DEĞİŞEN NEYDİ?
Okula teslim edildik.
Kaydımı yeni yaptırıyormuşum gibi
bir duyguya kapıldım.
Burası sanki
benim her zamanki yuvam değildi.
Mesafeliydi. Hatta itici, soğuk.
Sonra düşündüm,
aslında değişen bendim.
Dün
geleceği parlak biriydim,
bugün belirsiz.
Dün
insanların gözünde
vatansever biriydim,
şimdi hain.
Akşam
harbiyelilere dostça sigara atanların
sabah eşşek döver gibi dayak attığını gördüm,
okul korusunda kan gördüm...
Aynı hasan olarak kalmam imkansızdı.
DARBECİ NASREDDİN HOCA
Sınıflarımıza çıktık.
Arkadaşların çoğu bizden önce gelmiş.
Herkes birbirine o gece nerde olduğunu,
ne haltlar karıştırdığını anlattı.
Çocuklar teslim oldukları yerlerde
öyle iyi karşılanmışlar ki.
Beyler, paşalar gibi ağırlanmışlar.
28. tümen komutanı
radyo evinin önünde
sekiz yüz kadar öğrenciyi cemselere bindirirken
Nasreddin Hoca'nın fıkrasını anlatıvermiş:
"Ya bir de tutarsa!"
Yıkılana bir tekme de benden dememiş,
yıkılmış, bitmiş harbiyelilere
Nasreddin Hoca'nın ağzından
gerçeği bir güzel anlatıvermiş:
Darbe girişimleri
göle maya çalmaktır.
"Ya bir de tututarsa" diyen herkes
bal gibi bilir: göl maya tutmaz.
İsmet Paşa'nın Aydemir için kullandığı deyimle
"maskara"lığın lüzumu yok.
YORUM 3: TENEKE KRALI
Bütün darbe girişimleri gibi 27 Mayıs 1960 darbesi de kocaman bir fi-
yaskoydu, demokrasiyi kurtarmak bahanesiyle demokrasiyi engelledi.
Kısaca anlatayım:
27 May 1960'a gelinirken Demokrat Parti iktidarında enflasyon canava-
rıyla birlikte yerden mantar biter gibi istifçiler türedi. Mıgırdıç Şellefyan
onlardan biriydi. Adnan Menderes’in millet vekili.
"Menderes'in" diyorum çünkü Menderes siyaset için islamı kullanan bi-
riydi. Yaratılan algı o idi ki yalnızca onun partisi müslümandır, başkala-
rı kafir. Ama Şellefyan hristiyandı. Ve istifçiydi.
Şellefyan
demir üretimi duracak diye bir yerlerden tüyo almış,
bunun üzerine bir tır dolusu sac ithal etmiş.
Fiyatlar fırlamış, Şellefyan ellerini ovuşturuyor,
tüyocu "Bekle!" demiş. Fiyatlar fırlamayı sürdürmüş,
tüyocu hâlâ "Bekle!" diyor ama Şellefyan daha fazla dayanamamış.
"Bana bu yeter!" demiş, satmış. Ve birden zengin olmuş.
Ondan sonra Rabbim "Yürü ya kulum!" demiş, Şellefyan
teneke kralı olmuş.
Sonra yurt dışına kaçtı:
https://www.peramezat.com/urun/istan...fyan-haberli_2
Enflasyon bol para demekti. O sayede benim köyümde de
herkesin cebi para gördü ama bir süre sonra köylü yakınmaya başladı:
"Ben cebimde ne gada çok para olduğna bakman aakedeş,
o parayla ne alabiliyon ona bakarın."
Pek çok kimse oy vereceği partiyi degiştirdi
yani halk demokratik hakkını bir güzel kullanıyor,
görevini yapamayan iktidarı cezalandırıyordu.
