Fîl sûresine giriş

[ÖmerFurkan]

19 FİL SURESİ [FİL] SURESİ

Hakkı Yılmaz Kur'an ve İslam
4 Kasım 2016 tarihinde yayınlandı
1. Fîl suresi.
2. Fil suresinin Kâfirun suresi ile irtibatı.
3. Müslümanlarda oluşan istihfam.
4. Ashâb-ı Fil açılımı.
5. Cennet’e kolaycaa giriliverilir mi? (Bakara 214)
6. Sûrenin indiği ortam nasıldı?
7. Yenilmez sanılan ordunun âkıbeti. (Maide 67 Mücadele 21 örnekleri)
8. Mezhepler İslâmî değil.
9. Şûrâ yerine İcma yı koyan Muaviye.
10. Muaviye’nin mezhebi, Ehl-i sünnet mezhebidir.
11. Fil kelimesi feyl olarak da okunur.
12. Fil akıllı olmaına rağmen aklını kullanmaz.
13. Tayr sözcüğü. (Her türlü uçan şey)
14. Ebabîl nedir? (sürü, grup)
15. Pişmiş taş nedir?
16. Termihim- ramea=iri taneli yağmur yağdıran bulut.
17. Aptallar açısından değerlendirme.
18. Mekkeli Müşrikler aptaldır. (Duyarsız toplum)
19. Hamâkât=Ahmaklık.
20. Mürselât ve Nâziat surelerinden örnekler. (Yenilmiş ekine dönme)
21. Görmedin mi? (VİZYON)=Semboller ile zihinsel görme.
22. Rasûlullah, Mekke’nin fethini vizyon olarak görmüştür.
23. Fîl suresinin güncel mesajı.



FİL SURESİNE GİRİŞ

Fil suresi Mekke'de 19. sırada inmiştir. Surenin iniş tarihinin M.S. 615 olduğu tahmin edilmektedir. Bu sureden önce inen Kâfirun suresi ile arasında fazla bir zaman aralığı bulunmadığı bilinmektedir. O dönemde Müslümanların sayısı daha 40'ı bile bulmamış, Ömer ile Hamza henüz Müslüman olmamışlardır. [Ömer ve Hamza, iki Habeşistan hicreti arasındaki dönemde, M.S. 616 yılında Müslüman olmuşlardır.]
Bu dönem, Müslümanlarla kâfirler arasındaki dengenin kâfirler lehine olduğu, kâfirlerin varlıklı, güçlü ve üstün oldukları bir dönemdir. Çünkü İslâm'a girenler arasında temiz vicdanlı zenginler azınlıkta olup Müslüman olanların çoğu dünya malına sahip olmayan varlıksız kimselerdir. Böyle bir ortamda Kâfirun suresi inmiş ve Müslüman olmayanlara “Eyyühe’l-kâfirûn” diye hitap edilerek müminlere saflarını onlardan ayırma vaktinin geldiği, herkesin kendi dinini/düzenini yaşaması gerektiği bildirilmiştir.

Surenin İniş Sebebi

Kâfirun suresi ile yapılan bu bildiriden sonra, kâfirler artık peygamberimizle yapmayı düşündükleri uzlaşmadan/anlaşmadan tamamen ümitlerini kesmişler ve yeni bir strateji belirlemeye karar vermişlerdir. Maddeci, ahiret inkârcısı ve ahlâksız kâfirler [Kureyş'in ileri gelenleri], çıkarları gereği putçuluğu devam ettirmek azminde oldukları için tüm putları reddeden Müslümanlığı kendi çıkarları açısından tehlikeli bulmuşlar, İslam’ın ilerlemesine engel olmayı yeni stratejileri olarak benimsemişlerdir.
İlk zamanlar Haşimîlerden çekindikleri için Ebutalib'in himayesinde peygamberimizin hayatına müdahale edemeyen Kureyşliler, artık sadece “mecnun, kâhin, şair” gibi ifadelerle yetinmeyip fiziksel saldırılara da başlamışlardı. Bu saldırılarını Ukbe'nin Kâbe'de yaptığı gibi, peygamberimizi boğma girişiminde bulunacak kadar ileri götürmüşlerdi.
Yeni stratejileri gereği, herkesin gözünü korkutarak Müslümanlığın ilerlemesine engel olmayı amaç edinen Kureyşliler, kabilesi güçlü olan Müslümanlara dokunamamalarına karşılık, kimsesizlere, özellikle köle ve cariyelere, sonu ölümlerle biten işkenceler uygulamışlardır. Giderek artan bu işkenceler karşısında, Müslümanların bir kısmı dinlerini gizlemek zorunda kalmışlardır. Bu dönemde peygamberimiz ve beraberindekilerin içinde bulundukları korku ve çaresizlik, daha sonra Bakara suresinin 214. ayetinde başkalarına örnek olarak anlatılmıştır.
İşte, peygamberimiz ve Müslümanlar bu sıkıntılar içindeyken gerekli manevî destek onlara bu sure ile verilmiş; Allah'a inanıp buyruklarını yerine getirenlerin, hakka inanmalarına rağmen güçsüz oldukları için zalimlere karşı çıkamayanların korkmamaları gerektiği, Allah'ın onları koruyacağı ve onlara yardım edeceği bildirilmiştir. Ayrıca bu surede, Allah'ın buyruklarına karşı gelenlerin, inananlara ve zayıflara saldırıda bulunarak zulmedenlerin, güçleri ne olursa olsun Allah'ın cezalandırması karşısında yok olup gidecekleri de vurgulanmıştır. Peygamberimiz ve çevresindeki Müslümanları rahatlatan, Allah ve elçileri tarafında olanların mutlaka galip geleceğini bildiren bu ifadeler, daha sonra inen değişik surelerde şöyle tekrarlanmıştır:
⁶⁷Ey Rasûl! Rabbinden sana indirileni tebliğ et. Ve eğer bunu yapmazsan, o zaman O'nun verdiği elçilik görevini yerine getirmemiş olursun. Allah da seni insanlardan koruyacaktır. Şüphesiz Allah, kâfirler; Kendisinin ilâhlığını ve rabliğini bilerek reddedenler toplumuna kılavuzluk etmez." (Mâide/67)


²⁰"Allah'a ve Elçisi'ne sınırı aşmaya uğraşanlar; onlar, en aşağılık kişiler arasındadırlar.
²¹Allah: “Elbette, Ben ve elçilerim galip geleceğiz” diye yazmıştır. Şüphesiz Allah, her şeye gücü yetendir, en üstün, en güçlü, en şerefli, mağlûp edilmesi mümkün olmayan/mutlak galip olandır." (Mücadele/ 20, 21)


^171-173"Ve andolsun ki gönderilen kullarımız/ elçilerimiz hakkında bizim sözümüz geçmiştir: “Şüphesiz onlar, kesinlikle galip olanların ta kendisidir. Şüphesiz Bizim ordularımız kesinlikle galip gelenlerin ta kendisidir.”
(Saffat/ 171-173)

⁵¹Şüphesiz Biz, elçilerimize ve iman etmiş kişilere şu basit dünya yaşamında ve şâhitlerin kalktığı/şâhitlik edecekleri günde kesinlikle yardım ederiz.
⁵²O gün şirk koşarak yanlış, kendi zararlarına iş yapan kimselere özür dilemeleri yarar sağlamaz. Ve onlara dışlanarak mahrum bırakılma vardır, yurdun en kötüsü de onlar içindir." (Mü’min/ 51) 52


19/ FİL [FİL] SURESİ

Rahman ve Rahîm Allah adına.

Ayetlerin meali:

^1,2Rabbin, filli orduya nasıl etti görmedin mi/ hiç düşünmedin mi? Onların kötü plânlarını boşa çıkarmadı mı?
^3-5Ve onların üzerlerine, onlara pişmiş taşlar ile birlikte iri taneli yağmur yağdıran öbek öbek bulutlar; boran gönderdi de onları bir yenik bitki yaprağı gibi yapıverdi./ Rabbin, ahmaklar, geri zekalılar güruhuna nasıl etti görmedin mi? Onların üzerine necm necm ayetler/ bela üstüne belalar gönderdi de onları hem vicdanen rahatsız etti hem de köklerini kazıyıp yok etti.


