[TUĞÇE DENİZ AKIN]

Gül teninde dizlerimin izi var
Ömrün bitti hâla bıkmadın halı
İlmek ilmek yüreğinde sızı var.
Haline hiç ağıt yakmadın halı

Secdeleri tesbihatı özlerdin
Gelir diye musallini gözlerdin.
Damla damla gözyaşımı gizlerdin
Sen gözlerimden az çekmedin halı

Tozdan bahaneyle ipe gerildin
Dövülüp dövülüp yere serildin
Zelil oldun hor görüldün yerildin
Affettin kusura bakmadın halı

Çiçek çiçek eve aldın ezgini
Pürçeğinde sergiledin yazgını
Ayaklara sırrın açtın güz günü
Yaz gününe dudak bükmedin halı

Kimisi leb’ine şarabı döktü
Kimi köz düşürdü bağrını yaktı
Kimi kulağından duvara çaktı
Sabrını hiç başa kakmadın halı

Beğenmedi lâkin eğri zeminler
Kadrinden cehtinden tekmil eminler
Ferhat’ım and ile verir yeminler
Bir lahza gönlünden çıkmadın halı.