Sûre

[dost1]

SÛRE

Sözcüğün ilk anlamları “artık-birikinti”, “duvar-kenti çevreleyen sur”, “menzile-evin odası, salon, mutfak gibi bölümleri” demektir. Kur’ân sûresi denilince de, Kur’ân'ın bölümleri; inişe göre bölümler veya konu bölümleri amaçlanır.


Parça parça, necm necm, bölüm bölüm inen âyetler, Kur’ân'dan öğrendiğimize göre ilk dönemlerden başlayarak sayfa sayfa yazılmış ve sûreler hâline getirilmiştir. Çünkü, Mekke döneminin ilk yıllarında inmiş olan Resmi Mushaf'taki Yûnus/38, Hûd/13, Abese/13. âyetlerde ve Medîne dönemindeki Bakara/23; Tevbe/64, 86, 124, 127; Nûr/1, Muhammed/20. âyetlerde Kur’ân sûrelerinden ve Kur’ân sayfalarından söz edilmektedir. Fakat sözü edilen Kur’ân sayfaları ne bugün elimizdeki 605 sayfadır, ne de Kur’ân'da sözü edilen sûreler 114 adettir. Çünkü bugün elimizdeki Kur’ân sayfaları, hattatların yazdığı sayfalardır. 114 adet olarak belirlenmiş sûreler ise “sûre”den söz eden âyetlerin indiği zamandaki sûre anlayışı ile değil, yıllar sonra toplumun bir kesiminin görüş, kavrayış ve anlayışı ile oluşturulmuş sûrelerdir. Nitekim elimizdeki kaynaklara göre, ilk sahabe tarafından oluşturulan Mushaflarda ve sûrelerdeki âyet sayılarında farklılıklar vardır.

Mevcut Mushaflarda yer alan sûreler de ne yazık ki, hem necmleri hem de konuları bakımından, Kur’ân'da konu edilen sûre özelliğini taşımaktan uzaktır. Anlamayı kolaylaştırması gereken bölümler, ne yazık ki birçok sûre anlamayı zorlaştırmış, hatta bazı yerlerde imkânsızlaştırmıştır.

Kanaatimize göre, Kur’ân'daki her necm [vahiy grubu] bir sayfa, her konu da bir sûre idi. Gönül isterdi ki, her bir necmin iniş sırası belirlenmiş olsun, sûreler de Kur’ân'ın ifade ettiği sûre anlayışına uygun olsun.