Ayetlerin Tahlili

1. Ayet:

¹Rabbin, filli orduya/ ahmaklar, geri zekâlılar güruhuna nasıl etti görmedin mi/ hiç düşünmedin mi?


Ashab-ı Fil

a) Tamlamadaki “Fîl” sözcüğünü hekesin bildiği, hortumlular takımından karada yaşayan memelilerin en irisi olan hayvanın adı olarak ele alırsak, “Ashab-ı fil” tamlamasının sözcük anlamı “fil arkadaşları”dır.

b) “Fîl” sözcüğünün öz anlamı olan “kıt görüş, feraseti (öngörüşü) zayıf, ahmak, geri zekalı” anlamını ele alırsak, “ashab-ı fil” tamlamasının anlamı, “ahmaklar, geri zekalılar, duyarsızlar güruhu” demek olur. (Fil, mükemmel hafızası olmasına rağmen, bazı aletleri kullanmasını becerebilmesine rağmen, yetilerinin hakkını vermediğinden Araplar bu hayvanı “Fil” diye isimlendirmiş olmalılar.)

Kur’an’da bu tamlamaya benzer, Ashabunnar (Cehennem Ashabı), Ashabulcahıym (Kızgın ateşin asahabı), Ashabısair, Ashabulcennet (cennetin ashabı), Ashabulyemin, Ashabulmeymene (sağın/uğurun ashabı), Ashabuşşimal, Ashabulmeş’eme (solun/uğursuzluğun), Ashabula’raf (Arafın, yani Kur’an öbeklerinin ashabı), Ashabussebt (İbadet günü/cumartesi ashabı), Ashabumedyen, Ashabulhicr, Ashabulkehf, Ashaburrakım, Ashabıssıratısseviy (Düz yolun ashabı), Ashaburress, Ashabussefine, Ashabulkubur, Ashabuluhdud gibi birtakım tamlamalar vardır.


Allah’ın izniyle biz, sureyi her iki anlamı da dikkate alarak takdim ediyoruz.

Birinci şıkka göre izahımız:

Tarihi kaynaklara göre “Fil olayı”, bu surenin inişinden 45 veya 46 yıl önce meydana gelmiştir. Böyle olmasına rağmen sure, sanki olay yeni meydana gelmiş ve herkes de görmüş gibi “الم تر görmedin mi?” ifadesi ile başlamıştır. Bunun sebebi, “fil olayı”nı gören, yaşayan insanların sayısının çok olmasıdır. Rivayetlere göre, surenin iniş yıllarında yaşları 50'nin üzerinde olup bu olayı hatırlayanlar olduğu gibi, “Ashab-ı Fil”e mensup olup bizzat olayı yaşamış ve sakatlığı sebebiyle ülkesine geri dönememiş kimseler de vardır.
Bir olayı ne kadar çok insan görmüş ve yaşamışsa, o olayın meydana gelişi hakkındaki rivayetlerin yalan olma ihtimali o kadar zayıftır. Tevatüren sabit ve kanıtlanmış olaylar için “duymadın mı” yerine “görmedin mi, görmüyor musun?” gibi ifadeler, Arapçada olduğu gibi pek çok dilde de kullanılmaktadır. Bu soru tıpkı Mâûn suresindeki gibi cevabı beklenen bir soru olmayıp teaccüp [hayret] uyandıran bir soru şeklidir. Bir bakıma ayet “Onlardan korkman, çekinmen şaşılacak şey! Korkma, bak Rabbin Fil Ashabını ne hâle getirdi! Gerekirse onları da, senin düşmanlarını da yok ediverir” anlamında bir uyarı ifade etmektedir.
Bu ifade tarzının ayrıca geleceğe yönelik mucize bir mesaj olma ihtimali de mevcuttur. Belki de ilerideki bir tarihte yapılacak arkeolojik araştırmalar sırasında “Ashab-ı Fil”in yeraltındaki kalıntıları bulunacak, bu kalıntılar firavunun cesedi gibi müzelerde sergilenecek, bu olayın gerçekliği bir başka yolla daha gün ışığına çıkacaktır.


Fil Ashabı, Kur'an'a göre, kötü plânları sebebiyle Allah tarafından helâk edilmiş bir topluluktur. Arap ve İslâm kaynaklarından olan İbn İshak'ın es-Siret; İbn Hişam'ın es-Siret; Taberi'nin Tarihü’l-Ümem ve’l-Mülük gibi eserlerine göre “Ashab-ı Fil”, Habeşistan'ın Yemen valisi Ebrehe'nin komuta ettiği, heybetini arttırmak için önünde Habeşistan'dan getirilmiş bir filin yürütüldüğü orduya verilen isimdir.
Tarihî kaynaklara göre VI. yüzyılın ortalarında Habeşistan'ın Yemen valisi olan Ebrehe, Arapların Kâbe'ye olan saygılarını görmüş, dinî, siyasî ve ekonomik amaçlarla San'â şehrinde “el-Kulleys” adında gösterişli bir kilise yaptırmış ve yayınladığı bir bildiri ile Arapları bu kiliseyi ziyarete çağırmıştır. Bu davet Araplar tarafından kabul görmediği gibi Ebrehe'nin kilisesi de bir Arap tarafından hakaret maksadıyla kirletilmiştir. Buna çok öfkelenen Ebrehe, Kâbe'yi yıkmak amacıyla ordusuyla birlikte Mekke üzerine yürümüştür. Ordunun başında yürüyen fil dolayısıyla bu olaya “Fil Olayı”, olayın vuku bulduğu seneye de “Fil Senesi” denmiştir.
Bakara suresinin 127. ayetinden öğrendiğimize göre, oğlu İsmail ile birlikte İbrahim peygamber tarafından inşa edilen tavansız, küçük ve dört köşe olduğu için Kâbe diye adlandırılan Beytullah; tevhid okulu, yine Kur'an'dan öğrendiğimize göre Allah'ın İbrahim peygambere vahyi doğrultusunda, insanların ziyaret yeri olarak ilân edilmiştir (Hacc; 27). Kur'an'da “بيتى Beytî [Evim], Beytullah [Allah’ın Evi], (Bakara 125, Hacc 26), “بيت العتيق Beytü'l-Atik” [Eski Ev] gibi isimler verilen Kâbe, içinde bulunduğu kent olan Mekke'ye de “امّ القراء Ümmü'l-Kurâ” [Kentlerin Anası, Anakent], (En'âm 92), “Beledü'l-Emin” [Güvenli Kent] (Tin 3) gibi nitelikler kazandırmıştır.
Yaptırdığı kilisenin bir Arap tarafından kirletilmesine son derece öfkelenen Ebrehe, karşılık olarak Araplar arasında “Allah'ın evi” denilen ve emin bir yer olduğu inancı yaygın olan Kâbe'yi yıkmaya karar vermiştir. Saldırı öncesinde Abdülmuttalib'in o güne kadar Kâbe'ye hiç kimsenin saldırmadığı ve kendisinin de saldırmaması gerektiği yolundaki uyarılarına karşı, Kâbe'yi yıkarak onun “emin ev” olma özelliğini de yıkacağını söyleyen Ebrehe, Kâbe'yi Allah'ın bile elinden alamayacağını da sözlerine ekleyerek büyüklenmiştir.
O tarihte Arabistan yarımadasının ortasında, kendi aralarında bitmek bilmeyen savaşlar süren bedevi Arap kabileleri yaşamaktaydı. Birbirlerine bile üstünlük sağlayamamış bu kabileler, kutsal saydıkları evlerinin yıkılmasını önlemek için münferit karşı koyma hareketlerine girişmişlerse de, Ebrehe'nin güçlü ordusu karşısında yenilip dağılmışlardır. Böylece, ancak küçük direnişlerle karşılaşan ve onları kolaylıkla bertaraf eden Ebrehe, Mekke yakınlarına gelmiştir. Kâbe'nin yıkılmasına halkın direniş göstermemesi hâlinde kimseye dokunmayacağını vadeden, aksi takdirde bütün şehri yıkacağı ihtarında bulunan Ebrehe, ikazına uyan halkın şehri boşaltmasına izin vermiştir.
Ertesi sabah Mekke'ye girmek üzere hareket eden Ebrehe'nin ordusu, Müzdelife ile Mina arasındaki Mahasab vadisi yakınında, Muassıb denilen yerde iken, ayetlerde anlatıldığı gibi müthiş bir afet ile helâk olmuştur. Ebrehe ve ordusunun helâk olması her yerde duyulmuş, bu olay nedeniyle Kureyş itibar kazanmış ve Kureyş'in kervanları gittikleri her yerde âdeta dokunulmazlık elde etmiştir.
Tarihi kaynaklara göre M.S. 571 yılında cereyan eden bu olay üzerine, müşrik Mekkeliler on yıl kadar sadece “Tek Allah'a” iman edip putlarını Kâbe'den kaldırmışlar fakat daha sonra yine eski âdetlerine dönmüşlerdir.

