şefaatvarmıdır, hesap günü ve sonrasında şefaat olacaktır diyenlere sorular

[aorskaya]

Allah’ın selamı üzerinize olsun.

Şeytan ve dostlarının, insana sağdan yaklaşmak demek olan, insanı dinden yanlışlarla tuzağa düşürmesi, Müslümanların kuranla bağının kopartılması yüzünden tam olarak görülememektedir.

Şeytanın yegane amacı, insanları kurandan (islamdan) uzaklaştırmaktır. Eğer bunu beceremez ise de; kuranı geri plana atmasını sağlamak, kurana baksa dahi ondaki ayetleri, hükümleri yanlış anlamasını sağlamaktır.

Çünkü şeytan; kovulmadan önce; “senin doğru yolun üzerindekileri mutlaka sapıtacağım” diye Allah’tan izin almıştı. İşte buradaki doğru yol kuran olmakta ve şeytanında amacı bundan saptırmak olmaktadır.

Günümüzde gelinen noktaya baktığımızda ise; üzülerek şeytanın bunu, çok büyük oranda becerdiğini görürüz.

İşte şeytan bu becerisini daha da pekiştirmek, sağlamlaştırmak için, Müslümanları zaafa uğratacak başka tedbirlere de başvurmaktadır.

Bunların en önemlileri de; Müslümanların ahretle ilgili yanlış bilgilenerek, ahrete olan imanlarını yok etmek istemesidir.

Bu nedenle; müslümanı kurandan koparan şeytan bu defa kendi dostlarına;

1- “kalbinde zerre kadar iman olan birisi, cehennemde günahlarının bedelini öder ve sonra cennete gider” dedirterek,

2- “Hesap gününde ve sonrasında peygamber şefaat ederek, ümmetini cehennemden kurtaracaktır” dedirterek,

Müslümanların buna inanmalarını sağlatır, Müslümanları zaafa uğratarak tembelliğe iter ve Allah Tealadan aldığı izinin amacını gerçekleştirir.

ŞİMDİ; “ ŞEFAAT VARMIDIR, VARSA HANGİ ZAMANLARDA VARDIR?” SORUSUNU CEVAPLAYARAK ŞEYTANIN TUZAĞINI VE BU TUZAĞA DÜŞENLERİ GÖSTERELİM.

Burada Müslümanların hatası; insanların cehennemden (şefaat ile) kurtarılabileceğini kabul etmesi olmaktadır.

Halbuki; cennette, cehennem de sonsuzdur ve oraya bir kere girenler oradan çıkamayacaklardır ve sonsuza dek orada yaşayacaklardır.

Allah Teala,( benzetmek gerekirse) hesap gününde insanları; karnelerindeki başarı notlarına (dünya yaşamı sonuçları) göre, ya geçirerek cennete, yada geçemez diyerek cehenneme koyacaktır.

Yani cennete yada cehenneme koymadan önce; insanların, lehte ve aleyhte bütün notları gruplanarak değerlendirilip, tartıya vurulacak ve sonucunda olumlu yada olumsuz bir fark bulunacaktır.

Gerek şefaat (kollama, gözetme, kayırma) yada başka yardımlar (dua gibi) olacaksa; işte bu aşamada olabilir. Bu aşama geçtikten sonra; yani insanların sınavdan geçmesi yada kalması sonucuna göre cennet yada cehenneme konmasından sonra artık, hiçbir şekilde oradan çıkış yoktur.

Bu aşamada ise; şefaat yada başka yardımların olmayacağı kurandaki ayetlerden rahatlıkla görülür.

Şefaatin asıl sahibi yüce rabbimizdir. Ancak, rabbimiz sadece dünyada geçerli olmak üzere, kendisi için özel olan bazı kişilere de şefaat izni verirken; hesap gününde ve sonrasında ise peygamberler dahil hiç kimseye bu izni vermemiştir.

Şimdi insanlara verilen şefaat izninin sadece dünyada geçerli olduğuna ve hesap gününde hiç kimseye izin verilmediğini gösteren delillerimizi yazalım.

