| 
				  
 
			
			Selam,
 Bir kişi yüzbinkere kafasına silah sıkamaz. bence iki kere bile sıkamaz. İlk defa denediğinde ölmezse, bir daha deneyebileceğini sanmam. İlk denediğinde dahi, artık saniyenin kaçmilyoda kaçıdır bilemem ama o kadarcık kısa bir anda dahi pişmanlık hissedeceğini düşünüyorum. Neticede senaryodur tüm örneklerimiz, ama atasözü gibi olmuş bir sözümüz vardır: Öldürmeyen Allah öldürmez derler. Hani başına bir iş gelir ya da kendin niyetlenirsin buna ama ölmezsin işte. Böyle örnekleri hepimiz duymuşuzdur. Ya da adamın hiçbirşeyi yoktu,tık diye öldü gitti deriz. Ne yaparsak yapalım, ecel kapıyı çaldı mı, ağlıyoruz nafile.
 
 
 Ecel Kapıyı Çalınca
 
 Dünyada baki kalınmaz
 Parayla nefes alınmaz
 Kaçacak bir yer bulunmaz
 Ecel kapıyı çalınca
 
 Bu dünyanın derdi bitmez
 Ömür hiç kimseye yetmez
 Dünya malı fayda etmez
 Ecel kapıyı çalınca
 
 Sanma güneş hep doğacak
 Gece gündüzü boğacak
 Gökten veballer yağacak
 Ecel kapıyı çalınca
 
 Bir gün gelir yollar biter
 Hancı gider, yolcu gider
 Kader bile sükût eder
 Ecel kapıyı çalınca
 
 Seller akar kalır kumu
 Rüzgâr eser söner mumu
 Sorgularsın hayat bu mu?
 Ecel kapıyı çalınca
 
 Dost bildiğin birkaç kişi
 Sabrederek sıkar dişi
 Ölümdür yaşamın eşi
 Ecel kapıyı çalınca
 
 Azrail bakmaz yaşına
 Gelecek bir gün başına
 Gülerek çıksın karşına
 Ecel kapıyı çalınca
 
 Allah’ın verdiği ömrü
 Halis amel ile bürü
 Onurunla Hak’ka yürü
 Ecel kapıyı çalınca
 
 
 Emin Zeybek
 
 (Antoloji'den alıntıdır.)
 
				__________________Kimse kimsenin yargıcı değil, olmamalı da zaten..Herkes kendi üzerinde gözetmen ve yargıç olsun..Kendimizi rahatsız edelim, dünyamız değişsin...Belki o zaman huzuru bulmuş benliğimiz başkalarına kendiliğinden ışık saçar../Elif.
 
				 Konu Barış tarafından (29. September 2010  Saat 09:39 PM ) değiştirilmiştir.
 |