Alıntı:
dost1 Nickli Üyeden Alıntı
Selamun aleyküm kardeşim,
Aslında secde ve harru yazısında Yusuf 100. âyeti vardı ama yeniden yazayım.
Yusuf;100: Ve anasıyla babasını yüksek bir taht üzerine yükseltti. Ve hepsi boyun eğip teslimiyet göstererek o'nun/Yusuf'un için yere kapandılar. Ve Yûsuf: “Babacığım! İşte bu durum, o gördüğümün te’vîlidir. Gerçekten Rabbim onu hak kıldı. Şeytan benimle kardeşlerimin arasını bozduktan sonra, beni zindandan çıkarmakla ve sizi çölden getirmekle Rabbim bana hakikaten ihsan buyurdu. Şüphesiz Rabbim dilediği şeye armağan vericidir. Şüphesiz O, en iyi bilen, hüküm koyanın ta kendisidir.”
Burada zamir Yusuf'a gider. Önceki âyetlere de bakarsanız bunu net olarak görürsünüz.
|
ve harrû : ve (yere) eğildiler (çömeldiler)
lehu : ona
succeden : secde ederek
Metinde Yusuf kelimesi yok.
"
Önceki ayetlere bakma" konusunda... ayet secde olayından hemen sonra Yusuf'un "Rabb"den bahsetmesiyle devam ediyor, yani Yaratıcı'nın sıfattan isimleşmiş başka bir adıyla. O halde secde cümlesinin nesnesi de yine Yaratıcı yani "O" olabilir. Yusuf'un konuşmasının ve ayetin bizzat "O" ile bitmesi de, ayetin başındaki "o" nun "O" olabileceğini işaret.
Sonuçta yorum işi. Arapça'da büyük harf küçük harf yok diye biliyorum. Benim sorum metindeki "o"yu, Yusuf için kişi zamiri değil de, kişi zamirinin Yaratıcı için isimleşmiş hali olan "O" almakta Arapça gramer açısından bir engel var mıdır?