benim şansız ve bahtsız filistinim

[Yiğitcan]

Bekleyiş vardır, insan hayatında,
Neyi beklediğini bilirse beklemek güzeldir,
Ölüme de gitse niçin gittiğini bilmek güzeldir,
Durdurun bu savaşı artık kan akmasın,
Benim bahtsız ve şanssız Filistin’im.

Koşmak istiyorlardı özgürlüğe çocuklar,
İmanlar yeşeriyordu gönüllerinde,
Kardeşlik türküleri, çocuk türküleri,
Gözlerinden seller akıyordu,
O çocukların günahı neydi,
Benim bahtsız ve şanssız Filistin’im.

Bir Filistinli anne sarıldı topraklara,
Onca zahmetlerim gitti diyor boşa,
Senin günahın neydi anne bile diyemedin,
Ben savaş çocuğuyum oyuncak nedir bilemedim,
Sokakta koşmak nedir onu da bilemedim,
Benim bahtsız ve şanssız Filistin’im.

Gönlümde kopan sancılı kıyametler,
Korkulu bağırışlarla uyanan Filistin’im,
Bahtsız ve şanssız Filistin’im,
Bir yerimiz, bir yurdumuz var derken,
Eyvah geliyor yine zalim insanlar,
Benim bahtsız ve şanssız Filistin’im.

Benim yurdum değil miydi burası,
Kimden korkar bu insanlar, gidip şikâyet etsem,
Bunlar Allah’ın güzelliğini bilmezler mi?
Kâinatın tek sahibi Allah’tır bunu da mı bilmezler,
Kendi ateşlerini kendi elleri ile hazırlıyorlar,
Saçlarını okşadı ölüm mazlum çocuklar.
Benim bahtsız ve şanssız Filistin’im.

Canlarına tek tek kast etiler,
Gövdelerini vurup yere serdiler.
Soluduğu hava boğazına dizdiler,
Anne babası ağlayarak bakıyordu,
Yapmayın diye feryat ediyordu,
Benim bahtsız ve şanssız Filistin’im.

Çocuğun söylediği son kelime şu oldu:
Lütfen barış, barış, barış,
Firdest cennetleri onları bekliyordu,
Çünkü o çocukların hiçbir günahı yoktu,
Benim şanssız ve bahtsız Filistin'im