Nasr Suresi

**Taner** · 9. August 2010, 12:09 AM

114 (110). Nasr Suresi
MEDENÎ, 3 ÂYET

GİRİŞ

Adını ilk âyetinde geçen ve mü’minlere Allah'ın yardımını bildiren نصر[nasr] kelimesinden alan sûrenin, Medîne'de 114. sırada (son sûre olarak) indiği kabul edilir. Sûreye, “İzâcâe sûresi” adı verildiği gibi, –Veda haccı esnasında inmiş olması nedeniyle– “Tevdi sûresi” de denilir.

Bu sûre İslâm'ın geniş bir coğrafyaya yayıldığı, Mekke'nin fethedildiği, Müslümanların güçlendiği, müşrik ve münâfıkların bellerinin kırıldığı bir dönemde inmiştir.

Rasûlullah'a yönelik olan sûrede, Elçi'ye, Allah'ın yardımı ve fetih geldiği ve insanların bölük bölük Allah'ın dinine girdikleri zaman, bu zaferi eğlenceyle değil Rabbinin hamdiyle tesbih ederek ve O'ndan bağışlanma dileyerek kutlaması emredilmektedir.

RAHMÂN, RAHÎM ALLAH ADINA

MEAL:

1-3. Allah'ın yardımı ve fetih geldiği ve sen insanları bölük bölük Allah'ın dinine girdiklerini gördüğün zaman, hemen Rabbinin övgüsüyle birlikte tesbih et ve O'ndan bağışlanma dile. Şüphesiz O, ezelden beri tevbeleri çok çok kabul edendir.

TAHLİL:

1-3. Allah'ın yardımı ve fetih geldiği ve sen insanları bölük bölük Allah'ın dinine giriyorlarken gördüğün zaman, hemen Rabbinin övgüsüyle birlikte tesbih et ve O'ndan bağışlanma dile. Şüphesiz O, ezelden beri tevbeleri çok çok kabul edendir.

Âyetteki fetih ile, “Mekke'nin, o bölgedeki diğer kentlerin, site devletlerin fethi” kastedilmiştir. Zira sözcüğün başındaki “lam-ı tarif”, mahzuf muzafın ileyhten bedel olup فتح الله[fethullâh/Allah'ın fethi] anlamındadır. Allah'ın lutfedeceği fethi de, sadece Mekke'nin fethine indirgemek uygun değildir. Zaten bu sûre Mekke'nin fethinden iki sene sonra inmiştir.

Târih kaynaklarına göre bu âyetlerin indiği dönemde Yemenliler grup grup gelip Müslüman olmuşlardı. O nedenle bu seneye, “heyetler senesi” denilir.

Bu sûrenin iniş sebebiyle ilgili şu bilgiler verilmiştir:

İbn Ömer dedi ki: Bu sûre Veda haccı sırasında Mina'da nâzil oldu. Daha sonra, Bugün sizin için dininizi kemale erdirdim. Üzerinizdeki nimetimi tamamladım ve size din olarak İslâm'ı beğenip seçtim (Mâide/3) buyruğu nâzil oldu. Bundan sonra Peygamber (s.a) 80 gün yaşadı. Daha sonra da Kelâle âyeti (aynı zamanda sûrenin son âyeti olan Nisâ/176. âyet) nâzil oldu. Ondan sonra Peygamber elli gün yaşadı. Daha sonra, Andolsun ki içinizden size öyle bir Peygamber geldi ki... (Tevbe/128) âyeti nâzil oldu. Bundan sonra 35 gün yaşadı.[1]

Sûrede dikkat çeken, Hemen Rabbinin övgüsüyle birlikte tesbih et ve O'ndan bağışlanma dile ifadesiyle, önce Rasûlullah'a, sonra da insanlığa kulluk terbiyesi öğretilmektedir. Şöyle ki: Herkes şâhit olmuştur ki, Rasûlullah canını dişine takarak elçilik görevini yapmıştır. Ama her ne olursa olsun Allah'ın hakkının ödendiği düşünülmemeli ve kusurlar için Allah'tan bağışlanma dilenmelidir. Zira Allah'ın hakkının ödenmesi mümkün değildir. Öyleyse kul, O'nun tevvâblığına, gaffârlığına sığınmalıdır.

Allah doğrusunu en iyi bilendir.

[1] Kurtubî, el-Câmiu li Ahkâmi'l-Kur’ân.

