İmam Ebu Hanifenin Fıkıh Yani Dini anlayışındaki yol Şu şekilde sıralanır.
Öncelikle Meselenin KURAN-I KERİM de olup olmadığına bakar.KURAN da açık hüküm bulduğu meselede fetva verir açık hüküm bulamadığı meselede ise HAdis Rivayetlerini inceler hadisler arasında tearüz yoksa kabul eder tearuz varsa nakillerde fakihlerin naklini tercih eder.Ona Göre Sıkkalıkda fakihlik önemli rol alır.
Hadisl rivayetlerinde açık hüküm bulamadığı zaman mesele hakkında Sahabelerin r.anhuma uygulamasına bakar.Ordada bulamaz ise KURAN ve Sünnet Işığında benzerlik kurup ictihad etmeye çalışır.Benzerliklerdede maslahatı ön plana alır.
Bu yolu yine Ayeti Kerimelerden Yani Ahzab süresi 36 daki.
ALLAH ve Resulü bir işe hüküm verdiği zaman, inanmış bir erkek ve kadına o işi kendi isteklerine göre seçme hakkı yoktur. Her kim Allah ve Resulüne karşı gelirse, apaçık bir sapıklığa düşmüş olur.
Ayeti Kerimesi ile KURAN ve Hadis ışığında
Tevbe 100.(İslam dinine girme hususunda) öne geçen ilk muhacirler ve ensar ile onlara güzellikle tabi olanlar var ya, işte Allah onlardan razı olmuştur, onlar da Allah'tan razı olmuşlardır. Allah onlara, içinde ebedi kalacakları, zemininden ırmaklar akan cennetler hazırlamıştır. İşte bu büyük kurtuluştur.
Ayeti gereği icmaya dayalı
Bakara 179- Ey temiz akıl sâhibleri! Kısas'ta sizin için bir hayât vardır. Ümîd edilir ki, korunursunuz.
Ayeti Kerimesi sebebi ile kıyas ederek ictihad etmeye çalışmıştır.
Alimler arası sürtüşmelere izledikleri yolları tesbit ederek bakmak daha iyi olur sanıyorum.
|