2. Ayet:

Onların kötü plânlarını boşa çıkarmadı mı?

Yani; “Tıpkı yolunu şaşırıp aradığına ulaşamayan insan gibi, onların düzenlerinin yönünü şaşırtmadı mı? Hedefinden ve amacından saptırmadı mı?”
Burada Kureyş'e, güçlü olan Ashab-ı Fil’e karşı âciz kaldıkları bir sırada Kâbe'yi koruyup himaye eden Allah'ın bu nimeti hatırlatılmaktadır. Başka bir ifade ile; daha önce kendi evine saldırmak isteyenleri ezip geçen Allah'ın, elçisine ve inanmış azınlığa karşı kendi güçleri ile gururlananları da ezip geçeceği ihtar edilmektedir.

3-5. Ayetler:

^3-5Ve onların üzerlerine, onlara pişmiş taşlar ile birlikte iri taneli yağmur yağdıran öbek öbek bulutlar; boran gönderdi de onları bir yenik bitki yaprağı gibi yapıverdi.

Ayette geçen “طير tayr”, “طائر tâir” sözcüğünün çoğuludur. “طائر Tâir”, sözlüklerde “havada kanatla uçan varlık” olarak bildirilmiştir. Yani sözcüğün vazı' [ilk] anlamında “kanatla uçmak” söz konusu olup kanatsız uçma anlamı içermiyor demektir. Eski müfessirler bu anlama itibar ederek ayete “Üzerlerine sürü halinde kuşlar göndermedi mi?” manası vermişlerdir. Buna bağlı olarak da sure ile ilgili yüzeysel yorumlar yapılmıştır:
Kimileri “Bu sure mucez [az öz ifadeli] bir suredir, olayla ilgili fazla detay yoktur, çünkü surenin ana teması olaydaki detay değil olayın sonucudur, yani o günün süper dev gücünün hakka zarar verme teşebbüsünün sonuçsuz bırakılması ve yok olmasıdır” demişler ve ayetlerin tamamını anlamayı gereksiz görerek “Ayetlerin bu kadarını anlayıp tamamını anlamasak da olur” deyip işin içinden çıkmışlardır.
Kimileri de Allah'ın “Ashab-ı Kehf” kıssasında mağara arkadaşlarının sayısını kapalı bıraktığı gibi bu konuyu da kapalı bıraktığını, konu hakkında fikir yürütmenin gayba/karanlığa taş atma anlamına geleceğini [boş, kanıtsız sözlerden başka bir şey olmayacağını] ileri sürmüşler ve her iki konunun kapalı bırakılmasında hikmetler olacağını beyan edip ayetleri anlamaya gayret göstermemişlerdir.
Muhammed Abduh ve arkadaşları ise, 3. ayetteki “طير tayr [uçanlar]” sözcüğünün, mikrop taşıyan sivrisinekler olduğunu ve bu küçük canlıların Habeşli askerler üzerine mikrop saçmış olabileceklerini ileri sürmüşlerdir. Bu kanaatlerine sağ kalan askerler arasında çiçek ve veba gibi hastalıkların baş göstermiş olduğunu kaydeden tarihi belgeleri delil olarak göstermişlerdir. [İbn Hişam, bu olaydan sonra ilk defa bu bölgede çiçek ve kızamık hastalıklarının görüldüğünü nakleder.
Hamidüddin Ferahi ise, 4. ayetteki “termîhim” fiilinin failinin “gördün mü" ifadesi ile muhatap alınan Mekkeliler ve diğer Araplar olduğunu söylemiş, kuşlar hakkında da onların taş atmadıklarını, aslında Fil Ashabının cesetlerini yemek için geldiklerini belirtmiştir. Ona göre “Abdulmuttalib'in Ebrehe'nin yanına giderek Kâbe hakkında konuşmak yerine develerini talep etmesi” ve “Kureyşliler ile hacc için gelmiş diğer Arapların Ebrehe'nin hücumuna karşı koymayarak Kâbe'yi Allah'ın takdirine bırakıp dağlara çekilmeleri” hakkındaki rivayetler kabule şayan değildir. Bu olayın gerçek seyri ona göre şöyledir: Araplar Ebrehe'nin askerlerini taşlamışlar, Allah da tufan göndererek taşlar yağdırmış ve Ebrehe'nin askerlerini helâk etmiştir. Allah daha sonra da askerlerin cesetlerini yemeleri için kuşlar göndermiştir.
Hemen fark edileceği gibi bu açıklamayı kabul etmek mümkün değildir. Zira bu açıklamaya göre surenin ayet diziminin şöyle olması gerekirdi: “Onlara pişirilmiş taşlar atmıştınız. Sonra Allah onları yenilmiş ekin gibi yapmıştı ve üzerlerine kuş sürüleri göndermişti.” Ama görülmektedir ki, Allah önce kuş sürülerini zikretmiş, hemen sonra üzerlerine pişirilmiş taş yağdırıldığını belirtmiş, daha sonra da onların yenilmiş ekin haline döndüklerini açıklamıştır.
Kimilerine göre de Ebrehe'nin ordusunun yanı başında yanardağ patlaması olmuştur. Yanardağdan üzerlerine lâvlar yağmış, bu lavlar onları yakıp yok etmiştir.
Bizim bu sure hakkındaki görüşümüz şudur: Yakın geçmişte cereyan etmiş bir olayı anlatan bu sure müteşabih ayet içermemekte ve herhangi bir tevile ihtiyaç göstermemektedir. Çünkü o gün için Mekke'de gerek Fil Ashabına mensup olanlardan ve gerekse Mekkelilerden olayın canlı tanığı olan kimseler vardır. Dolayısıyla bu ayetlerin müteşabihliği söz konusu değildir. Sure, peygamberimiz, arkadaşları ve o günün tüm insanları tarafından gayet iyi ve net bir şekilde anlaşılmıştır.
Bu ayetin müteşabih kabul edilerek üzerinde fazla durulmaması veya yapılan açıklamaların tutarsız ve yanlış oluşu, “طير tayr” sözcüğünün “kuşlar” olarak anlaşılmasından kaynaklanmaktadır. Buna benzer bir yanlış da ileride Neml suresinde “hüdhüd” sözcüğünün “kuş” olarak değerlendirilmesi şeklinde karşımıza çıkacaktır.
“طير Tayr” sözcüğüne “iki kanatla uçmak” anlamının verilmesi aslında Kur'an'a uymamaktadır. Çünkü En'âm suresinin 38. ayetinde “Yeryüzünde debelenen hiçbir canlı, iki kanadıyla uçan hiçbir kuş istisna olmamak üzere hepsi de sizin gibi birer ümmettir” denilmektedir. Bu ayette geçen “يطير Yetıru” fiili sadece “uçar” anlamında olup “kanatlarıyla/iki kanadıyla” uçtuğu anlamı verilmek için ayrıca “بجناحين bi cenahayni” sözcüğü ilave edilmiştir. Eğer “طير tayr” sözcüğü “kanatlarıyla uçar” anlamında olsaydı, “بجناحين bi cenahayni” sözcüğüne gerek kalmaz, “iki kanadıyla” ifadesi ayette zikredilmezdi. Bu durumda “طير tayr” sözcüğünden “iki kanatla uçan kuşlar” anlamı çıkarmak yanlıştır.
Arapça'da bazı sözcükler özel anlamlar ifade eder. Örnek olarak “isra” sözcüğü, “gece yürüyüşü” demektir, sadece “yürümek” anlamına gelmez. “Tayr” sözcüğü de iddia edildiği gibi “iki kanatla uçmak” anlamına gelmez, En'âm suresinin 38. ayetinin gösterdiği gibi sadece “uçmak” anlamına gelir.
Sözcüğün Kur'an'a uygun olan bu anlamı esas alındığında, Nahl suresinin 79. ayetinde de geçen “tayr” sözcüğünü “kuşlar” anlamında değil, “bulutlar” anlamında kabul etmek daha isabetli olacaktır.

