NUH SURESİ "topyekûn yozlaşmış bir sistemin dönüşemezliği"

[pramid]

1. Nûh’un Tebliğinin Süresi: 950 Yıl! (71:5)
"Şüphesiz ben kavmimi gece gündüz (imana) davet ettim."

Şaşırtıcı olan: Sûrede doğrudan “950 yıl” denmiyor, ama Nûh’un tebliği bu kadar uzun sürüyor (bkz. Ankebut 14).

Uzun yıllar boyunca sürekli inkâr, ısrarla yüz çevirme, kulak tıkama, giysiyle kapanma (71:7) detayları, psikolojik bir sabır mucizesidir.

Bu, insanın psikolojik sınırlarını zorlayan bir "azim" metaforu gibidir.

2. Giysileri Yüzlerine Çekmeleri (71:7)

"Her davet edişimde, parmaklarını kulaklarına tıkadılar, elbiselerine büründüler..."

Sadece duymamak değil; görmemek, etkilenmemek için fiziksel olarak kendilerini izole ediyorlar.

Elbise ile yüzü örtmek: Sadece sembolik bir “görmezden gelme” değil, belki de hakikatten bilinçli bir kaçışın ifadesi.

Bu, modern insanın da gerçeğe karşı bilinçli bir körlük geliştirmesiyle çok benzeşir.

3. Toprak–Su–Gökyüzü–Doğurganlık Teması (71:10-12)
“Rabbinizden bağışlanma dileyin… Size gökten bol bol yağmur yağdırsın, mallarınızı ve oğullarınızı çoğaltsın…”

Burada yağmurla başlayan bir “bereket zinciri” var:

Yağmur → Tarım → Mal → Nesil → Hayatın devamı

İlginç olan şu:
Tövbe = Kozmik dengeyi geri getirme.
Modern çevre felaketleriyle bireyin içsel bozulması arasındaki ilişkiye dair kadim bir iz bu!

4. Göklerin Yedi Kat Yaratılması (71:15)
“Allah, yedi göğü tabaka tabaka nasıl yarattı, görmüyor musunuz?”

Kur’an’da pek çok yerde “yedi gök” geçer.

Ama burada “طباقًا / tabaka tabaka” ifadesiyle, âdeta bilinç katmanları, varlık mertebeleri, ya da şuur seviyeleri ima edilir gibi.

Yedi gök burada sadece uzay değil, belki de bilinç boyutlarını aşma çağrısıdır.

5. Yeryüzünün Sizi Bitki Gibi Bitirmesi (71:17)
“Sizi yerden bir bitki gibi bitirdi.”

Şaşkınlık veren bir mecaz: insan = bitki

Doğrudan bir evrim göndermesi mi? Belki. Ama asıl vurucu tarafı şu:

İnsan, topraktan sürgün vermiş bir bilinç tohumu gibi düşünülüyor.

Bu, yaratılışın sürekliliği ve ölümden sonra yeniden sürme (neş’et) anlamına da gelir.

6. Nûh’un Bedduası – Rahmet Peygamberinden! (71:26-28)
“Yeryüzünde bir tek kâfir bile bırakma! Çünkü onlar doğurdukça, inkârcı ve günahkâr nesiller doğuruyorlar…”

Şaşırtıcı olan: Kur’an’da en sabırlı peygamberlerden biri olan Nûh, sonunda bedduaya başvurur.

Bu, sadece öfke değil; topyekûn yozlaşmış bir sistemin dönüşemezliğine dair dramatik bir yargıdır.

Bugünün dünyasında da bazen bireysel çabaların sistemi değiştirmeye yetmemesi durumu gibi.

https://dersvekuran.blogspot.com/202...lasms-bir.html