DÜNYADA BAZILARINA VERİLEN ŞEFAAT İZNİNE DAİR DELİLLER:

Bunun en güzel örneğini Ali İmran suresinde görebiliriz.

ALİ İMRAN SURESİ

1- 35- Hani İmran’ın karısı şöyle demişti: “rabbim, karnımdakini özgür bir biçimde sana adadım; onu benden kabul et. Kuşkusuz sen, evet sen, her şeyi duyan, her şeyi bilensin.”

2- 36- Onu doğurunca şöyle dedi: “rabbim, onu kız olarak doğurdum ve erkek, kız gibi değildir. Adını Meryem koydum onun. Onu ve soyunu, kovulmuş şeytandan sana sığındırıyorum.”

3- 37- Allah, onu güzel bir kabulle kabul etti ve onu güzel bir bitki gibi besleyip büyüttü. Onu, Zekeriyya’nın korumasına verdi. Zekeriyya, mihrapta onun yanına her geldiğinde, orada bir rızk bulur ve sorardı: “Meryem, bu sana nereden?” Meryem de: “bu Allah katındandır; çünkü Allah dilediğini hesapsızca rızıklandırır.” Derdi.

35. ayette; Allah’ı hamd edilerek, karnındakini bile tamamen kendi isteğiyle Allah’a adayan İmran’ın karısı bu davranışı ile Allah’ın sevgili kullarından oluyor.

36. ayette; Bu sevgili kul, Meryem annemizi ve soyunu; “kovulmuş şeytandan Allah’a sığındırarak Meryem Ve İsa’ya şefaat ediyor.

37.ayette ise; Allah Teala; onun şefaatini kabul ederek, Meryem annemizi güzel bir bitki gibi büyütüyor.

Yine; ayetin son pasajındaki; “bu Allah katındandır; çünkü Allah dilediğini hesapsızca rızıklandırır.” “ deyiminden anlıyoruz ki; Allah Teala şefaate izin vermiştir. Aksi halde; rızıklandırmaması gerekirdi.

HESAP GÜNÜ VE SONRASINDA HİÇ KİMSEYE; ŞEFAAT İZNİ VERİLMEDİĞİNE DAİR DELİLLER:

1- “Öyle bir günden çekinin ki, o gün kimse kimsenin cezasını çekmez. Kimseden şefaat kabul edilmez. Kimseden fidye alınmaz. Onlar yardım görmez haldedirler.” (Bakara 2/48)

2- “Rablerinin huzurunda toplanacakları günden korkanları Kur’ân ile uyar; onların Allah’tan başka ne bir dostları ne de şefaatçileri olur. Belki kendilerini korurlar.” (En’am 6/51)

3- “De ki: O şefaat, bütünüyle Allah’ındır.” (Zümer 39/44)

4- “De ki: Allah’ın dilemesi dışında ben kendime bile bir fayda ve zarar verecek durumda değilim.” (A’raf 7/188)

5- Ey iman edenler! Kendisinde alışverişin, dostluğun ve şefaatin olmadığı bir gün gelmeden evvel bahşettiğimiz rızıklardan infakta bulunun. Doğrusu kâfirler buyruklarımıza uymayan kimselerdir.[9]

Görüldüğü gibi, her Müslüman sadece kendi yaptıklarının sonuçlarından hesap verecek olup, hesap gününde hiç kimseden yardım, torpil göremeyecektir.

Kitabı soldan verilmişse bunu hiç kimse değiştirmeden sonsuz kalmak üzere cehenneme, sağdan verilmişse yine sonsuz kalmak üzere cennete gitmektedir.


Artık, aklımızı başımıza alalım ve kurana dönelim. Kuranla tanışıp, onunla dost olalım. Hatta becerebildiğimiz orandan onunla dostluğumuzu ilerletelim, pekiştirelim. Çünkü bizi kurtaracak tek dost kurandır, başkası yoktur.

Hepimizin, gerçek anlamda kuran merkezli yaşamayı bir an önce becermesini ve kurana göre yaşamdan ayrılmadan nefesimizi verebilmesini dilerim.

saygılarımla…
aorskaya