Sekizinci gün

[pramid]

SEKİZİNCİ GÜN (ahiret)

Sekizinci Gün: Kozmik Geçiş ve Hâkka 17 Üzerine Düşünceler
1. Yaratılışın Evreleri ve Zamanın Kozmik Yorumu
Kur’ân-ı Kerîm’in birçok ayetinde, göklerin ve yerin altı “gün”de yaratıldığı ifade edilir (A'râf 54; Hûd 7; Kâf 38). Buradaki “gün” kavramı, insanın günlük zaman anlayışından farklı olarak, kozmik dönemleri ve aşamalı bir yaratılış sürecini simgeler. Bu bağlamda altı gün, evrenin düzenli bir plan dâhilinde, evre evre meydana geldiğine işaret eder.

Bu altı aşamanın ardından, Kur’an mevcut evrenin bir imtihan alanı olarak sürdüğünü belirtir. Bu safha, yedinci evre olarak değerlendirilebilir. İnsan iradesine yer verilen bu dönem, ahlakî sorumluluğun, özgür tercihin ve sınanmanın öne çıktığı bir geçiş sürecidir. Bu yönüyle “yedinci gün”, yaratılışın tamamlandığı ancak henüz sonucun ortaya çıkmadığı bir “bekleyiş ve sınav zamanı”dır.

2. Sekizinci Gün: Yeni Bir Varoluş Katmanı
Kur’an’ın kıyamet sahnelerine dair anlatımlarında, mevcut düzenin sona erdiği ve yepyeni bir varoluş sisteminin başladığı sıkça vurgulanır. Bu geçişin sembolik bir ifadesi, Hâkka Suresi 17. ayette karşımıza çıkar:

“O gün Rabbinin Arş’ını üstlerinde sekiz (taşıyıcı) taşır.”

وَالْمَلَكُ عَلٰٓى اَرْجَٓائِهَاۜ وَيَحْمِلُ عَرْشَ رَبِّكَ فَوْقَهُمْ يَوْمَئِذٍ ثَمَانِيَةٌۜ

يَوْمَئِذٍ kelimesi hep gün ile anlatılır.

Klasik yorumlarda bu sekiz taşıyıcı melekler olarak açıklanır. Ancak ayetin işârî (sembolik/metafizik) anlamına göre bu “sekizli yapı”, yaratılış sürecinin ardından gelen yeni bir kozmik evreyi – yani “sekizinci günü” – temsil ediyor olabilir.

Bu bakış açısıyla, evrensel yaratılış şu şekilde aşamalandırılabilir:

Altı evre: Evrenin yaratılış safhaları

Yedinci evre: İnsanın sınandığı, irade ve zamanla ilişkili imtihan süreci

Sekizinci evre: Kıyametle başlayan ve farklı bir boyutta sürecek yeni varoluş düzeni

Bu bağlamda “sekiz”, yalnızca melekleri değil; aynı zamanda yeni evrenin açılışını, sonsuzluk düzeninin başlangıcını temsil eder.

3. Arş’ın Taşınması ve Yeni Düzenin Kurulması
Kur’an’da “Arş”, Allah’ın mutlak egemenliğini ve tüm varoluşu kapsayan düzeni simgeler. Hâkka 17’de Arş’ın sekiz taşıyıcı tarafından yüklenmesi, yeni bir ontolojik düzenin kurulması anlamına gelebilir.

Bu sekiz taşıyıcı, sadece melekî varlıklar değil; aynı zamanda ilahi nitelikleri ya da evrensel ilkeleri temsil ediyor olabilir:

Rahmet

Adalet

Kudret

İlim

Hikmet

İrade

Hayat

Ölüm

Bu ilkeler, kıyamet sonrası evrende geçerli olacak kozmik yapının temel dayanakları şeklinde yorumlanabilir.

4. “O Gün”: Zamanın Sonu, Ebediyetin Başlangıcı
Kur’an’da sıkça geçen “Yevmeizin – O gün” ifadesi, sıradan bir tarihsel zamana değil, zaman ötesi bir kopuş ânına işaret eder. “Sekizinci gün” olarak yorumlanabilecek bu ân, bildiğimiz zaman kavramının sona erdiği ve sonsuzluk bilincinin başladığı bir metafizik kırılma noktasıdır.

Bu nedenle, Hâkka 17 sadece bir kıyamet sahnesi sunmaz; aynı zamanda yaratılış döngüsünün tamamlanıp yeni bir gerçeklik düzeyine geçildiğini bildirir.

Sonuç
Hâkka Suresi 17. ayet, yalnızca sekiz melekten bahsetmekle kalmaz; aynı zamanda yeni bir yaratılış evresinin sembolik duyurusunu da içerir.
Bu ayet, altı yaratılış aşamasını ve bir imtihan sürecini tamamlayan insanın, sekizinci gün adıyla anılabilecek yepyeni bir varoluş alanına geçişini haber verir.

Dolayısıyla "sekiz", hem ilahi düzenin taşıyıcı unsurlarını, hem de ebedî zamanın başlangıcını simgeleyen çok katmanlı bir sembol hâline gelir.

https://dersvekuran.blogspot.com/201...hiret.html?m=0