Iki numaralı mahkeme

[Hasan Akçay]

dost1 Nickli Üyeden Alıntı

Hasan Akçay kardeşim,
Rahmetli Talat Turhan abi vardı. O yıllarda tanıyor muydunuz?

Talat Turhan'ı tanımadım sevgili dost1,
hakkında bir şey söyleyemiyeceğim.

[Hasan Akçay]

Kararların okunacağı gün geldi.
Yerlerimizi aldık.

Salonda çıt yok,
heyecan içinde bekliyoruz.
Galiba en sakin benim
ama içimde bir şeyler eriyor gibi.
Dudaklarımı sıkıyor,
çoraplarımla oyalanıyorum.

Avukatlar girdiler. Bir üsteğmen avukat
sanıklar arasındaki kardeşine gülümsedi.
Salonun sorusu: Kaç kişi, kaç kişi?
Üsteğmen ellerini ölçü diye kullandı:
on, yirmi, otuz, kırk, elli, altmış, yetmiş...
Çocuklar "Çok!" dediler, fiyuuu yaptılar.

Mahkeme heyeti geldi.

Duruşma yargıcı yüzbaşı Karaaslan
her zamanki sözleriyle duruşmayı açtı:

Duruşmanın talik edildiği gün ve saatte
okul komutanlığının... tarihli yazısında belirtildiği üzere
bütün sanıkların getirildiği anlaşılmakla duruşmaya geçildi.
Kararlar okunacak!

Tuğgeneral Günaşan mikrofona uzanarak
hiçkimsenin disiplini bozmamasını,
gerekli önlemlerin alındığını, uygulanacağını söyledi.

Duruşma yargıcı
ceza alan öğrencilerin adlarını okumaya başladı,
eğer cezaya itiraz etmişse onu da belirtiyordu
Bunların toplamı epeyce vardı.

Adı okunan öğrenci ön tarafa çıkıyor,
10 kişi olduklarında salondan ayrılıyorlardı.

En ummadığım arkadaşlar
ceza almaya başladı.
"Şimdi benim adım okunacak" diye yüreğim hopluyordu.

Adı okunan arkadaşın yüzü
allak bullak oluyor,
tarifsiz bir duyguyla ağzından "Hopalaaa!" çıkıyordu.

Hiçbiri ağlamadı
ama salon kendini tutamadı.
Kriz geçirenler vardı,
arkadaşları onları tuvalete götürdü.

Salonda disiplin kalmadı. Duruşma yargıcı "Sessiz olun!" diye
yararsız bir iki uyarıdan sonra
sanki sağır gibi
başını kaldırmadan okumaya devam etti.

Sesi titriyordu,
bizden bile daha üzgündü.

Kenan Dikici'nin
ceza alıp salondan ayrılırken
gülümsediğini gördüm.
"Ne ağlıyorsunuz len inekler?" der gibiydi.

Askerî liseden beri arkadaşımdı,
bu kelimeyi çok kullanırdı.

75 arkadaşımız ceza aldı.

Mahkeme heyeti
salondaki disiplinsizlik yüzünden
aramızdan geçemedi,
galiba arka kapı gibi bir yerden çıktılar.

[Hasan Akçay]

Kararın gerekçesinde açıklandığına göre
"harekete bütün harb okulu öğrencileri katılmıştır"
ama hastanedekiler katılmadı,
açıklamada bundan bahis yok... ve okuldan onlar da atıldı.

Gerekçe devam ediyor: Katılanların
kimisi "isyan olmuş, bastırılmış. Biz nöbet tutmaya gidiyoruz" diye,
kimisi ise "Silahlı Kuvvetler ihtilal yapmış" diye düşünmüştür.
İkinci düşüncede olanların harekete BİLEREK katıldığı açıktır
ama hangi öğrencinin hangi düşüncede olduğu tesbit edilememiştir.

Buna göre
benim ceza almam gerekirdi. Çünkü Talât Aydemir'le birlikte
hareket ettiğimizi biliyordum. Bunu "Conguroğlu gelmiş,
Talat Aydemir'i gördün mü?" sözlerini duyunca anladım.

Ama gerekçede şu da var:
"Hareket gecesi harbiyelilerin ihmal edildiği kanaatine varılmıştır."

Neyse... Ben aklandım.

[Hasan Akçay]

Aynı yaz, 1963.
Jandarma karakolundan çağırdılar,
resmî yerdir diye
üniformamı giyip gittim.

Komutanın odasına girdim.

Koltuğu gösterdi, oturdum.
Eliyle üniformamı işaret ederek
"Bunu giymemen lazım" dedi.

???

"Eve varınca üniformayı çıkar.
Disiplin kurulu
okuldan atılmana karar vermiş."

Üzgündü.

Kalktım,
tebliği aldığıma dair imzamı attım,
çıktım.

Üniformam
bir süre
evde asılı kaldı,
sonra yok oldu.

Babam mı attı
ben mi attım
hatırlamıyorum.

*

Yeniden okula başladım,
öğretmen olacağım.

Bir hocam "senin İngilizcen çok iyi" dedi,
"özel ders verir misin?"
Kabul ettim, aileme yük oldum diye
zaten içim içimi yiyordu.

Bir gün Bahçelievler'de derse giderken
az ötemde bir subay
(Harb Okulunda Almanca hocası)
durdu. Baktı. Tanımıştı.
Bir şey söyleyecek gibiydi
ama arkası gelmedi,
o yoluna devam etti ben yoluma.

Hoşça kal askerlik,
merhaba sivil dünya.
.

[Hasan Akçay]

Eh biraz uyum sorunu yaşandı.

Örneğin Harbiyede
hocaların nerdeyse hepsi subaydır,
o yüzden öğretmen öğrenci ilişkisi
aynı zamanda
ast üst ilişkisidir.

Derste
Harbiyeli öğreci bir şey söyleyecekse
ayağa kalkar, sıranın dışına çıkar,
orda hazırola geçer, öyle konuşur.

Sivilde de öyle yaptım.
Sonra baktım
benden başka kimse öyle yapmıyor,
bıraktım. Oturduğum yerden konuştum.
Kahvede sohbet eder gibi... Rahatmış.

Sivilde
hocalardan da uyum sağlayamıyan oldu.
Bir hoca "Sen çok çalışıyorsun" dedi,
"özel bi maksadın mı var?"

Ne diyebilirdim?

Şaka olarak bile
evet efendim
az biraz ihtilal yapmak istiyorum
demedim.