⁷⁹Gök boşluğunda, bir emre boyun eğdirilmiş olan kuşlara/bulutlara bakmadılar mı? Onları Allah'tan başkası tutmuyor. Bunda, inanan bir toplum için elbette ki alâmetler/göstergeler vardır." (Nahl/ 79)


Yine Mülk suresinin 19. ayetindeki “صفّات saffat” ve “يقبضن yagbidne” sözcüklerine gerçek anlamları verilirse bu konu daha iyi anlaşılacaktır. Bugüne kadar tefsirciler ve dilbilimciler tarafından “sürüler, topluluklar, öbek öbek, gruplar” şeklinde çevrilen “ebabil” sözcüğü için de bu anlam kabul edilebilir.


pişmiş taşlar ile birlikte büyük taneli yağmurun yağdırılması

Tefsirlerin tümünde “ترميهم termîhim” fiili, “رمى remyün” mastarından türetilen “fiili müzari, müfred, müennes” bir kalıp olarak alınmıştır. Fiilin kök anlamı “atmak”tır. Taş atmak, ok atmak gibi işler “remy” ile ifade edildiği gibi, “مرمى mermi” sözcüğü de bu kökten türetilmiştir. “Remy” ayrıca istiare yoluyla “sövmek” ve “iftira atmak” anlamlarında da kullanılmaktadır (Nur 4, 6, 23).

“ترميهم Termîhim” fiilinin kökü “رمى remyün” olarak kabul edilince, doğal olarak ayet “Ki bunlar onlara ateşte pişmiş taşlar atıyorlardı” şeklinde açıklanmakta, bu açıklama da atılan şeylerin ne olduğu hakkında yorumculara “atmak” fiili ile ilgili hayalî çağrışımlar yaptırmaktadır.
Mukatil'e göre; “Her kuş, biri gagasında, ikisi ayaklarında olmak üzere üç taş atıyordu. Öldürecekleri kişinin isimleri üzerinde yazılı olan bu taşlar o adamı öldürüyordu. Taşlar düştüğü yeri delip öte taraftan çıkıyordu. Mesela; eğer bir kimsenin başına düşmüşse, onun makatından çıkıyordu.”
İkrime, İbn Abbas'tan: “O taşlar herhangi birinin üzerine düştüğünde orada bir kabarcık meydana geliyor ve bu sebeple çiçek hastalığına benzer bir hastalık meydana geliyordu. Bu taşların en küçüğü mercimek, en büyüğü ise nohut kadardı”

Biz bu olayın tefsirlerdeki bildik açıklamalardan farklı cereyan ettiği görüşündeyiz. Bunu izah etmeden önce ayetteki şu üç hususun öncelikle incelenmesi gerekir:
Birinci husus “ترميهم termîhim” fiilinin hangi kökten türediğidir. Arapça lügat kitaplarına göre “termîhim” fiilinin yine “ر م ى r-m-y” harflerinden oluşan fakat mim harfi esre olarak okunan “remiyün” sözcüğünden de türemiş olması mümkündür. İsim olarak “yağmuru iri ve yere sert inen bulut” anlamına gelen bu sözcük filleştirilirse, “bulut iri ve yere sert inen yağmuru yağdırıyor” demek olur. Ayrıca “rmy” sözcüğünü “atmak” anlamında alıp bulutların taş atmalarını mecaz olarak “Taş yağdırmak” anlamıyla anlamanın da herhangi bir sakıncası yoktur.
İkinci husus, “بحجارة bi hicaretin” ifadesinin başındaki “ب be” harf-i cerrinin, cümleye kattığı anlamdır. Nahv ilminde “harf-i cer” denilen “be” edatı [bağlandığı sözcükte “bi” olarak okunur], cümleye “ilsak, teaddiye, sebebiyye, istiane, musahabe, bedel, mükabele, kasem, tefdiye” anlamları katar. Bu ayeti yorumlayanlar ve çevirenler bugüne kadar “be” edatının cümleye “ilsak [mecazi]” anlam kattığını kabul etmişler ve ifadeyi “pişmiş taşları” olarak manalandırmışlardır. Bize göre ise bu edat cümleye “مصاحبة musahabe [yoldaşlık, birliktelik]” anlamı katmakta olup “pişmiş taşlar ile birlikte” şeklinde manalandırılmalıdır.
Üçüncü husus “سجّيل siccil” sözcüğünün Kur'an'daki kullanımlarıdır. Biz, “Siccil” sözcüğünün eski Farsça'dan [Pehlevîce] Arapça'ya geçmiş bir sözcük olduğu ve aslının da “seng-i gil [kilden, topraktan yapılmış pişmiş taş]” anlamına geldiği hakkında bir itirazda bulunmuyoruz. Sadece bu sözcüğün Kur'an'ın başka ayetlerindeki kullanımına da dikkat çekmek istiyoruz. “Siccil” sözcüğü, konumuz olan bu ayet dışında Kur'an'da iki yerde daha geçmektedir:

^82,83"Sonunda emrimiz gelince, oranın üstünü altına getirdik. Ve üzerlerine, istif edilmiş pişmiş çamurdan Rabbinin katında işaretlenmiş taşlar yağdırdık. Ve bunlar, şirk koşarak yanlış, kendi zararlarına iş yapanlardan uzak değildir." (Hud/ 82, 83)


⁷⁴"Böylece Biz, onların üstünü altı yaptık ve üzerlerine balçıktan pişirilmiş taşlar yağdırdık." (Hıcr/ 74)



“Yerin üstünün altına getirildiği”ni anlatan bu ifadelerin, Hıcr suresinin 73. ayetinde geçen “Sonra, şafakla birlikte çığlık/uğultu onları yakalayıverdi” ifadesi ile birlikte düşünülmesi hâlinde, ayetlerde anlatılanın bir volkan patlaması ve onunla eşzamanlı bir deprem olduğu kanaati oluşmaktadır. Nitekim Hud suresinin 82. ayetinde “منضود mendudin [istiflenmiş]” sözcüğü ile nitelenen “pişmiş çamurdan yapılan taşlar” ifadesi, âdeta bir yanardağın püskürttüğü lâvların [cüruf] yığınlar oluşturduğunu anlatmaktadır. Şu hâlde, Kur'an'ın yukarıdaki ayetlerde “siccilden taşlar” ifadesini “lâv [cüruf]” anlamında kullanmasından yola çıkarak “siccilden taşlar”ın bu ayette de aynı anlamda kullanıldığını çıkarsamak mümkündür. Bu durumda, bir yanardağ ifrazatı olan “siccil taşları”nın rüzgâr yardımı ile taşınıp şiddetli bir yağmur ile birlikte “Fil Ashabı”nın üzerine yağmış olması ihtimal dâhiline girmektedir.
Yukarıdaki hususlar dikkate alınarak 3. ve 4. ayetleri şu şekilde ifade etmemiz mümkün olmaktadır:

Ki [gönderilen öbek öbek bulutlar] onlara lâvlar [cüruf, pişmiş taşlar] ile birlikte büyük taneli, sert yağmur yağdırıyorlardı.

