hanifler.com Kuran odaklı dindarlık  

Go Back   hanifler.com Kuran odaklı dindarlık > AHLAK > İyi Ahlak > Sabır ve Dayanmak

Cevapla
 
Seçenekler Stil
Alt 11. April 2009, 01:25 AM   #1
Hanne
Katılımcı Üye
 
Üyelik tarihi: Feb 2009
Mesajlar: 68
Tesekkür: 1
36 Mesajina 71 Tesekkür Aldi
Tecrübe Puanı: 17
Hanne will become famous soon enoughHanne will become famous soon enough
Standart Bir Kardelen Olabilmek

Bak İnanan'a nasıl da zorluklarla savaşıyor, tıpkı bir kardelen çiçeği gibi; ölümden, soğuktan, yokluktan bir çiçek misali hem zarif, hem dimdik.
Her yerde karlar var. Kardelenlerse küme küme sokulmuş birbirine, hiçbir etkinin kendini eğip bükmesine izin vermemeye çalışıyorlar.
Soğuk rüzgarlar esiyor, kardelenlerin belki de en tatlı rüyalarını bölüp geçiyor.
Kardelenler, bu sessiz ölümle nasıl savaşıyor?
İnsanlar, bunca acıya nasıl katlanıyor?
İnanç!.. Baharın bir gün geleceğine dâir duyulan çok güçlü bir inançları var.
Yaşayabilecekleri, açabilecekleri baharı bekliyorlar.
O bahar ki; bu dünyanın yüzünde rastlanmamış hiçbir zaman. Kardelenler kışın açtıklarında o baharı beklerler. Onlar bu dünyanın hayal baharını hiçbir zaman özlemezler.
Onların özlemini çektikleri bahar; soldukları zaman gidecekleri yerin baharıdır.
Gerçeği bilen insan, bu dünyadaki güzelliği özlemez onun özleyeceği güzellik kendine vaad edilendir.
Kimi çiçekler korkudan çıkamaz toprağın yüzüne, bu kısmen, bile bile mü'min olmayanın haline benzer. Hiçbir şey yapmadan ömür tüketir kara toprağın dibinde.
Kimi çiçekler zorlamayla çıkarlar yüzeye, en ufak rüzgarda salınır, sürüklenir oradan oraya… Çünkü kökleri sağlam değildir. Bu, inancı az olan zorlamayla inanan kimseyi hatırlatır. Onların cenneti sallantıdadır.

Kimisi de kışın geleceğini, karların kendisini donduracağını, baharın solduracağını bile bile çıkar yüzeye. Toplanır bir olur kardeşleriyle. Kök salar en dibe. İşte bu kardelen, gerçek mü'minin simasına benzer. Zarifliği ezilse de topukların altında, solsa da, rengi atsa da söküp atamazsınız onu inancın hasından.

Daha da zorlarsanız inancını değil, canını alırsınız.
Âlemleri yaratan Rabbim, kışın bile güneş doğdurur onların üstüne, sırdaş eder kalbi aynı olanları ve gözetir onları.

Yeter ki; rüzgara, kışa, zorluklara eğilmeyen o en güzel kardelen, O'nun önünde secde etsin. İmanıyla titresin. Bu en büyük armağan değil midir?
Kış güneşinden bile öte değil midir?
Bilmez mi?

O kardelenin Rabbi istese, eritir karları, uçurur başında binbir renkli kuşları, estirir serin rüzgarları… Ama kardelen, bir imtihan dünyasında açtı gözlerini, unutmadı, kime ibadet etmeye geldiğini.
Aynı zamanda kıskanmamalı yıldızları, bilmeli onlar da kendisi gibi Allâh'ın yarattığı bir beyaz çiçektir gökte açan. Göklerin topraklarına köklerini salan.

Unutmamalı, hatırından hiç çıkarmamalı. O karları öpüp koysa başına yeridir. Yoksa

Rabb'ine nasıl varacaktı?
Kapılmamalı, karlarda kaybolmamalı, özünü hele hiç unutmamalı.

Ben bir kardelenim, olsa olsa sarı, basit bir çiçek; ama O'nu zikrettikçe rengim nûrânî parıldayacak, köklerim dünyayı saracak ve ben basit bir kardelen olmayacağım en sâdık kul, en üstün vasıflı çiçek olacağım. Zamanı geldi mi, toprağımı bırakacak O'na doğru yola çıkacağım.

Rabbimiz, herkese böyle inançlı bir kardelen olmayı nasib etsin…
Hanne isimli Üye şimdilik offline konumundadır   Alıntı ile Cevapla
Hanne Adli üyeye bu mesaji için Tesekkür Eden 2 Kisi:
Araştıran (20. April 2013), hiiic (13. August 2011)
Alt 12. April 2009, 11:40 AM   #2
dost1
Site Yöneticisi
 
dost1 - ait Kullanıcı Resmi (Avatar)
 
Üyelik tarihi: Sep 2008
Mesajlar: 3.015
Tesekkür: 3.567
1.083 Mesajina 2.384 Tesekkür Aldi
Tecrübe Puanı: 100000
dost1 is on a distinguished road
Standart

Selamun Aleykum! Değerli Hanne Kardeşim!

