[EVVAB_İNSAN]

AKILLI YAŞAM VE EVRENDEKİ HASSAS AYAR

Einstein: “Evrende en anlaşılmaz şey, onun anlaşılabilir olmasıdır” (M. Corey, a.g.e., s. 175.) diyerek evrenin mükemmel bir düzen ve derinlik içinde anlaşılabiliyor olmasını dile getiriyordu. İçinde yaşadığımız dünyanın, varlığımıza ve onu sürdürebilmemize bu kadar uyumlu olması evrenin ilk aşamalarındaki oluşumuna kadar dayanmaktadır.

Bu konuda ünlü Fransız bilim adamı Maurice Bucaille’ın ifadeleri konunun derinliğini çok güzel bir biçimde açıklamaktadır : “İster evren, ister canlı varlıklar veya insan olsun, tek tek her alanda temelde metafiziksel bir niyet taşımadan yapılan çok dikkatli araştırmalar, tabiat kanunlarının yönelttiği bir düzenin varlığını açıkça göstermektedir.

Çok daha basit bir oluşuma sahip organizmalarda olduğu gibi, anatomik ve fonksiyonel birimler oluşturan en mini mini canlı organizmalarda da canlı dünyanın incelenmesi, moleküler düzeyine değin her yanda görülen göz kamaştırıcı yapısal bir düzenin varlığını ortaya koyuyor”. (Maurice Bucaille, İnsanın Kökeni Nedir? (çev. Ali Ünal), s. 282.)

Amerikalı astrofizikçi Hugh Ross, Tanrı’nın Parmakizi (The Fingerprint of God) adlı ünlü eserinin “TASARIM VE İNSANİ İLKE” başlıklı bölümünde evrendeki mükemmel tasarıma birçok örnek verdikten sonra şöyle demektedir: “Yaşayan organizmaların kompleks ve düzenli konfigüra- syonunun tek açıklaması, akıllı ve üstün bir yaratıcının şahsen bunu oluşturmasıdır. Yine görüyoruz ki özel ve üstün bir yaratıcı, evreni var etmiş ve tasarlamış olmalıdır.” (Hugh Ross, The Fingerprint of God, s. 138.)

AP’ın oluşumunun kısa da olsa bir tarihi vardır. Her ne kadar bu prensibin kökeni Batı filozofisi, bilim ve teolojisine kadar gitmekteyse de, akıllı insan gözlemcilerinin varlığının evrenin amaçsal eğilimlerinin sonucu olduğu ya da bilinçli hayatın yaratılışın sebebi olduğu düşüncesi modern bilimsel şekliyle 1950’lerin sonu, 1960’ların başında doğmuştur. (C. Mooney, a.g.e., s. 45-46.)

“Akıllı yaşam niçin özel bir açıklama gerektirir? Evrenin akıllı hayatı barındırıp barındırmadığı konusuna ilişkin niçin başka bir açıklama daha gerekmektedir? Çünkü akıllı yaşam, yaratıcı bir ALLAH’ın ortaya çıkarma gücüne ve pek çok sebebine sahip olduğu bir şeydir. Aynı zamanda akıllı yaşam, hassas ayar kanıtının dile getirdiği gibi, ancak ALLAH’ın vasıtasıyla olabilecek bir şey olup ALLAH’ın varlığının bir göstergesidir”. (Richard Swinburne, Argument from the Fine-Tuning of the Universe, s.154.)

Big Bang’in ilk zamanlarındaki fiziksel kuvvetlerin gücü, element parçalarının hacmi, genişlemenin hızı ve hava burgacı derecesi gibi temel kozmik parametrelerin hassas ayarına (fine tuning) büyük ilgi gösterilmiştir. ((Barrow ve Tipler 1986; Davies 1982; Ellis 1993; Leslie 1989; Leslie ed. 1990; Polkinghorne 1986; Rolston 1987 v.b.)

Örneğin elektromanyetizm, çekim gücü, atom çekirdeğini kontrol eden iki ana gücün hepsinin belli dar limitler içinde bir güce sahip olması, uzun müddet var olabilecek ve hayatın oluşumuna olanak tanıyacak yıldızların var olması için şarttı. Hayatın karmaşık kimyası, nötron, proton ve elektron maddelerinin ince bir ayarı sayesinde mümkündür. (‘Cosmology and Theology’ Stanford Encyclopedia of Philosophy, (www. Plato. standford. edu) s. 4.)

Atom ve moleküller birleşerek düzen meydana getirecek şekilde yapılmıştır. Ancak atomlar, minimum enerji düzeyine geçmek ister (en düzensiz konuma). Bu konuma ‘dengeye’ ulaşmaları için ancak anti-denge etkisi (yüksek derecede düzen) gerekir. Bütün canlılar, düzen dengesinde canlı kalmak için denge sisteminden uzak yaşarlar. Çünkü termodinamik denge, ölüm demektir. Bu da
onların dışarıdan dengeyi bozacak bir etkiye uğradıklarını gösterir.

Eğer biz, sadece düzensiz hareketten oluştuysak, neden atomlar dengede kalmadı? Dengeden uzak sistemler termodinamik olarak bulunabilir. Ancak neden evrende düzen var? Bu dengeden uzak sistemler nasıl ortaya çıktı? Anti-teistik argümanlar sadece bir sistemin “nasıl” işlediğini ve “ne” içerdiğini açıklar.

Böylece ALLAH’a ihtiyaç olmadığını iddia eder. Ancak yaratıcının sebep-sonuç sürecini kullanabileceğini göz ardı eder. Bu kendini düzene sokan gözlemler, ALLAH’ı bilimin dışına iter. Ancak şu soruyu sormaz: “Madde, bu özelliğini (sadece var olma değil, kendini organize etme) nasıl kazandı?” (M. Corey, a.g.e., 142-144.)