[pramid]

Açıklamaya geçmeden önce, tevrat ve incil de geçen ayetlerin neshi ile ilgili bir konuyu açıklamaya çalışacağımızı bilelim.



104. Ey iman etmiş kimseler! "Râ'inâ [sen bizim çobanımızsın; bizi güt/güdüşelim]" demeyin, "Unzurnâ [bizi gözet]" deyin ve kulak verin. Çok acıklı azap da yalnız kâfirler içindir.

105. Kitap Ehlinden küfretmiş kimseler ve müşrikler, Rabbinizden size bir hayır indirilmesini istemezler. Allah ise, rahmetini dilediği kimseye mahsus kılar. Ve Allah, çok büyük lütuf sahibidir.

bakara 106. Biz, bir Âyetten her neyi neshe der veya söylettirmezsek, ondan daha iyisini yahut benzerini getiririz. Sen, Allah'ın şüphesiz her şeye en iyi güç yetiren olduğunu bilmedin mi?

107. Göklerin ve yerin egemenliğinin şüphesiz yalnız Allah'a ait olduğunu ve sizin için Allah'ın astlarından bir velî ve bir yardımcı olmadığını bilmedin mi?

Bu ayet öbeğinde, Ehl-i Kitap kâfirlerinin tuzaklarına karşı mü'minler uyarılmaktadır.

Nesh, "bir şeyi iptal etmek ve yerine başka bir şeyi koymak" demektir.

"Güneş, gölgeyi neshetti"


(Nahl: 101) Ve Biz bir Âyet yerine başka bir Âyet getirdiğimiz zaman –Allah ne indirdiğini daha iyi bilen olmasına rağmen– onlar, "Sen, ancak bir uydurucusun" dediler. İşin doğrusu onların çoğu bilmiyorlar.


Bu Âyetlerde, Peygamberlere gelen vahyin –evrensel hükümler içerenleri hariç– yöresel ve süreli olanlarından bazısının kaldırılması meselesine işaret edilmektedir. Buna göre, daha evvel gönderilen ilâhî Kitaplardaki süreli ilkeler kaldırılıp yerlerine Kur'ân ile evrensel ilkeler getirilmiştir. Burada sözü edilen nesh/kaldırma, Rasûlullah'a gelen vahiylerin değiştirilmesi, unutturulması, terk ettirilmesi değildir. Zira bunun söz konusu olmayacağı daha ilk vahiylerde bildirilmiştir:

(A'lâ: 6–8) Bundan böyle seni okutacağız [sende bilgi birikimi sağlayıp onu başkalarına tebliğ ettireceğiz] ve unutmayacaksın/terk etmeyeceksin. Ancak Allah dilerse başka... Kuşkusuz ki O, açığı da bilir, gizliyi de. Ve sana en kolay olanı [seni en çok mutlu edecek olan şeyleri] kolaylaştıracağız.