Aile. Ne güzel bir kelime, YUVA'nin temeli.
Kuslarda görürüz en güzel örnegini. Ne kadar zahmetle özenle kurarlar yuvalarini. Korunulan bölgelere. Bazi kus cinslerinde bilhassa erkek üzerine alir yuva kurmayi, o kadar özenle yapmaya calisir, cünkü yaptigi yuva ile kendine ceker disisini. Ve disi yuvayi begenmezse tamaman bozar. Cok enteresandir bu, belki google da videosunu bulabilirsiniz.
Gelelim insanoglunun yuvasina. Muhakkakki karsilikli ve beraberlikle kurulan yuva kadar saglam ve güvenli bir yuva olamaz.
En basta unutmadan söyliyeyim, hic birimiz melek degiliz ve bu yüzden karsimizdakindan olaganüstü bir seyler beklememiz dogru olmaz. Iyisiyle, güzelligiyle, hatalariyla kabul etmek gerekir. Bir huyunu begenmedigimiz kisiyi güzel bir baska huyuyla degerlendirebiliriz. Bir güzel huy tüm olumsuzluklari örter.
Eslerin birbirlerine saygi ve sevgi göstermesi yüzde yüz sarttir. Bütün gün kavga ve dirdirla gecerse o günün gecesinde kalbiniz karsinizdaki insani arzularmi? Geceyi o kisiye sarilarak huzur icinde gecirebilirmisiniz? Evet diyen olursa, yalandir, sahtedir. Cünkü o huzur insani bir huzur olamaz hayvani bir huzur olur. Veya sahip köle iliskisi olur. Zorlukla güzellik olmaz.
Sevgi, saygi ve anlayis dolu bir aileden dünyaya gelecek cocuklar o denli saglikli ve huzurlu dünyaya gelirler. Cocugun psikolojisi anne rahminde baslar olumlu yada olumsuz bir sekilde. Huzur icinde tasinan yük anneye agir gelmez.
Erkegin ve kadinin birbirlerine verdikleri deger kendi degerlerini ortaya koyar. Bir tüccar elindeki memnun olmadigi üründen ne gibi bir gelir umabilir? Sahte yollardan kazanabilir ancak.
Kadin ve erkekle baslayan birlik cocuklarin dünyaya gelmesiyle büyür ve güzellesir. Birbirlerine yük olmazlar, birbirlerini tamamlarlar, olgunlasirlar.
Örnek bir anne ve babadan mükemmel bir nesil gelisir.
Burada anlatabilmege calistigim tema bilhassa cocuklar üzerine olacak.
Bir anne ve babanin en cok arzu ettigi konulardan birisi yavrularinin istikbalidir. Acaba zamaninda mi yürüyecek, zamanindami konusabilecek derken ederken okul zamani baslar. Herbir anne ve babanin arzusu yavrularinin ileride güzel ve gecerli bir meslek sahibi olmalarinin arzusunu duyarlar. Her ne bakimdan olursa olsun, ister övünmek, ister kendi geleceklerini garanti altina almak, ister se gercekten cocuklarini düsündüklerinden dolayi olsun. Tabii önce bu ortami yaratmak gerekir. Her bir ögretimi okul personelinden beklemek dogru olmaz.
Cocugun neye yatkin oldugunu, nelere enterese duydugunu anne ve babanin bilmesi gereklidir, disaridan olan katkilar ve görüsler bir dereceye kadar etkili olur. Her seyden evvel anne ve baba sorumludur cocuklarindan.
Bugünün kücügü yarinin büyügüdür ve o büyüyen kücük baska küyükleri yetistirecek kapasitede olmalidir ileride. Böylelikle saglikli nesiller devam edebisin.
Evet buraya kadar güzel, yavrularimizin dünya hayatlarinda rahat olabilmeleri icin her bir imkanimizi kullaniyor ve cabalar gösteriyoruz. Acaba ahiret hayatlarini da o denli düsünüyormuyuz? Hakki hukuku ögretebiliyormuyuz? Gözetmeleri gereken noktalari hatirlatabiliyormuyuz?
Evlatlarimizin toplumda kazanacaklari saglam bir yer bizleri memnun edebilir. Ki olmaliyiz da, cünkü olumlu sonuclar elde etmisizdir, elle tutulacak gözle görülecek sonuclar ortadadir.
En büyük mutluluk nedir biliyormusunuz? Anna, baba, cocuk, akrabalar vb. bu dünyadan göc ettikleri zaman kalbimizde olusturacaklari sorulari ve sorunlari olumlu cevaplandirabilmemizdir.
Kimin cennetlik yada cehennemlik olacagini Rabbimiz bilir. Fakat yasadigimiz müddetce yüce Allah'in buyruklarina uygun sürülegelen hayatimizda elbette az cok bizleri tatmin edecek bir takim olumlu olaylara sahit oluruz. Iste bu güzel hayir dolu olaylar, hareketler kalbimize serbet olur. Hep bu güzel olaylari hatirlariz, kalbimiz burkulmaz.
Hayatta oldugumuz müddetce kendimizi gelistirmemiz ve Rabbimize uygun bir kul olma imkanimiz vardir. Ama öldükten sonra bu imkanlar elimizden alinir, hic bir sekilde üretim olamaz.
Yasadigimiz her ani degerlendirelim. Esimize, cocuklarimiza, yakinlarimiza gerekilen degerleri verelim. Sonradan pismanlik fayda vermez. Hayatta iken tüm samimiyetimizle yapacagimiz tevbeler bizim kendimize fayda saglar, acaba bu dünyadan göc edenlerden hakkini cignediklerimiz ne olacak? Kimse kimsenin yükünü yüklenemecegi gibi acaba baskasinin yükünü hafifletebilecek midir?
Devamli helallesmelerde bulunmak güzel bir sey. Hata yapsakda yapmasakda (bilerek yada bilmeyerek) helallesmek gerekir dünya ve ahiret huzurumuz icin.
Bilincsizlik kadar izdirap veren bir duygu olamaz. Acabalar ile kalbimizi kurcalayan kurtlar. Bunlara imkan saglamayalim.
Rabbim! Hesaplarin görülecegi günde, bana anneme ve babama, müminlere magfiret eyle. diye dualarda bulunan Ibrahim'e selam olsun. Müminlere selam olsun. Mümin olarak kendini Rabbine teslim edenlere selam olsun.
Hakkinizi helal edin degerli kardeslerim, hakkim sizlere helal olsun. Rabbim hepimize sahit olsun.
Selam ve dua ile.
|