Ecel, Ecelin uzaması - kısalması

Barış · 29. September 2010, 09:17 PM

Selam,

Bir kişi yüzbinkere kafasına silah sıkamaz. bence iki kere bile sıkamaz. İlk defa denediğinde ölmezse, bir daha deneyebileceğini sanmam. İlk denediğinde dahi, artık saniyenin kaçmilyoda kaçıdır bilemem ama o kadarcık kısa bir anda dahi pişmanlık hissedeceğini düşünüyorum. Neticede senaryodur tüm örneklerimiz, ama atasözü gibi olmuş bir sözümüz vardır: Öldürmeyen Allah öldürmez derler. Hani başına bir iş gelir ya da kendin niyetlenirsin buna ama ölmezsin işte. Böyle örnekleri hepimiz duymuşuzdur. Ya da adamın hiçbirşeyi yoktu,tık diye öldü gitti deriz. Ne yaparsak yapalım, ecel kapıyı çaldı mı, ağlıyoruz nafile.

Ecel Kapıyı Çalınca

Dünyada baki kalınmaz
Parayla nefes alınmaz
Kaçacak bir yer bulunmaz
Ecel kapıyı çalınca

Bu dünyanın derdi bitmez
Ömür hiç kimseye yetmez
Dünya malı fayda etmez
Ecel kapıyı çalınca

Sanma güneş hep doğacak
Gece gündüzü boğacak
Gökten veballer yağacak
Ecel kapıyı çalınca

Bir gün gelir yollar biter
Hancı gider, yolcu gider
Kader bile sükût eder
Ecel kapıyı çalınca

Seller akar kalır kumu
Rüzgâr eser söner mumu
Sorgularsın hayat bu mu?
Ecel kapıyı çalınca

Dost bildiğin birkaç kişi
Sabrederek sıkar dişi
Ölümdür yaşamın eşi
Ecel kapıyı çalınca

Azrail bakmaz yaşına
Gelecek bir gün başına
Gülerek çıksın karşına
Ecel kapıyı çalınca

Allah’ın verdiği ömrü
Halis amel ile bürü
Onurunla Hak’ka yürü
Ecel kapıyı çalınca

Emin Zeybek

(Antoloji'den alıntıdır.)

29. September 2010, 09:17 PM	#6
Barış Uzman Üye Üyelik tarihi: Sep 2008 Mesajlar: 785 Tesekkür: 1.340 366 Mesajina 989 Tesekkür Aldi Tecrübe Puanı: 17	Selam, Bir kişi yüzbinkere kafasına silah sıkamaz. bence iki kere bile sıkamaz. İlk defa denediğinde ölmezse, bir daha deneyebileceğini sanmam. İlk denediğinde dahi, artık saniyenin kaçmilyoda kaçıdır bilemem ama o kadarcık kısa bir anda dahi pişmanlık hissedeceğini düşünüyorum. Neticede senaryodur tüm örneklerimiz, ama atasözü gibi olmuş bir sözümüz vardır: Öldürmeyen Allah öldürmez derler. Hani başına bir iş gelir ya da kendin niyetlenirsin buna ama ölmezsin işte. Böyle örnekleri hepimiz duymuşuzdur. Ya da adamın hiçbirşeyi yoktu,tık diye öldü gitti deriz. Ne yaparsak yapalım, ecel kapıyı çaldı mı, ağlıyoruz nafile. Ecel Kapıyı Çalınca Dünyada baki kalınmaz Parayla nefes alınmaz Kaçacak bir yer bulunmaz Ecel kapıyı çalınca Bu dünyanın derdi bitmez Ömür hiç kimseye yetmez Dünya malı fayda etmez Ecel kapıyı çalınca Sanma güneş hep doğacak Gece gündüzü boğacak Gökten veballer yağacak Ecel kapıyı çalınca Bir gün gelir yollar biter Hancı gider, yolcu gider Kader bile sükût eder Ecel kapıyı çalınca Seller akar kalır kumu Rüzgâr eser söner mumu Sorgularsın hayat bu mu? Ecel kapıyı çalınca Dost bildiğin birkaç kişi Sabrederek sıkar dişi Ölümdür yaşamın eşi Ecel kapıyı çalınca Azrail bakmaz yaşına Gelecek bir gün başına Gülerek çıksın karşına Ecel kapıyı çalınca Allah’ın verdiği ömrü Halis amel ile bürü Onurunla Hak’ka yürü Ecel kapıyı çalınca Emin Zeybek (Antoloji'den alıntıdır.) __________________ Kimse kimsenin yargıcı değil, olmamalı da zaten..Herkes kendi üzerinde gözetmen ve yargıç olsun..Kendimizi rahatsız edelim, dünyamız değişsin...Belki o zaman huzuru bulmuş benliğimiz başkalarına kendiliğinden ışık saçar../Elif. Konu Barış tarafından (29. September 2010 Saat 09:39 PM ) değiştirilmiştir.