Alıntı:
Hanne Nickli Üyeden Alıntı Mesajı göster
Bak İnanan'a nasıl da zorluklarla savaşıyor, tıpkı bir kardelen çiçeği gibi; ölümden, soğuktan, yokluktan bir çiçek misali hem zarif, hem dimdik.
Her yerde karlar var. Kardelenlerse küme küme sokulmuş birbirine, hiçbir etkinin kendini eğip bükmesine izin vermemeye çalışıyorlar.
Soğuk rüzgarlar esiyor, kardelenlerin belki de en tatlı rüyalarını bölüp geçiyor.
Kardelenler, bu sessiz ölümle nasıl savaşıyor?
İnsanlar, bunca acıya nasıl katlanıyor?
İnanç!.. Baharın bir gün geleceğine dâir duyulan çok güçlü bir inançları var.
Yaşayabilecekleri, açabilecekleri baharı bekliyorlar.
O bahar ki; bu dünyanın yüzünde rastlanmamış hiçbir zaman. Kardelenler kışın açtıklarında o baharı beklerler. Onlar bu dünyanın hayal baharını hiçbir zaman özlemezler.
Onların özlemini çektikleri bahar; soldukları zaman gidecekleri yerin baharıdır.
Gerçeği bilen insan, bu dünyadaki güzelliği özlemez onun özleyeceği güzellik kendine vaad edilendir.
Kimi çiçekler korkudan çıkamaz toprağın yüzüne, bu kısmen, bile bile mü'min olmayanın haline benzer. Hiçbir şey yapmadan ömür tüketir kara toprağın dibinde.
Kimi çiçekler zorlamayla çıkarlar yüzeye, en ufak rüzgarda salınır, sürüklenir oradan oraya… Çünkü kökleri sağlam değildir. Bu, inancı az olan zorlamayla inanan kimseyi hatırlatır. Onların cenneti sallantıdadır.

Kimisi de kışın geleceğini, karların kendisini donduracağını, baharın solduracağını bile bile çıkar yüzeye. Toplanır bir olur kardeşleriyle. Kök salar en dibe. İşte bu kardelen, gerçek mü'minin simasına benzer. Zarifliği ezilse de topukların altında, solsa da, rengi atsa da söküp atamazsınız onu inancın hasından.

Daha da zorlarsanız inancını değil, canını alırsınız.
Âlemleri yaratan Rabbim, kışın bile güneş doğdurur onların üstüne, sırdaş eder kalbi aynı olanları ve gözetir onları.

Yeter ki; rüzgara, kışa, zorluklara eğilmeyen o en güzel kardelen, O'nun önünde secde etsin. İmanıyla titresin. Bu en büyük armağan değil midir?
Kış güneşinden bile öte değil midir?
Bilmez mi?

O kardelenin Rabbi istese, eritir karları, uçurur başında binbir renkli kuşları, estirir serin rüzgarları… Ama kardelen, bir imtihan dünyasında açtı gözlerini, unutmadı, kime ibadet etmeye geldiğini.
Aynı zamanda kıskanmamalı yıldızları, bilmeli onlar da kendisi gibi Allâh'ın yarattığı bir beyaz çiçektir gökte açan. Göklerin topraklarına köklerini salan.

Unutmamalı, hatırından hiç çıkarmamalı. O karları öpüp koysa başına yeridir. Yoksa

Rabb'ine nasıl varacaktı?
Kapılmamalı, karlarda kaybolmamalı, özünü hele hiç unutmamalı.

Ben bir kardelenim, olsa olsa sarı, basit bir çiçek; ama O'nu zikrettikçe rengim nûrânî parıldayacak, köklerim dünyayı saracak ve ben basit bir kardelen olmayacağım en sâdık kul, en üstün vasıflı çiçek olacağım. Zamanı geldi mi, toprağımı bırakacak O'na doğru yola çıkacağım.

Rabbimiz, herkese böyle inançlı bir kardelen olmayı nasib etsin…
Allah razı olsun. Duana yürekten katılıyorum.

Yunus;10: Da'vahüm fiyha subhanekellahümme ve tehıyyetühüm fiyha Selâm ve ahıru da'vahüm enil Hamdu Lillahi Rabbil alemiyn;
Onların oradaki duaları/çağrıları: Subhansın Sen Allahımdır. Orada ki tahiyyeleri “Selam”dır... Dualarının sonu ise “elHamdu Lillahi Rabbil’alemiyn”dir.

Kusursuzluk sadece Allah'a mahsusdur.
Doğrusunu en iyi bilen Allah'tır.
Sevgi,saygı ve muhabbetle.
Allah'a emanet olunuz.
dost1 isimli Üye şimdilik offline konumundadır   Alıntı ile Cevapla
Cevapla

Bookmarks

Etiketler
bir, kardelen, olabilmek


Yetkileriniz
Konu Acma Yetkiniz Yok
Cevap Yazma Yetkiniz Yok
Eklenti Yükleme Yetkiniz Yok
Mesajınızı Değiştirme Yetkiniz Yok

BB code is Açık
Smileler Açık
[IMG] Kodları Açık
HTML-Kodu Kapalı

Hizli Erisim


Tüm Zamanlar GMT +3 Olarak Ayarlanmış. Şuanki Zaman: 05:53 PM.


Powered by vBulletin® Version 3.8.1
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.
Hanifler - Kuran odaklı gerçek din islam