9. August 2010, 12:09 AM	#1
Taner Site Yöneticisi Üyelik tarihi: Jan 2009 Bulunduğu yer: Istanbul Mesajlar: 234 Tesekkür: 60 55 Mesajina 155 Tesekkür Aldi Tecrübe Puanı: 100000	Nasr Suresi 114 (110). Nasr Suresi MEDENÎ, 3 ÂYET GİRİŞ Adını ilk âyetinde geçen ve mü’minlere Allah'ın yardımını bildiren نصر[nasr] kelimesinden alan sûrenin, Medîne'de 114. sırada (son sûre olarak) indiği kabul edilir. Sûreye, “İzâcâe sûresi” adı verildiği gibi, –Veda haccı esnasında inmiş olması nedeniyle– “Tevdi sûresi” de denilir. Bu sûre İslâm'ın geniş bir coğrafyaya yayıldığı, Mekke'nin fethedildiği, Müslümanların güçlendiği, müşrik ve münâfıkların bellerinin kırıldığı bir dönemde inmiştir. Rasûlullah'a yönelik olan sûrede, Elçi'ye, Allah'ın yardımı ve fetih geldiği ve insanların bölük bölük Allah'ın dinine girdikleri zaman, bu zaferi eğlenceyle değil Rabbinin hamdiyle tesbih ederek ve O'ndan bağışlanma dileyerek kutlaması emredilmektedir. RAHMÂN, RAHÎM ALLAH ADINA MEAL: 1-3. Allah'ın yardımı ve fetih geldiği ve sen insanları bölük bölük Allah'ın dinine girdiklerini gördüğün zaman, hemen Rabbinin övgüsüyle birlikte tesbih et ve O'ndan bağışlanma dile. Şüphesiz O, ezelden beri tevbeleri çok çok kabul edendir. TAHLİL: 1-3. Allah'ın yardımı ve fetih geldiği ve sen insanları bölük bölük Allah'ın dinine giriyorlarken gördüğün zaman, hemen Rabbinin övgüsüyle birlikte tesbih et ve O'ndan bağışlanma dile. Şüphesiz O, ezelden beri tevbeleri çok çok kabul edendir. Âyetteki fetih ile, “Mekke'nin, o bölgedeki diğer kentlerin, site devletlerin fethi” kastedilmiştir. Zira sözcüğün başındaki “lam-ı tarif”, mahzuf muzafın ileyhten bedel olup فتح الله[fethullâh/Allah'ın fethi] anlamındadır. Allah'ın lutfedeceği fethi de, sadece Mekke'nin fethine indirgemek uygun değildir. Zaten bu sûre Mekke'nin fethinden iki sene sonra inmiştir. Târih kaynaklarına göre bu âyetlerin indiği dönemde Yemenliler grup grup gelip Müslüman olmuşlardı. O nedenle bu seneye, “heyetler senesi” denilir. Bu sûrenin iniş sebebiyle ilgili şu bilgiler verilmiştir: İbn Ömer dedi ki: Bu sûre Veda haccı sırasında Mina'da nâzil oldu. Daha sonra, Bugün sizin için dininizi kemale erdirdim. Üzerinizdeki nimetimi tamamladım ve size din olarak İslâm'ı beğenip seçtim (Mâide/3) buyruğu nâzil oldu. Bundan sonra Peygamber (s.a) 80 gün yaşadı. Daha sonra da Kelâle âyeti (aynı zamanda sûrenin son âyeti olan Nisâ/176. âyet) nâzil oldu. Ondan sonra Peygamber elli gün yaşadı. Daha sonra, Andolsun ki içinizden size öyle bir Peygamber geldi ki... (Tevbe/128) âyeti nâzil oldu. Bundan sonra 35 gün yaşadı.[1] Sûrede dikkat çeken, Hemen Rabbinin övgüsüyle birlikte tesbih et ve O'ndan bağışlanma dile ifadesiyle, önce Rasûlullah'a, sonra da insanlığa kulluk terbiyesi öğretilmektedir. Şöyle ki: Herkes şâhit olmuştur ki, Rasûlullah canını dişine takarak elçilik görevini yapmıştır. Ama her ne olursa olsun Allah'ın hakkının ödendiği düşünülmemeli ve kusurlar için Allah'tan bağışlanma dilenmelidir. Zira Allah'ın hakkının ödenmesi mümkün değildir. Öyleyse kul, O'nun tevvâblığına, gaffârlığına sığınmalıdır. Allah doğrusunu en iyi bilendir. [1] Kurtubî, el-Câmiu li Ahkâmi'l-Kur’ân.