Huyey kızı safiyye

[EVVAB_İNSAN]

HUYEY KIZI SAFİYYE

Hz. Peygamber’in onuncu hanımıdır. Esas ismi Zeynep’ti. Hayber Seferi sırasında ganimet olarak Hz. Peygamber’in payına düştü ve “ganimet payı” anlamına kendisine Safiyye dendi, ondan sonra da bu adla anıldı.
Safiyye, Yahudi olup şeceresi Hz. Harun’a çıkmaktadır. İlk kocası İbn Mişkem’den ayrılıp Kinâne b. Rebî b. Ebilhakîk’le evlendi. Bu zat Hayber Seferi’nde öldürülünce Safiyye dul kalmıştı.

Hayber’in ardından Hz. Peygamber, Safiyye’ye şöyle dedi: “İstersen kendi dininde kal, seni yurduna göndereyim. İstersen İslam’ı kabul et, seni nikâhlayayım.” Safiyye’nin cevabı şu oldu: “Ey Tanrı Elçisi, İslam’ı kabul ediyorum. Evliliğe gelince, bu benim için lütuf olur. Çünkü, arkada, beraber olacağım hiç kimsem kalmadı.” Safiyye bu sözüyle, Hz. Peygamber’in bu evliliğinin duygular ötesi gerekçesini çok güzel göstermiş oluyor.

Hz. Peygamber’in Saffiye ile baş başa kaldıkları ilk gece, ünlü sahabi Ebu Eyyup (Eyüp Sultan) kılıç elinde kapı önünde nöbet beklemeye başladı. Hz. Peygamber sebebini sorduğunda şu cevabı verdi: “Ey Allah’ın Resûlü! Bir Yahudi kadınla tek başına kalıyorsun. Ne olur, ne olmaz.” Hz Peygamber gülümsedi ve sevimli sahabisine, “Sen git keyfine bak, iyilik ve güzellikten başka bir şey olmaz.” diye cevap verdi.

Safiyye Valide’nin, Yahudi oluşu yüzünden, zaman zaman horlandığı ve her seferinde Hz. Peygamber tarafından savunulduğu görülüyor. Bir defasında Hz. Âişe ona, “Yahudi” diye takıldığında, Hz. Peygamber şöyle demiştir: “Öyle söyleme ey Âişe! O, Müslüman oldu ve çok iyi bir Müslüman oldu.” Bir başka sefer, yine Hz. Âişe’nin takılması üzerine Hz. Peygamber Safiyye’ye şöyle diyecektir: “Neden ona demedin ki, benim dedem Harun, amcam da Mûsa’dır.”
Safiyye, h. 51’de öldü ve Medine’deki Bakî mezarlığına defnedildi.
(Safiyye için bk. İbn Sa’d, 8/120-129; Şiblî, 2/1132-1133)

(ASRISAADET’İN BÜYÜK KADINLARI” PROF. DR. YAŞAR NURİ ÖZTÜRK)