Umre denen geziyi de yaptim hacdan sonra.
Bi gün
aksam namazi için Medine'deki nebi mescidine girdim.
Yer sofralari kurulmustu.
http://www.daimihuzur.com/galeri/27-...resimleri.html
Bardaklarda hurma,
Tabaklarda hurma helvasi,
ayran ya da
su.
Kimse yimiyo. "Ama sofrayi kurana ayip oluyo" dedim kendi kendime.
Uzandim yemeye.
Birisi anlamadigim bi dilde itiraz etti
ama sofra sahibi, yaninda çalisan delikanliyla bi bardak hurma yolladi.
"Ye! Ye!" diye de isaret etti. Yedim.
Ezan baslar baslamaz millet yiyeceklere saldirdi.
O zaman kafama dank etti. Iftar sofrasiydi bu.
Utandim.
Üzerindeki giysiden Hintli oldugunu sandigim birine "Eyvah," dedim "pot kirdim ben."
"Yo," dedi. "Herkes oruçlu degil ki burda. Baskalari da yedi."
Kulagima bi ses geldi.
Tipik Orta Anadolu lehçesi.
Yi len Memed yi!
Ben utanmistim,
bu vatandas niye bu kadar atak ki?
Yanina gidip konustum.
Meger Memed ve o, otostopla gelmisler buralara.
Çok eziyet çekmisler yolda; aç kalmislar.
"Yi Memed yi!" dedim.