İnsan ve Şeytan

[TUĞÇE DENİZ AKIN]

İnsan ve şeytan.
İki ezeli düşman.
Çamurdan beden.
Yaratıldı Adem..

Ateşe düştü kor.
Bu imtihan çok zor.
Ateşim, secde edemem
Çamur için eğilemem.

Oysa secde rabbeydi.
O sadece kıbleydi.
Özü emre itaat.
Sonu felah ve rahat.

Ateş ateşi yaktı.
Şeytan isyanda kaldı.
Bedeni inceledi.
Çok zaaflar var dedi.

Haset, kibir ve şehvet,
Benim gizli oklarım.
O cennetlik ademi,
Bunlarla vuracağım.

Ateş yandı kül kaldı.
Amansız hasım kaldı.
Kopana dek kıyamet,
Rab’den müsaade aldı