Özetle, bu iki ayetten şu anlaşılmaktadır: Rabbimiz “Fil Ashabı”nın üzerine iri taneli, sert yağmur yağdıran bulutlar yollamıştır. Bu bulut, “boran”dır. Kur’an’daki açıklamalara göre, yağmur ve fırtına Allah'ın ordularındandır. Müminler birçok savaşta bu orduların yardımı ile zafer kazanmışlardır. Boran, olay yerine ulaşırken yol boyunca volkanik dağlardan toparladığı “siccilden taşları [pişmiş taşları, cürufları]” olay mahallinde yağmuruyla, dolusuyla birlikte “Fil Ashabı”nın üzerine yağdırmıştır.
Boran denen afet, yıldırım, çakım, gök gürültüsü, kuvvetli rüzgâr, sağanak hâlinde yağmur veya dolu ile birlikte beliren şiddetli bir atmosfer olayıdır. Genellikle de sıcak ülkelerde görülmektedir.
Görüldüğü gibi, sözcükler bizim verdiğimiz gibi manalandırılırsa, kesinlikle zorlama yorumlara ve tutarsız söylentilere gerek kalmamaktadır. Ayetler ve sure gayet net olarak anlaşılmaktadır.
Eski kaynaklarda yer alan bazı açıklamalar ve coğrafî belgeler de bizim verdiğimiz anlamları desteklemektedir. Şöyle ki: Gerek Hicaz bölgesinin küçük ölçekli haritalarında ve gerekse uzaydan çekilen uydu haritalarında, olayın vuku bulduğu bölgede krater çukurları görülmektedir. Ayrıca olay mahalline yakın yerlerde oluşmuş bu volkanik dağlar ve tepeler bugün de mevcut bulunmaktadır.
İbn-i İshak'ın “Siretü İbn İshak” adlı eserinde belirttiğine göre, “Fil Olayının meydana geldiği yerde bir süre ot bile yetişmemiştir. Daha sonra da yörenin bitki örtüsü değişmiştir.
Şair Eslet oğlu Ebu Kays, bir şiirinde onların üstüne taş yağdığını ve bu taşların onları cüceler gibi ezdiğini anlatır.
Yine Emêviler devrinin şairlerinden olan Ferezdak, Fil Olayına değinmiş ve “Allah, Kâbe'yi korumak için yağdırdığı taşları Haccac b. Yusuf'un üzerine de yağdırsın. Bu taşlar fili süren Habeşli askerlere değdi ve onları helâk etti” [Siret-ün Nebeviyye, 1, 63] şeklinde bir ifade kullanmıştır. Dikkat edilirse, Ferezdak “taş attıkları” şeklinde bir ifade kullanmamış, “taş yağması”ndan bahsetmiştir.
Yine Siretü’n-Nebeviyye'de yer aldığına göre, bazı şairler ve yazarlar “Fil Olayı” günü simsiyah bir bulutun yükseldiğini ve bu bulutun Habeşlileri helâk ettiğini yazmışlardır.
Bazı rivayetlerde de, olayın vuku bulduğu yörede o sırada şiddetli bir fırtına ve rüzgâr meydana gelmiş olduğu bildirilmektedir.

5. Ayet:

yenik bitki yaprağı gibi yapıvermek


Ayette geçen “عصف asf” kelimesi, ağacın kuru yaprağıdır. “Asf” kelimesi, Rahman suresinin 12. ayetinde de kullanılmıştır; “ذو العصف والرّيحان zü’l-asfı ve’r-reyhan [yapraklı taneler ve hoş kokulu bitkiler]”. Yaprağın “yenik” diye nitelendirilmesi, onun çürüdüğünü, öğütüldüğünü ifade eder. “Yenik” ifadesiyle böceklerin onu yiyip parçaladığı ya da hayvanların onu yiyip çiğneyip öğüttüğü andaki hali anlatılmaktadır. Bu ifade, boranla yağan taşların onların bedenlerini nasıl paramparça ettiklerini somut bir şekilde ortaya koymaktadır.
Bizce bu anlatımın “Fil Ashabının çiçek veya kızamık hastalıkları ile helâk edilirkenki hâllerinin tasviridir” şeklinde yorumlanmasına, ayet dizimlerinin farklılaştırılmasına, anlatılanların müteşabihliğine hükmedilmesine, kısacası bu surenin bu gün için anlaşılamayacağı görüşünün ileri sürülmesine hiçbir gerek yoktur. 1. ayette yer alan “keyfiyet/nasıllık” belirgin bir şekilde ortaya çıkmakta ve sure en güzel şekilde anlaşılmaktadır.

Surede Bahsedilen Olayın Genel Bir Değerlendirmesi

Saldırganların yok edilişi bir “mucize olay”dır, sıradan ve tesadüfen meydana gelmiş bir hadise değildir.
Olay o günkü şekliyle anlaşılmak istendiğinde, Yüce Allah'ın “بيتى beytî/evim” dediği Kâbe'nin himayesini müşriklere bırakmadığı, evini savunmak için olaya bizzat el koyduğu görülür. Böylece Allah, sonsuz güç ve kudretiyle hem Kâbe'yi hem de kısa bir süre sonra âlemlere rahmet olarak göndereceği ahir zaman peygamberinin doğacağı şehri düşman taarruzundan korumuştur.
Yine bu olay göstermiştir ki, Yüce Allah, ehlikitap [Ebrehe ve ordusu] için Allah'ın kutsal evini yıkmayı ve kutsal yurda hâkim olmayı takdir etmemiştir.
Fil suresinde anlatılan bu kıssayı ibretle düşünmek gerekir. Tarihte ve günümüzde birçok İslâm düşmanı Allah'ın dinine tuzak kurmak için çalışıp durmaktadır. Ne var ki, Yüce Allah geçmişte mümin kullarının bu tuzakları bozmakta aciz kalmaları hâlinde nasıl o zalimleri kendi tuzakları içinde bozguna uğrattıysa, her zaman da uğratabilir. Bu hiçbir zaman unutulmamalıdır.

İknci şıkka göre surenin izahı:

Yukarıda açıkladığımız gibi “Fîl” sözcüğünün öz anlamı “kıt görüş, feraset (öngörü) zayıflığı; ahmaklık, geri zekalılık” demektir. Bu durumda “Ashab-ı fil” tamlamasının anlamı “ahmaklar, geri zekalılar güruhu” demek olur. Kur’an’a göre de Kur’an’a karşı koyan, Rasülüllah’a husumet besleyen, ahıreti yalanlayan Mekke ileri gelenleri bu nitelikteki insanlardır:

Ya-Sin/1-6
^2-6"Ataları uyarılmamış, bu yüzden de kendileri duyarsız bir toplumu kendisiyle uyarasın diye en üstün, en güçlü, en şerefli, yenilmesi mümkün olmayan/ mutlak galip olanın, engin merhamet sahibinin indirdiği yasalar içeren/ bozulması engellenmiş Kur’ân kanıttır ki sen, o elçilerdensin, hiç şüphesiz sen dosdoğru bir yol üzerinesin."

Necm/59-61
⁵⁹Peki, şimdi siz bu sözden mi hayrete düşüyorsunuz? ⁶⁰Ve gülüyorsunuz, ağlamıyorsunuz. ⁶¹Ve siz, aklını gereği gibi kullanmayan kimselersiniz.

Bakara/ 171
¹⁷¹"Ve kâfirlerin; Allah'ın ilâhlığını ve rabliğini bilerek reddetmiş olan kişilerin hâli, sadece bir çağırma veya bağırmadan başkasını işitmeyen şeylere çoban haykırışı/ karga haykırışı yapan kimsenin hâli gibidir; sağırdırlar, dilsizdirler, kördürler. Bu yüzden onlar akıl da etmezler."

Mâide/ 58
⁵⁸"Ve siz, onları salâta [mâlî yönden ve zihinsel açıdan destek olmaya; toplumu aydınlatmaya] çağırdığınız zaman, onlar, onu alay ve eğlence edinirler. Bu, onların, akıllarını kullanmayan bir toplum olmalarındandır."

Haşr 14-16
^14-16"Onlar, toplu olarak sizinle savaşamazlar, ancak, müstahkem şehirlerde yahut duvarların ardından savaşırlar. Kendi aralarındaki çekişmeleri, kendilerinden az önce, işlerinin günahını tatmış olan, âhirette de kendileri için acı bir azap bulunan kimselerin durumu gibi pek çetindir. Sen onları toplu sanırsın, oysa onların kalpleri, tıpkı, hani insana “Küfret; Allah'ın ilâhlığını ve rabliğini bilerek reddet” deyip de küfredince; Allah'ın ilâhlığını ve rabliğini bilerek reddedince de “Kesinlikle ben, senden uzağım; şüphesiz ben, âlemlerin Rabbi olan Allah'tan korkarım” diyen o şeytanın örneğinde olduğu gibi darmadağınıktır. Böyledir, çünkü onlar, aklını kullanmayan bir topluluktur."


Bu durumda bu surede konu edilen “Ashab-ı fil” aklını, fikrini yeterince kullanıp Kur’an’ı kabullenmeyen Mekke’nin ileri gelenleridir. Burada Rabbimiz TEVRİYE sanatını göstermiştir.

