık, biz ulaştırdık, biz diledik gibi.” Yani kolektif bir faaliyetin veya organizasyonun bir tezahürü değil midir?

Rab: “Buyruk sahibi,buyurmaya muktedir olan,buyruğunun gereğini yapmaya muktedir olan,yaptırım gücü olan,gecmişte yaptıklarını yayarak etki sağlamış olan,duyulmuş ve tanınmış olan” bu değil midir?

Arapça sözlüklere baktığımızda:
Rab: Asıl anlamı terbiye etmek yetiştirmek.

Emri, kudreti altında bulunan bir şeyin yegâne sahibi ve yöneticisi olup, her şey üzerinde kendi isteği ve ilmine uygun olarak tasarrufta bulunmak.

Her şeyi düzeltip, sivrilikleri çıkıntılıkları tesviye etmek, yaratılışı tam bir şekilde hâlden hâle geçirerek düzenle, arıtıp saflaştırıp olgunlaştırmak, ıslah etmek, terbiye etmek…

Rab kelimesi ism-i fail için istiare edilen bir mastardır. Tek başına sadece Yüce Allah için kullanılır. (Lisânu’l Arab rbb maddesi-Istılah)

Ev sahibine “rabbüddâr” ( evin rabbi), at sahibine rabbülferas (atın rabbi ) denir.

Yine rabbe kelimesinin değişik farklı anlamlar da kullanıldığı yerler de vardır.

Başkasının velayeti ile ilgili anlaşmaya ribabet, fal oklarının toplandığı şeye rabebet daha önceki eşten olan çocuğun bakımını üstlenen eşe rabbe ve rabbet bu çocuklara rabib ve rabibe, buluta rabâb, bir şeyin az olduğunu göstermek için rubbe, ıslah edilen şeyleri belirtmek için rabbeb kelimeleri kullanılır.

Netice itibariyle, Allah ile varlık arasındaki bağlantıyı sağlayacak ve sistemi idare edecek, bilgiyi yönlendirecek bir şeye ihtiyaç vardır. Bu “Rab” dir, yani bizim muhatabımız.

Allah ve Rabb ile ilgili bazı “rasyonel” veriler, genel olarak, Varlık alanında bir Tanrı’nın olma olasılığını akli olmaktan çıkardığı gibi, Rabbin de Allah’ın kendisi olması ihtimalini de imkansız hale getirmektedir.

Elbette “Akıl bunu kavramaya yetmez” diyenler olacaktır. Ancak bu durumda niçin Rabbi anlamamız gerektiğinin emredildiğini de açıklamak mümkün olmaz. Öte yandan Bir bilim adamı bildiklerini kendisine saklamış olsaydı o zaman bilim adamı da olmazdı. Çünkü “bilgi” açıklandığında bir değer ifade eder. Açıklanmayan bilgi, bilgi olmadığı gibi, bir değeri ve anlamı da yoktur.

Genellikle bir fikri beğenmediğimiz zaman “hadi ordan” diyerek arkamızı dönüyor, böyle yapmakla sanki o fikri ortadan kaldırdığımızı zannediyoruz. Oysa o fikri okuyanların zihinlerinde meydana gelen etkileşimi göz ardı ettiğimizi pek fark etmeyiz. Öte yandan, sırtımızı dönmek ve o fikirle ilgili bildiğimiz şeyler varsa onları ifşa etmemek tam anlamıyla “egoizmin” dışa vurulmuş hali olur. “sen şöyle açıklamazsan ben seni ciddiye almam, cevap vermem” der ego sahibi. Kendince açıklamalar bekler ve kendince sonuçlar ister. Oysa söylenmesi gereken “şu sebepten dolayı şöyle olmalıdır” demektir.

Burada bana göre önemli bir husus da açığa çıkmaktadır. Bu sitede de zaman zaman, hatta sıklıkla ortaya çıkan bir durumdur ve bana göre “egoizmin” somut halidir. Mesela, Rab konusu açıldığında Sayın özdemir (kendisinden özür diliyorum teşbih sebebiyle) “sen sarf nahiv olarak tahlil edemiyorsan…” diye başlayan cümlesini, ben henüz ifadeyi tahlil etmemiş iken, herhangi bir yorum yapmamış iken önceden ve hızla serdetmiştir. Bir açıdan da teşekkür ediyorum, bu vesileyle ayetleri yeniden taradım ve yeniden düşünme fırsatı buldum.

Kimse mükemmel değildir. Hiç kimse her şeyi bilemez. Dilin kuralları vardır, özellikle yazı dili bu kurallarla şekillenir. Ancak bana göre dilin kuralları, yazılı olanın nasıl anlaşılması gerektiğini değil, bir şeyi nasıl ifade etmek gerektiğini belirler. Ancak, dilin kurallarına uymadan da pek çok metin yazılmaktadır ve bu metinler yazarın anlatmak istediğini okuyanlarının anlamasını sağlamaktadır. Bu da reddedilebilir bir durum değildir. Elbette bu dilin kurallarının bilinmesinin gerekmediği gibi bir anlam taşımaz. Bağımlılık bazen yanıltıcı da olabilir.

Bütün bunlardan sonra, Pagan inanışlarından da yola çıkarak, RAB kavramı ve Allah kavramının bütün detayları nın bilinirliğinde sapmalar olmasına rağmen bir eksiklik yoktur. Şu halde, Rab bizi neden uyarmıştır?

Vesselam

[galipyetkin]

Kuman Nickli Üyeden Alıntı

“Kullen numiddu hâulâi ve hâulâi min atâi rabbik, ve mâ kâne atâu rabbike mahzûrâ.” (isra 20)
Hepsine, onlara da bunlara da, Rabbinin nimetlerinden ulaştırırız. Rabbinin nimetleri sınırlanmamıştır.

“Biz rabbinin nimetlerinden ulaştırırız”
Soru: Biz kimlerdir? Niçin Rabbi ayrı tutmaktadır?

Devamlı olarak geçen bu "BİZ" ifadesi, 99 olduğu söylenip yazılan (dikkat edin her zaman cümlenin öznesi) "Allah'ın isim ve sıfatları"nın bildirilmesi/kişileştirilmesi olabilir mi?

Ne desiniz?

Saygılarımla.
Galip Yetkin.

[kuman]

galipyetkin Nickli Üyeden Alıntı

Devamlı olarak geçen bu "BİZ" ifadesi, 99 olduğu söylenip yazılan (dikkat edin her zaman cümlenin öznesi) "Allah'ın isim ve sıfatları"nın bildirilmesi/kişileştirilmesi olabilir mi?

Ne desiniz?

Saygılarımla.
Galip Yetkin.

Sevgili yetkin,

Biz gerçekten de yaratıcıyı insanlaştırıyoruz.
Yaratıcı bilen, duyan, gören, ceza veren, intikam alan vb pek çok insana özgü kavram ile tanımlıyoruz ki zaten belki de başka türlü kafamız almaz.

Benim yaratıcı tanımım da kesinlikle benim onu tanımlama yapamayacağım bilgisi var.
bu şekilde olunca herşey değişime uğruyor. Mushaf tamamen değişiyor, algı tamamen değişiyor, din, ibadet herşey değişiyor.

Bakalım. yaratıcı dan tek bir dileğim var o da iyi evrimleşmesi...