Depresyon şiiri

[Yiğitcan]

Depresyon ruhumuzu darmadağın eder
Tedavi olmayanı akıl hastası eder
Bir gece misali yolumu şaşırdım
Bu dünyada sanki boşa yaşıyordum
İmanımı kaybetmiş insana döndüm
Çaresiz gezerdim varla yok gibi
Arayıp bulamadım imanımı ufukta
Sanki girmiştim çıkmaz yollara
Çöller de susamış kumlara döndüm
Çok çaresiz ve kimsesiz gibi idim
Kulaklarım kapanmış gözlerim kör olmuş
Karanlık kuyular da dostsuz ve çaresiz
Benim güzel imanim nerelerde kaybolmuş
Ben ne hesap vereceğim yüceler yücesine
Depresyon yakışmaz mümin diyen herkese
Yaradana sığın bitsin artık bu kabus
Bir dostumun tavsiyesi bana Rabbim yeter demiş
Sen ona bir adım git o gelecek sana on adım
Ayetleri okudukça aydınlandı Dünyam
Dipsiz kuyulardan yüce Rabbim kurtardı
Al senin layığın işte bu Kur'an dedi
Aşkı kalbimde büyüdükçe büyüdü
Sevgisi sel oldu yürüdü
Ona sevgim günden güne şiir yazdı büyüdü
Yüce Rabbim her zorluktan korudu
Bana Rabbimi sevdiren bir Allah dostu vardı
Ruhumdaki sıkıntıyı kaldırdı
Beni Hayata kazandıran Allah aşkı var oldu
Kuranı anladığın dilden oku sıkıntın kaybolacak
İnanmayan insanlar atlatamaz depresyon
Gider bir uçuruma düşünmez gerisini.
Allahım ilim nasip eyle depresyon hastasına.
İntahar ederse yazık ziyan olur ahireti de.