Ebabîl= URF

Mürselat suresinde Kur’an ayetleri “öbek öbek gönderilmiş olanlar” şeklinde nitelenmektedir. Bu ifade burada “Onların üzerine öbek öbek uçanlar gönderdi” şeklinde yer almıştır.

Mürselat/1-7
^1-7"Küme küme/necm necm gönderilip de önüne gelenleri devirdikçe deviren, toplumları canlandırdıkça canlandıran, canlandırdıkça da hakkı bâtılı ayıran, özür veya uyarı olarak öğüt bırakan Kur’ân âyetleri kanıttır ki kesinlikle tehdit olunduğunuz, korkutulduğunuz şey, kesinlikle meydana gelecektir."



Ayrıca Kur’an şu özelliklerle de nitelenmiştir:

Naziat/1-5
^1-5"Evrendeki çekim kuvveti, evrendeki itme kuvveti,
yıldızlar; galaksiler; güneş, ay ve bunların kendi eksenlerinde ve bağlı olduğu yıldız çevresindeki yörüngelerde yüzmesi, bu sayede gece, gündüz ve diğer yaşam koşullarının, med-cezirin, gece-gündüzün, mevsimlerin oluşması,
tüm canlı türlerinin ve bitkilerin yaşam koşullarının ayarlanması kanıttır ki
Allah'ın ilâhlığını ve rabliğini bilerek reddedenler için sürekli sıkıntı, bunalım ve vicdan azabı vesilesi olan,
mü’minlere hem kolay, hem de kolaylaştıran, onlara müjdeler veren, onların mutlu olmalarını sağlayan,
elden ele, dilden dile, gönülden gönüle dolaşıp duran, hep öne geçen, önemseten ve kişisel ve sosyal tüm işleri ayarlayan, her işe ait emirlerinin, yasaklarının olması; ilkeler koyan Kur’ân âyetleri kanıttır ki"



Bu güruhun Kur’an ile perişan edilişini de görmekteyiz.

Hıcr/1-5
¹Elif/1, Lâm/20, Râ/200. Bunlar, Kitab'ın ve apaçık/açıklayıcı bir Kur’ân'ın âyetleridir.
²Zaman zaman kâfirler; Allah'ın ilâhlığını ve rabliğini bilerek reddetmiş olan kişiler, ‘Keşke Müslüman olsaydık!’ temennisinde bulunacaklar.
¹²Böylece Biz Kur’ân'ı, suçluların kalplerine sokarız.
³Bırak onları yesinler, yararlansınlar ve boş umut onları oyalasın. Ama onlar yakında bileceklerdir.
⁴Ve Biz hiçbir memleketi bilinen bir kitabı olmaksızın değişime/ yıkıma uğratmadık.
⁵Hiçbir ümmet, süre sonunun önüne geçemez ve geciktiremez.

Şuara/200, 201
^200,201"Böylece onu günahkârların kalplerine soktuk. Onlar acıklı azabı görünceye kadar ona iman etmezler."


Ayetteki “görmedin mi, tayr, ebabil, hıcaratin min siicil, başı yenilmiş ekin” ifadeleri dikkate alındığında bunları “VİZYON”lardaki semboller olarak görmek gerekir. Bilindiği gibi vizyonlar, sünnetüllah’ta sembollerle gösterilmektedir. (Ünlü Vizyoner Notradamus’un vizyonları da hep semboller ile olup, işin gerçeği vizyonlar; görüntüler gerçekleştikten sonra anlaşılmıştır.)

Yusuf/ 4
⁴"Hani bir zaman Yûsuf, babasına: “Babacığım! Şüphesiz ben onbir yıldız, güneş ve ay'ı gördüm; onları bana boyun eğip teslimiyet gösterirlerken gördüm” demişti."


Yusuf/ 43
⁴³"Ve hükümdar dedi ki: “Şüphesiz ben yedi cılız ineğin yedi semiz ineği yediğini ve yedi yeşil başakla yedi kuru başak görüyorum. Ey ileri gelenler! Siz görüntü/ vizyon tabir ediyorsanız beni bu görüntü hakkında ikna edip aydınlatın.”

Yusuf/ 36
³⁶"Ve zindana o'nunla birlikte iki delikanlı girdi. Onlardan birisi: “Şüphesiz ben, kendimi şarap sıkarken gördüm” dedi. Öteki de: “Şüphesiz ben başımın üstünde ekmek taşıdığımı, kuşların da ondan yediğini gördüm. Bize bunun te’vîlini haber ver. Şüphesiz biz seni iyilik/güzellik üretenlerden görüyoruz” dedi."

Fetih/27
²⁷"Andolsun ki Allah, Elçisi'ne o görüntüyü; “Siz, Allah dilerse kesinlikle, güven içinde başlarınızı tıraş etmiş ve kısaltmış kişiler olarak, korkmadan Mescid-i Haram'a gireceksiniz” vizyonunu hak ile doğru çıkardı. Öyleyse Allah, sizin bilmediğinizi bilir. Sonra da size bundan ast/yakın bir fetih kıldı."



Bu durumda Rasülüllah, bu geri zekalı toplumun perişan olacağını vizyon halinde; bu sembollerle görmüştür.

Bu şıkka göre surenin meali, bize göre şöyledir:

Rabbin, ahmaklar, geri zekâlılar güruhuna nasıl etti görmedin mi? Onların üzerine necm necm ayetler/ bela üstüne belalar gönderdi de onları hem vicdanen rahatsız etti hem de köklerini kazıyıp yok etti.


Surenin Bu Güne Mesajı

İslâm'ın ve mücahitlerinin karşısındaki güçler hangi seviyede olursa olsunlar, kesinlikle İslâm'a zarar veremezler, perişan olur giderler. İster süper güç olsunlar, ister hiper güç... Hatta ultra süper güçlere de sahip olsalar, Allah’ın dini karşısında hiçbir şey ifade etmezler.
Müminler bunun böyle olduğunu bilip rahat olmalıdırlar. Onlar, Allah'ın ayetlerinin Kâbe gibi korunacağından emin olmalı ve sadece kendilerini kurtarmayı düşünmelidirler. Kâfirler de bu mucize olayı unutmamalı, “Fil Ashabı”nın başına gelen felâketin benzerlerinin kendi başlarına da gelmesinin uzak bir ihtimal olmadığını asla akıllarından çıkarmamalıdırlar.

Doğrusunu en iyi bilen Allah'tır.


1(Lisanü’l Arab, Tacü’l Arus; “fyl” mad.)
2(İbn Hişam, es-Sîratü'n-Nebeviyye, Kahire 1955, I-II, 43-62]
3(Mukatil)
4(Razi; el Mefatihu’l Gayb)

[Ali Rıza Borazan]

15 Ağustos 2008 Cuma
EBABİL KUŞLARI OLAYI
105/1: Rabbinin fil sahiplerine neler yaptığını görmedin mi?
105/2- Onların 'tasarladıkları planlarını' boşa çıkarmadı mı?
105/3- Onların üzerine ebabil (sürü sürü) kuşlarını gönderdi.
105/4- Onlara 'pişirilip-sertleştirilmiş balçık taşları' atıyorlardı.
105/5- Sonunda onları, yenik ekin yaprağı gibi kıldı.

