[galipyetkin]

Sayın Akçay.

Çok dar bir açıdan bakıp ayeti kısıtlıyorsunuz.
Bakın; besleme bir kızın ki adı üstünde, evde göreceği hizmet karşılığı karnı doyan, üstü örtünen besleme bir kızın ne malı olur ki?
Bir taliplisi çıkarsa üç-beş parça giyecek ile onunla evlendirilir, çıkmazsa hayat boyu o evde hizmetçidir.

Siz malı olan yetimlerden, mirasyedilerden bahsediyorsunuz. Biz de inatla misal olarak "besleme" gibi "cıbıldaklardan" bahsediyoruz. Çünkü malı mülkü olan yetimlerin toprak altından bile akrabası çıkar, o yetimi koruma altına alır diye daha evvelce de yazdık, çizdik. Bütün insanların gözleri bu paralı, mallı, mülklü yetimler üzerinde olduğundan onların işi kolay. Çünkü menfaati kaçırmış olanlar bakımı üstlenmişten hesap sormak, o yetimin bakımını kapmak için alesta beklerler. Bal tutan parmağını yalar.

İşte bizim ısrarla üzerinde durduğumuz bu malsız mülksüz, silik yetimler, her yaştaki garibanlar, ellerinizin altındakiler.

Bize göre 6. ayet mülk sahibi yanında bu yetimleri de kapsıyor ve "çalışmaları karşılığını" hakkaniyetle/haklarını yemeden vererek iş sahibi olmalarını sağlayın" diyor.

Bize göre bu, yetimi tamamen bırakmak değil, gene birlikte yaşayarak gözetim altında tutup işinin geliştirilmesini sağlamak. Çünkü buluğa ve rüşte ermiş bir kişi her iş için yeterli yetkinlikte değildir.

Yani "malı vermek" iş sahibi yapmak, işini kurmasını sağlamaktır. Yoksa evden de, gözetimden de ayırmak değildir.

Gene gelelim şu 40 veya 50 yaşlarındaki kadın veya erkek "cıbıldak" kimsesiz kaçkınlara/yetimlere, yani garibanlara (Daha evvel yetim tanımını Elmalılı'dan vermiştim), yani desteğe muhtaç durumdakilere Peygamber zamanında Mekke'deki zulümden kaçarak Medine'de İslama sığınmak isteselerdi onlara ne yapılırdı? Nasıl davranılırdı? Nasıl davranıldı?

Saygılarımla.
Galip Yetkin