Ölüm Yazılırken Alnımıza...
/vedâ sözleri yankılanırken çevremde,
ben miyim gör(e))meyen bu siluetimden vedâlaşarak gidenleri?
ben miyim sadece sessizce ağlayan…/
ben miyim bu yüreği, ellerinden yaşlı kız,
aynadaki bu sûret neden yalnızlığın korkusuna bürünmüş,
neden ağlamaz olmuş bebekler beşiğinde,
anneler başucunda geleceği için ağlarken…
tarihler bir şehrin ölümünü yazarken yakılacak kütüphane arşivlerine,
yüreğimin katilini kim yazar kaybolmayan satırlara.
bulanmış zihnim aklanır elbet bir gün,
zamanın kıskacından kurtarırım kaybolup gidenleri,
hatırlarım belki o zaman ruhumun hangi seferde şehit edildiğini,
hatırlarım hangi kervandan, niçin geri kaldığımı.
ben miyim bu yüreği, ellerinden yaşlı kız,
nasıl geçti ki içimde bunca kayıtsız seneler,
aşk nasıl teğet geçti yüreğimin kıyısından,
nasıl kör oldum ki seherde ben,
kafile zikirden nasiplenirken
|