İşte Fil suresinde ebabil kuşları ile anlatılan kıssa bu kadar.
Şimdi bu kıssayı Kur’an içerisinde Tahlil edip değerlendirdiğimiz zaman bu güne kadar anlatılanlara uymadığı görülmektedir.
Daha öncede bahsettiğim gibi Allah evrene bir yasa koymuştur. Bu yasaya göre yeryüzünde insan oğlundan başka Akıl eden hiçbir varlık yoktur.ve yapmış olduğu davranışlardan dolayı sorumlu tutulacak bir varlık da yoktur.
Bilindiği gibi İslâm toplumundan önce Mekke ve çevresinde temel olarak iki ayrı toplum var idi . Birincisi Kur’an’ın Ehli kitap diye bahsettiği Yahudiler ve Hıristiyanlar., İkincisi de puta tapanlar.yani müşriklerdir.
Ehli-Kitabın yani Yahudiler ve Hıristiyanların peygamberleri ölünce Allah’tan gelen vahiyler orijinalliğini kaybetmiş olduğundan Fıtrat dini bozularak ,zan ve tahmine dayalı Bir inanç sistemine bağlı idiler

Ehli –Kitap Allah’ın olduğuna,Ahiret hayatının varlığına Allah'tan peygamberler geldiğine inandığı halde Allah’tan gelen vahiyleri kitapları Allah’tan geldiği gibi ayakta tutamayan toplum.Diğerleri ise puta tapıcılar olan Mekke müşrikleri, Bunlar da Allah’ın olduğunu kabul eden fakat Allah’tan kitap ve peygamber geldiğini kabul etmeyen, Ahiret hayatının olacağına inanmayan bir toplumdur. Bunlar tapmış oldukları putları Allah’la kendi aralarında bir aracı ve şefaatçi olarak kabul ederler.
23/37” O (bütün gerçek) yalnızca bizim ( yaşamakta olduğumuz bu ) dünya hayatımızdan ibarettir.Ölürüz ve yaşarız biz diriltilecekler değiliz.

İşte bu iki görüş farklılığına sahip olan toplumlar Birbirlerine karşı ezeli bir Düşmanlıkları vardı. Mekke müşriklerinin bir adı da ümmi idi
62/2” O ümmiler içinde kendilerinden olan, ve onlara ayetlerini okuyan,onları arındırıp temizleyen, ve onlara kitap ve hikmeti öğreten , bir elçi gönderendir. Oysa onlar bundan önce gerçekten açıkça bir sapıklık içinde idiler.”
Kur’an’ın anlattığına göre ümmi toplum Mekke müşriklerinin özel bir adıdır , Ümmi demek okuma yazma bilmeyen değil hiçbir semavi kitabı kabul etmeyen ahiret hayatına inanmayan anlamındadır.
Bakınız Kur’an ehli kitap’ın Ümmilere düşmanlığını dile getirirken nasıl bir üslûp kullanıyor.
3/75” Kitap ehlinden öylesi vardır ki , Bir kantar emanet bıraksan onu sana geri verir. Öylesi de vardır ki bir dinar emanet bıraksan sen onun tepesine dikilip durmadıkça Onu sana geri ödemez. Bu onların Ümmiler (yani ehli kitap olmayanlar) Konusunda üzerimizde bir yol (sorumluluk) yoktur .Demiş olmalarındandır. Oysa kendileri ( gerçeği ) bildikleri halde Allah’a karşı yalan söylemektedirler.”
Kâbe zaten , Hz. İbrahim dininin müşrikler tarafından işgal edilerek, put haneye dönüştürülmüştü . Allah ise Müşrikler tarafından işgal edilmiş Kâbe’yi tekrar asaletine kavuşturmak istiyordu. Bu sebeple Ümmiler içerisinden yeni ışıklarıyla güneş gibi etrafı aydınlatacak ilerde peygamber olacak birini dünyaya getirdi.
Son peygamberden önce Hıristiyan ve Yahudilerden oluşan bir Fil ordusunu Ebrehe, Kâbe’yi puta tapıcılardan temizlemek için Saldırmayı tasarlıyordu.
İşte Kur’an da Hz . Muhammet (SAV) önderliğinde Mekke’de attığı tevhid tohumlarını Medine’de Hıristiyanlardan Yahudilerden ve ümmilerden oluşan İslam toplumunu yeşerterek Allah’ın murat ettiği bir orta ümmet oluşmuştur. Her örnekten bir örnek verildiği ve hiçbir eksiğin bırakılmadığı çelişkisiz orijinalliği bozulmamış ve kıyamete kadar da bozulmayacak olan bir kitap ve yaşanmış olan örnek bir devir bırakmıştır.
2/143: “Böylece Biz sizi, insanlara şahid (ve örnek) olmanız için orta bir ümmet kıldık; Peygamber de üzerinizde bir şahid olsun. Senin üzerinde bulunduğun (yönü, Ka'be'yi) kıble yapmamız, elçiye uyanları, topukları üzerinde gerisin geri dönenlerden ayırt etmek içindir. Doğrusu (bu,) Allah'ın hidayete ilettiklerinin dışında kalanlar için büyük (bir yük)tür. Allah, imanınızı boşa çıkaracak değildir. Şüphesiz, Allah, insanlara şefkat edendir, esirgeyendir.”
İşte böyle bir peygamberliğin önderliğinde Allah bir otorite kurdurarak ayrı ayrı dinlerde ki insanların kendi dinlerinin kendilerine verildiği ve mazlumun hakkının zalimler tarafından yok edilişinin engellendiği Allah’ın dininin tamamlandığı ve din olarak İslam’ın seçilip beğenildiği peygamberlik hayatını noktalayarak artık Allah’ın dinini Kur’an la insanlara duyurulduğu bir döneme bırakmıştır.
33/40: “Muhammed, sizin erkeklerinizden hiçbirinin babası değildir; ancak O, Allah'ın Resûlü ve peygamberlerin sonuncusudur. Allah, her şeyi bilendir.
5/3: “Ölü eti, kan, domuz eti, Allah'tan başkası adına kesilen, boğulmuş, vurulmuş, yüksek bir yerden düşmüş, boynuzlanmış yırtıcı hayvan tarafından yenmiş, -(henüz canlıyken yetişip) kestikleriniz hariç,- dikili taşlar üzerine boğazlanan (hayvanlar) ve fal oklarıyla kısmet aramanız size haram kılındı. Bunlar fısktır (günahla yoldan sapmadır.) Bugün inkara sapanlar, sizin dininizden (dininizi yıkmaktan) umut kesmişlerdir. Bugün size dininizi kemale erdirdim, üzerinizdeki nimetimi tamamladım ve size din olarak İslam'ı seçip-beğendim. Kim 'şiddetli bir açlıkta kaçınılmaz bir ihtiyaçla karşı karşıya kalırsa' -günaha eğilim göstermeksizin- (bu haram saydıklarımızdan yetecek kadar yiyebilir.) Çünkü Allah bağışlayandır, esirgeyendir.”
Artık Allah’ın dini kemale ermiş hak ve batıl belli olmuş ve Hıristiyanlardan, Yahudilerden, müşriklerden insanlar goraf goraf gelerek aynı çizgiye gelenler Allah tarafından kardeş ilan edilmiştir. Birbirlerine düşman olan kitap ehli ile ümmiler kalplerindeki kin ve öfkeyi kaldırarak kucaklamışlar ve birbirlerine kız alıp vermişler ve dost olmuşlardır.
5/5: “Bugün size temiz olan şeyler helal kılındı. (Kendilerine) Kitap verilenlerin yemeği size helal, sizin de yemeğiniz onlara helaldir. Mü'minlerden özgür ve iffetli kadınlar ile sizden önce (kendilerine) kitap verilenlerden özgür ve iffetli kadınlar da, namuslu, fuhuşta bulunmayan ve gizlice dostlar edinmemişler olarak -onlara ücretlerini (mehirlerini) ödediğiniz takdirde- size (helal kılındı.) Kim imanı tanımayıp küfre saparsa, elbette onun yaptığı boşa çıkmıştır. O ahirette hüsrana uğrayanlardandır.”
İşte Kur’an daki Allah’ın ebabil kuşları ile sembolleştirdiği ebabil kuşlarının pişmiş taşlarla ebrehe ordusuna attırarak yenik ekin tanesine dönüştürdüğü ordunun sembolleştirilerek anlatılan kıssanın özü budur. Ümmi bir toplum içerisinden ümmi bir peygamberi çıkararak onu etten duvar örüp, koruyan bir toplulukla beraber hak olan bir dinin doğuşuyla beraber sözü edilen batıl din mensuplarının güçlerinin kesilerek yenilgiye uğratılmasıdır.
Yoksa akıl etmeyen bir hayvanın ebrehe ordusunun batıl bir inanışta olup olmadığını bilip de onlara pişmiş taş atması akla ve mantığa, ilme, Kur’an’a, pratiğe uygun değildir.
İşte Kur’an daki ayetleri yanlış anlayan ve algılayan insanlardan bazıları ebrehe ordusunun üzerine ebabil kuşlarının attıkları taşın cinsini boşuna arayıp duruyorlar.
Gönderen Ali Rıza Borazan zaman: 00:19
0 yorum:
Yorum Gönder

