Elinden oyuncagi alinmis bir kücük cocuk gibi üzüldüm dogrusu, Ibrahim Peygamberin kissasini okurken birden bire gök gürültüsü gibi ortaya konular acildi.
Kardeslerim kim kime ne izahat vermeye calisiyor, ipin ucunu kacirdim.
Ibrahim Peygamberin kissasi en güzel bir sekilde Allah'in varligini kabul ettirme örneklerinden birisidir.
Bundan bir kac sene evveli birisine cep telefonunu tarif etmeye kalksak, sorabilirmiyim sizlere bunu nasil kabul ettirebilirdik? Bizler icin gayet normal, cünkü asagi yukari hepimizin elinde en azindan bir cep telefonu bulunuyor.
Cep telefonu misali, biz Kur'an ile, Allah'a iman edilen bir ortamda dünyaya geldigimiz icin, Ibrahim Peygamberin kissasi bize bir tas devri misalini vermemeli. Ibrahim Peygamberin icinde tertemiz düsünceler var, putperestligin orta yerinde, bambaska olaganüstü birseyin pesinde, kendisini kulluk olmaya layik bir ILAH pesinde. Ne kadar takdir edilecek bir incelik.
Bir de medeniyetten uzak bölgelerde yasayanlari düsünün günümüzde, onlar Allah'i nasil idrak edecekler? Demek ki, Ibrahim Peygamber gibi her insanin aklini kullanmasi lazim Rabbimize yönelmesi lazim. Insan bu fitrat üzerine yaratildigindan dolayi üstüne düsen vazifedir bu. Ama deve kusu gibi kafasini topraga gömer ve görmemezlikte gelir, o baska bir durum, sonunda kendi kazdigi kuyuya kendisi düser.
Biz ademogluna akil yanliz balik tutup gökdelenler kurmasi icin verilmemistir.
Bir de ateist hususunda sunu söylemek istiyorum, ateist ne Allah'a inanir, ki Allah'in var oldugunu dahi kabul etmez, ne dinleri kabul eder, öldükten sonra dirilteceklerine hele katiyyen inanmazlar. Onlar hayvanlarin en asagiliklaridir, yani burada hayvanlara bile bu hakaret olur onlari hayvanlarla karsilastirmak. Ateist kendini /hasa/ Tanri gibi görür. Herseyi kendi emegiyle kazandigini söyler, ben insanlara inanirim diye geveler durur.
Allah'in selami üzerlerinize olsun kardeslerim.
|