[TUĞÇE DENİZ AKIN]

Rahman’ı kalbinde taşımıyorsan
Dünyaya sen malik olsan ne yazar
Bir aciz nefsini aşamıyorsan
Bin gece secdede dursan ne yazar

Saraylar altından köşkler kursanda
Malınla övünme servet bulsanda
Eğilir bir gün baş dimdik dursanda
Ah edip dizine vursan ne yazar

Gerçak dost sandığın ömrün boyunca
Sırtından beslenip karnı doyunca
Ardından herkese ahmak deyince
Gerçek yarenini bulsan ne yazar

Baharın bitipte kışa dayanıp
Girmişsen işrete kire boyanıp
Gözlerin açılıp bir gün uyanıp
Hakkı hakikati görsen ne yazar

Yaradan herşeyi yoktan var etmiş
İman’ı insana ehl’i yâr etmiş
aşkı verdiği kalbi nâr etmiş
Aşığa teselli versen ne yazar

Devrilir sonunda bahtın direği
Yaşamak anlamsız yoktur gereği
Vicdanın hapseder naz’lı yüreği
Vuslatın sırrına ersen ne yazar

Ömrünce goncayı kibrinle ezip
Gezdiğin yerlerde gururla gezip
Hakikat sırrını sonunda çözüp
Zemheride güller dersen ne yazar