1957 seçimlerinde
1954 seçimlerine göre
Demokrat Partinin oyları 10 puan düştü,
ana muhalefetin oyları 6 puan arttı:
-------DP---CHP
1954: 57---35
1957: 47---41
Ama halkın muhalefet partilerine verdiği toplam oylar
DP iktidarına verdiği oylardan fazla olduğu halde DP iktidarda kaldı
çünkü bunu sağlayan bir seçim sistemi vardı.
Yine de gidiş onu gösteriyordu ki
ilk seçimde DP halkın oylarıyla iktidardan düşecek,
CHP halkın oylarıyla iktidara gelecek,
demokrasi işleyecekti.
Doç Dr Halil Berktay
Neşe Düzel'e verdiği söyleşide
bunu anlatıyor:
Seçimler yapılsaydı CHP iktidara gelirdi,
bütün belirtiler bunu gösteriyordu.
DP'nin kesinlikle seçimleri yaptırmayacağını
ve iktidarı terk etmeyeceğini söylemek, "27 Mayıs'tan başka
çıkar yol yoktu" demek asla mümkün değildir.
1960 koşullarında iktidara ilelebet yapışma olasılığı yoktu.
Aslında Demokrat Parti'de de böyle bir kapasite yoktu.
DP öyle çok hegemonik, monolitik bir yapıya sahip değildi,
muazzam kadroları olan bir faşist ya da komünist parti falan da değildi.
Parti liderliğinin diktatoryal egilimleri vardı ama DP mutlaka parçalanırdı.
Zaten parçalanmalar da olmuştu.
DP keşke demokratik yoldan
tasfiye edilebilseydi. Zira 27 Mayıs kendisiyle sınrlı kalmadı,
diğer darbeleri kolaylaştırdı.
Sözün özü, demokrasiyi halkımıza çok gördüler.
27 Mayıs 1960'da bazı tanklı paşalar iktidara el koyup
halkın seçtiği kimseleri tutukladılar, yargıladılar.
Menderes'i astılar.
Sonra? Kör öldü, badem gözlü oldu.
Demokrat Partinin üzerinde istiflenmiş olan lekeler unutuldu, Menderes
halkın gözünde ak pak oldu, efsaneleşti ve köylünün deyimiyle
erenlere karıştı,
"demir kırat"ına atladığı gibi kanatlanmış halde göklerde dolaşmaya başladı,
"Napıyo benim halkım? Nasıl yardım edebilirim?" diye.
Fırsatçılar hemen partilerini kurdular,
amblem olarak "demir kırat"ı seçtiler. Seçimlerde Demokrat Parti lehinde
konuşmak yasaktı ama onlar Kurân, bayrak öpüp halka "Gözlerimin içine
bakın, ne demek istediğimi anlarsınız!" dediler. Mağdurları oynadılar
ve suyun başına yine oturup tıkınmayı sürdürdüler.
Zaten onlar hep birer şellefyandı;
iktidar denen suyun hep başında.
Suyun başındakiler önce kendilerine ait tarlaları suladılar,
sonra adamlarına ait tarlaları, sonra adamlarının adamlarına ait tarlaları.
Ve en sonunda bir gıdım su kaldıysa eh onu halka koklattılar.
O suyun hakça kullanılması için halkın yönetime katılması
yani devlet yönetiminin
fiilen demokrasi olması gerekir.
Partilerin askerî ya da dinî her hangi bir müdahaleyle değil
halkın özgür oylarıyla suyun başına gelmesi
ve suyu halka hesap vereceğinin bilinciyle paylaştırması...
Bize bunu çok gören iki türlü paşa var:
1."Atatürk unutturuluyor" yaygarasıyla bizi çiğneyip geçen tanklı paşalar,
2."Minareler süngümüz" teranesiyle gözlerimizi bağlayan minareli paşalar.
Türk ulusu olarak biz bu
tanklı paşalara ve minareli paşalara ne zaman "Sen çekil aradan!" deyip
oylarımızı özgür irademizle kullanırsak
fiilî demokrasi o zaman hayata geçecek.
.