[dost1]

Dikkate alınması gereken bir diğer noktada şunlardır:

Rasülüllah’a tarih ile ilgili, dini konular ile ilgili yüzlerce soru sorulmuştur. Misyonu ve tebliğ ettiği mesajlar sorgulanmış ve yargılanmıştır. Bir de yüzlerce soru sorulacak pozisyon oluşmuştur. Bunların tümüne; sorulan sorulara ve süal-i mukadderlere, sorgulamalara, yargılamalara cevabı Rasülüllah değil bizzat Allah vermiştir. Çünkü Rasülüllah’ın kendisinin o sorulan soruları cevaplayacak birikimi yoktu. Bunlar Kur’an’dan görülebilir. Kur’an’da 232 tane “kul (de ki)” ifadesi yer alır.
Maide/101’de de tüm sorunları Allah’ın çözeceği, Rasülüllah’ın bir katkısının olmayacağı yer alır:
Maide/101:

101Ey iman etmiş kimseler! Açıklandığı zaman hoşunuza gitmeyecek olan şeylerden sormayın/ istemeyin. Eğer onlardan Kur’ân indirilirken sorarsanız/ isterseniz de size açıklanır. Allah, onlardan geçmiştir, onları bağışlamıştır. Ve Allah, çok bağışlayan ve çok yumuşak davranandır.

Rasülüllah’ın din kültürü olmadığından; kendisine vahyedilenler hakkında yeterli bilgiye sahip değildi. Bu durumda Rabbimiz kendisini, bilgilenmesi için vahy kültürü olan bilginlere yönlendirmiştir.
Yunus/94, 95:

94,95Artık, sana indirdiğimiz şeylerin bir kısmına dair kesin, yeterli bilgin yok idiyse, hemen senden önce kitap öğrenip öğreten kimselere sor! Andolsun ki sana Rabbinden hak gelmiştir. O hâlde sakın şüphe edenlerden olma! Sakın Allah’ın âyetlerini yalanlayanlardan da olma, sonra zarara/kayba uğrayıp acı çekenlerden olursun.

Ayrıca din; hukuk, sosyoloji konularında bilgili olmadığından aile içi sorunları hakkında bile kendisi herhangi bir hüküm vermemiş, Rabbimiz hüküm indirmiştir. Ahzâb, Tahrim ve Nûr surelerinde ayrıntıları görülebilir.
Hadid/25-27. Ayetlerden oluşan pasaj ise tüm peygamberlerin misyonunu ortaya koymaktadır:

25Andolsun ki Biz, elçilerimizi açık delillerle gönderdik ve insanların hakkaniyeti ayakta tutmaları ve Allah’ın, dinine ve elçilerine, kimse kendilerini görmediği ve tanımadığı yerlerde yardım edenleri bildirmesi/ işaretleyip göstermesi için beraberlerinde kitabı ve ölçüyü indirdik. Biz, kendisinde büyük bir kuvvet ve insanlar için yararlar bulunan demiri de indirdik. Şüphesiz Allah, çok kuvvetlidir, mutlak üstündür.

26Ve andolsun Nûh’u ve İbrâhîm’i elçi gönderdik, peygamberliği ve kitabı bu ikisinin soyları içinde devam ettirdik. Sonra da onlardan bir kısım doğru yolu bulan, onlardan birçoğu da hak yoldan çıkmış kimselerdir.

27Sonra, bunların izinden ardarda elçilerimizi gönderdik. Meryem oğlu Îsâ’yı da arkalarından gönderdik; kendisine İncîl’i verdik ve o’na uyan kimselerin kalplerine bir şefkat ve merhamet koyduk. Uydurdukları ruhbanlık; onu, onların üzerine Biz yazmadık. Sadece Allah rızasını kazanmak için ortaya çıkardılar. Sonra da buna gereği gibi riâyet etmediler. Sonra da Biz, onlardan iman eden kimselere karşılıklarını verdik. Onlardan pek çoğu da hak yoldan çıkmış olanlardır.

Bu âyetlerde, Allah’ın rahmeti gereği insanlar için yaptıklarının bir bölümü; yukarıda konu edilen, musibetlerin kitapta yer alışı beyân edilmektedir. Buna göre Allah, insanların dünya ve âhirette kendilerini musibetlerden koruyabilmeleri için onlara iyiyi-doğruyu, yararlıyı-zararlıyı öğretecek apaçık kitabı, kitabın içinde de insanları dünya ve âhirette tüm musibetlerden kurtaracak ilkeleri indirdiğini ve elçi gönderdiğini bildirmektedir. Burada, elçiliğin misyonu da ortaya konulmuştur.

Âyetten açıkça anlaşıldığına göre elçilerin görevi, sadece tebliğ edip kenara çekilmek değil; ilâhî ilkeleri yaşatmak için organize olmak, Allah’tan gelen ilkeleri hayata geçirerek insanları zulümden, kargaşadan, kan dökmekten kurtarmak, mutlu ve huzurlu yaşamalarını sağlamaktır.