Peygamberi Putlaştırmak: Tevhidin Sessizce Yıkılışı

[pramid]

Peygamberi Putlaştırmak: Tevhidin Sessizce Yıkılışı

İnsanlık tarihi, Allah’ın gönderdiği elçilerin getirdiği vahyin zamanla nasıl bozulduğunun hikâyesidir. Kur’an, bu bozulmanın ana sebebini açıkça ortaya koyar: Elçiyi yüceltmek, onu Allah’a yaklaşmanın aracı kılmak, dinin merkezine yerleştirmek.

Bugün İslam coğrafyasında bu hatanın farklı bir kopyası yaşanıyor. Nebî ve sahabesini iki elleriyle “Allah’a yaklaştırıcı” olarak takdim edenler, aslında farkında olmadan Kur’an’ın kırdığı putları yeniden dikiyorlar.


---

1. Din Allah’ındır, Kimsenin Tekeli Değildir

Kur’an, peygamberin konumunu şöyle açıklar:

“Allah’ın, kendisine Kitap, hüküm ve peygamberlik verdiği bir insanın, sonra insanlara ‘Allah’ı bırakıp bana kullar olun’ demesi söz konusu değildir. Ama ‘öğrettiğiniz ve okuduğunuz Kitap sebebiyle Rabb’e bağlı (rabbanî) olun’ der. Size melekleri ve peygamberleri Rab edinmenizi de emretmez. Siz Müslüman olduktan sonra size inkârı emreder mi?” (Âl-i İmran 79–80)



Bu ayet, dinin şahıslara bağımlı kılınamayacağını, peygamberin bile kendini merkeze koyamayacağını açıkça ortaya koyar.


---

2. Şefaatçi İnancı: Eski Putperestliğin Yeni Adı

Kur’an, aracı inancını Mekke müşriklerinin ağzından şöyle aktarır:

“Biz onlara sadece bizi Allah’a daha çok yaklaştırsınlar diye ibadet ediyoruz.” (Zümer 3)



Bugün aynı cümle, sadece özne değiştirilerek söyleniyor:

“Biz peygambere/sahabeye sevgi gösteriyoruz ki, Allah’a daha yakın olalım.”

Bu anlayış, İslami görünüm altında müşrik mantığını yeniden üretmektir.


---

3. Nebîyi Dine Eşitlemek: İlahi Mesajı Daraltmak

Din, Allah’ın yeryüzüne indirdiği tek hakikat olan İslam’dır (Âl-i İmran 19). Nebî, bu dine şahid olan bir insandır. Ama dinin kendisi değildir.

Dini Nebî’nin şahsına özgü kılmak, İslam’ın evrenselliğini yok eder. Bu, diğer inanç sahiplerinin Kur’an’a doğrudan entegre olamamasına, vahyin tüm insanlığa hitap eden yönünün kaybolmasına sebep olur.


---

4. Kur’an’ın Uyarısı: Elçiyi Rab Edinmeyin

Kur’an, geçmiş dinlerin çöküş nedenini açıkça belirtir:

“Onlar, hahamlarını ve rahiplerini Allah’tan ayrı rabler edindiler...” (Tevbe 31)



Rab edinmek, sadece tapmak değildir; sözünü Allah’ın önüne koymaktır. Bugün, Nebî’nin veya sahabenin sözleri Kur’an’ın ölçüsünün önüne geçiriliyorsa, aynı tuzak tekrar etmektedir.


---

5. Gerçek Sevgi: Onu Putlaştırmadan İzlemek

Peygambere sevgi, onun yoluna uymaktır; kişiliğini dinin merkezine koymak değildir. O yol da Kur’an’ın kendisidir:

“De ki: Ben yalnızca bana vahyolunana uyarım.” (Ahkaf 9)




---

Sonuç: Tevhid Yalnızca Allah’a Özgüdür

Din, sadece Allah’a aittir. Aracılar, şefaatçiler, şahıs kültleri — hepsi Kur’an’ın inşa ettiği saf tevhidi kirletir. Peygamberi ve sahabesini yüceltmek değil; onların tevhid mücadelesini sahiplenmek gerçek bağlılıktır.

Kur’an’ın çağrısı nettir:

“Dinde Allah’a, kitabına ve elçisine inanıp ayrım yapmayın.” (Bakara 285)



Peygamberi putlaştırmak, Allah’ın dinini insanın dini haline getirmektir. Bu da tevhidin sessizce yıkılışıdır.


-
https://dersvekuran.blogspot.com/202...-tevhidin.html