Bu kayda verilen bağlantılar
Bağlantı Oluştur

Sonraki Kayıt Önceki Kayıt Ana Sayfa
Kaydol: Kayıt Yorumları (Atom) Hakkımda

Ali Rıza Borazan
Profilimin tamamını görüntüle
Kuran'ın Anlaşılmasına Doğru
▼ 2008 (36)
► Temmuz (8)
▼ Ağustos (17)
AHİRET ALEMİNDE ŞEFAAT OLAYI YOK
KUR’AN DAKİ AYETLERİN KUR’ANDAKİ AYETLERLE AÇIKLAN...
ADEM
İNSANI MEYDANA GETİREN ANA PARÇALAR
MELEKLER VE İNSANLAR
ŞEYTAN
CİN
NUH TUFANI
EBABİL KUŞLARI OLAYI
SALİH PEYGAMBERİN DEVESİ
SIĞIR KESME OLAYI
Sığır Kesme Olayını, Beraberce Düşünüp, Anlatmak İ...
SAMİRİNİN ÖNDERLĞİNDE HALKIN SAPMASI
KAFİR VE MÜNAFIK
HZ İSA PEYGAMBER BABASIZ DEĞİLDİR
HZ. İSA’NIN BABASI ZEKERİYA PEYGAMBERDİR
HAZRETİ İSA PEYGAMBER ÖLDÜ
► Eylül (8)
KUR’ANDA GEÇEN ASHAB-I KEHF OLAYI
MİRAÇ OLAYI
KUR’ANA GÖRE PEYGAMBERLERİN YERİ VE KONUMU
PEYGAMBERLİK VE KUR AN DAKİ TANIMI
PEYGAMBERLERE VAHİY NASIL GELİR
EHLİ KİTAP VE KAFİRLARLE EVLENMEK HARAMDIR
İNSANLARIN İLK ÇOĞALMASI ADEM VE HAVADAN DEĞİLDİR....
TALAK (BOŞANMA)
► Ekim (1)
KUR'AN VE SÜNNET
► Kasım (2)
ÖZGEÇMİŞİM
KUR’AN’IN EVRENSEL MESAJI
► 2009 (31)
► Ocak (2)
KÖLE VE CARİYE KAVRAMI
CARİYELER MÜSLÜMAN ERKEKLERİN TASARRUFUNDADIR
► Şubat (3)
GERÇEK ANLAMINDAKİ ÖLÜYÜ HAZRETİ İSA DİRİLTEMEZ
KABİR AZABI
HAZRETİ MUSANIN DENİZİ YARMA OLAYI NASIL OLDU
► Mart (3)
KADER
EVLİ ERKEKLERİN KADINLARINA DAYAK ATMASINI KURAN Y...
KURANDA GEÇEN HARUT VE MARUT NEDİR
► Nisan (3)
DİN BİLİM IŞIĞINDA YARATILIŞ TEORİSİ
Öncelikle ali kırca beye böyle seviyeli bir tartış...
ÖTENAZİ
► Haziran (2)
KİŞİ KENDİSİ İSTEMEDİKÇE SAPTIRMAZ HİDAYETE GETİR...
-İNSANIN KEDİSİ İSTEMEDİKÇE ALLAH HİDAYET VERMEZ S...
► Temmuz (9)
ZULÜM NEDİR
ÖNEMLİ OLANI KUR'ANIN NE SÖYLEDİĞİ DEĞİL NE SÖYLEM...
ÖRTÜNME
YAHUDİ HIRİSTİYAN VE BAŞKA DİNLERDEN OLANLAR MÜSLÜ...
CEHENNEM VE CENNET SÜRESİZDİR.
KUR'ANDA TARİF EDİLEN NAMAZ
ABDESTSİZ KURANA DOKUNULUR MU?
HAZRETİ İBRAHİM PEYGAMBERİ ATEŞ YAKTI
KURANDA RESÛL NEBİ ELÇİ KAVRAMLARI
► Ağustos (7)
MELEK ,İBLİS ŞEYTAN
KURANDA SAVAŞVE BARTIŞ
MESCİT
ABDULAH SURUŞUN DİN ANLAYIŞINA KURANDAN CEVAPLAR
ABDULLAH NASRİ SURUŞUN DİN ANLAYIŞINA KURANDAN ELE...
RAMAZAN
KUR'ANA GÖRE EVLİLİK
► Eylül (2)
KUR'ANDA TANIMLANAN ERKEK VE KADIN
EHLİ KİTAP VE MÜŞRİKLERİN KURANA GÖRE TANIMLAMASI

[hiiic]

Allah razı olsun.
Haceülesfet denen taşın ne olduğunu nereden geldiğini biliyor musunuz?
cennetten geldiği sanılan bu taş parçası ile fil ordusuna yağdırılan taşların bir bağlantısı var mı acaba?

[Ali Rıza Borazan]

Cennet insanların dünya hayatında dnenmesinden sonra takva yolunda yürüyenlerin gidecek olduğu bir yerdir. Cennet daha bize göre oluşmamıştır allaha göre zaman yok olunca allah katında her şey vardır. ama oluşan hayat içerisinde cennet daha yok. ademin cennetten kovulması Kuranın insanın yaratılırken intak sanatı kullanarak gönahsız bir ortamdan iblisin insan yapısında var olmasıyla beraber günaha eğilim göstermesiyle sihir bozulup İnsan var oluyor. İnsan hem günaha gidebilme hemde takva yolunda yğrüyerek iyilik yolunda yürüyebilme yeteneği ile nötr bir varlıktır. Adem ise intak sanatı ile anlatılan günah işleme dürtüsü olmadan ki insanın halidir. o zaman dünyada cennet yok cennet ahiret alemindedir. kabedeki taşta bildiğimiz taştır onu kutsallaştıran halktır öyle onun bir kutsallığı yoktur . Fil suresinde anlatılan ebabil kuşlarının attığı taşlar mecazi anlamda anlatılmıştır kısa açıklamayla ebrehe ordusu bir başka deyişle hıristiyanlar ve yahudiler. islamın ümmi bir toplum içerisinden ümmi bir peygamberle ehli kitap darma dağın edilerk hanif dinin yeşermesi anlamında kuran anlatmıştır.

[Miralay]

Selamünaleyküm

Öncelikle gerek Ömer Furkan kardeşime,gerekse Ali Rıza beye açıklamalarından dolayı çok teşekkür ederim. Allah razı olsun.

Ben de acizane, fikir cimnastiği açısından küçük notlar düşmek istedim. Bunlar kendi fikirlerimdir. Tefekkür ederken çıkarımlarda bulunurum ve siz dostlarımla,kardeşlerimle paylaşma ihtiyacını hissederim.

En doğrusunu Allah'ın bileceğine iman ederek; "tayr" ve "tayran ebabil" konusunda aklıma gelen fikirlerde acaba ne kadar isabet ettim?

Neml suresinde Davud ve Süleyman peygambere "mantıkel tayr" öğretildiği belirtiliyor. Bunu meal yazanlar "kuşların dili" olarak çevirmişler.
Sanırım "mantık" , "nutuk" kelimesinden geliyor. Bu yüzden böyle çevirmiş olabilirler.

Aklıma şöyle geldi. "tayr" 'ı havada uçan şeyler olarak anlarsak. "Mantıkel tayr" acaba uçakların,uçandairelerin,bulutların,...vs. mekaniği,tekniği olarak algılayabilir miyiz?

"Tayran ebabil" ' i de; "Babil uçakları" olarak anlayabilir miyiz?
Şöyle bir tefekküre daldım; Babillilere ait F16 tarzı jetler fil sahiplerinin üzerine bombalar yağdırıyorlar; ortalığı cehenneme çeviriyorlar. Tabii ki bunlar bana ait hayaller.

Volkanik patlamalar sonucu düşen lav parçaları tabii ki daha mantıklı görünüyor.

Selametle

[hiiic]

bende meteor yağmuru olarak düşünüyorum.
cennetten geldiği idda edilip, tapınılan hacerül esfet taşı o metordan kalma taş olabilir.
aslında herşey olabilir, herşeyde olmaya bilir, Allah bilir biz bilemeyebiliriz.
Hepsine iman ettik, hepsi haktır.