Hangi gece el-kadir'in değil ki?

[TEBYİN]

KADR: Sözlükte “QDR” kökü, mastar olarak.. “Bir şeye gücü yetmek, muktedir olmak, bir şeyi ölçmek, değer biçmek” manalarına gelir.
Şimdi bu manayı KADR suresine yedirelim.

Kadr : 1. Muhakkak ki biz onu Kadir gecesinde indirdik.

Ayeti salt bir okumaya tabi tuttuğumuzda, şunu düşünebiliriz;
“Yaradan, bir gece karar verip, insanlığa kurtuluş reçetesi yazmıştır”
Bu mantık örgüsü doğru gibi görünmekle birlikte, bazı sakıncalara kapı aralamaktadır.
Şöyle ki,

Yaradanın insanlık üzerindeki müdahelesi hiç kesintiye uğramamıştır.
Her an yeni bir yaratış üzerine olan Allah, bu eylemini gerçekleştirirken, baz alacağı yaratık, bu eylemlerden istifade eden insanlık olacaktır.
Demek ki, ilk insandan beri, Allah’ın vahyi, kesintisiz insanlığa kılavuzluk etmiş, ilahi yardımı hep canlı tutmuştur.

Bu öngörülerden sonra, sanki, kesintiye uğrayıp, sonra tekrar inmiş bir vahy algısı..
Kur’anın bütünlüğüne ters düşmektedir.
Allah’ın insan ile olan diyaloğu hep olmuştur, kıyamete dek hep varolacaktır.
Şimdi bu ön bilgilerden sonra tekrar Kadr olayını anlamaya çalışalım.

Daima İlahi bir dekorasyon ile ufku açılan insanoğlu, zaman zaman, kendini kaybedip, çeşitli müdâheleler ile, bu muntazam dekore bozguna kurban edilip, yerine, fıtrata aykırı dekorasyonlar ikame edilmiştir.
Belli bir süre sonra insanlığa yetmeyen bu yenilik, insanlığın açık ufkunu karartmış, ve tekrar ilahi bir müdaheleyi gerekli hale getirmiştir.
İşte Kadr bu müdahelenin ismidir.
Yani;
Var olalı beri, aynı vahy göğsünden emzirilen insan, zaman zaman yapay biberonlarla kendini ilahi nimetten uzaklaştırmıştır.
İnsan bunu yapadursun, Allah, insanın gereksinimi olan nimeti Levhi Mahfuzunda hep muhafaza etmiştir.
Kadr gecesi bize uzatılan göğüsteki nimet, o gün inşa edilmiş bir nimet değildir.
Bu nimet ilk insanın yaradılışında inşa edilmiş ve ihtiyaç duyuldukça verilmiş bir nimettir.
Hal böyle olunca,
Kadr olayını bir geceye, ‘ân’a, ‘zaman’a hapsetmek, him ilahi, hem insani realiteye ters düşer.

İnsanoğlu, kendini daima canlı tutan vahy’in kendine bakan musluğunu kapatarak, zalimlik etti.
İç ve dış etkenler neticesinde, bir çöl gibi kavrulan yürekler..
Artık iyilik ve güzelliğe hasım kesilen beyinler..
Haksızlığı ve zulmü bayrak edinen algılar..
İçinden çıkılmaz problemlerle, adeta Cehennemi inşa eden insanoğluna..
Bir kenarda duran Vahy çeşmesini işaret eden bir “öncü”nün çıkışına start verilmesi gerekmekteydi.
Bir start için gerekli ilk tetiğin ismidir KADR.
Bu tetik ile start alıp, 20 küsur yılda alınmış ve kıyamete dek alındığında yeterli olacak nimetin adıdır VAHY.

İnsanın gücü kendi elindekini bozmaya yetmektedir. Ama, bozduğunu tamir etmede ki mahareti hep yetersiz kalmıştır.
Bu durumda, sonsuz müktedir, sonsuz güç sahibi, sonsuz yaratma kudretine haiz birinin müdahelesi kaçınılmaz olunca..
Tam da ihtiyaç duyulan zaman da, bozulan şeyi tekrar ölçülendirmek, şekle şimale sokmanın adıdır KADR âni.

Saadete gelir isek,
Kadr Gecesi indirilen şey, o geceye mahsus, ait, özel şey değildir.
Yaratılan insanın yaratıldığı an yazılan ‘kullanma’ kılavuzunun adıdır, ihtiyaç duyulduğunda indirilen şey.
İnsan, kendini kullanmayı unutup, emanete ihanet etmeye başladığı an, hatırlatılan şeydir, indirilen ve ölçülendirilen..

Bütün bunlardan sonra,
Kerameti gecelerde, saatlerde, vakitlerde arayan insan..
Bilerek veya bilmeyerek gerçeği hep ıskayacaktır.
Kadr Gecesi diye bir gecede muhatap alındığını sanacak..
O gece olmasa, vahy ile hiç tanışamayacağı zehabına kapılarak..
O geceye kutsallık atfetmenin yollarını arayacak..
Nihai hedef bir gecede kilitlenince de..
Kendi ekseninde bocalayıp duracaktır..

KADR anı, her insanın ana rahmine düşüşüdür, bu an, toprağa düşene dek sürecektir.
Mesele, Ana rahmine düşüş ile Toprağa düşüş arasını..Ölçülü.. Bilinçli.. Kadir ve kıymetli.. Değerli tutabilmektir.
Gerçek KADR bu şuur ile elde edilir.
Yoksa, yılın sadece bir gününde emdiği vahy sütünü yeterli gören bir topluluk zuhur eder ki..
Şu an böyle bir topluluğun sıkıntısını yaşamaktadır evrenimiz..