Küçük Hikayelerden Güzel Hisseler

Barış · 26. February 2010, 12:00 AM

Bir zamanlar Afrika’ daki bir ülkede hüküm süren bir kral vardı. Kral daha
çocukluğundan itibaren arkadaş olduğu, birlikte büyüdüğü bir dostunu hiç
yanından ayırmazdı.Nereye gitse onu da beraberinde götürürdü. Kralın bu
arkadaşının ise değişik bir huyu vardı.İster kendi başına gelsin ister
başkasının, ister iyi olsun ister kötü, her olay karşısında hep aynı şeyi
söylerdi:

-Bunda da bir hayır var!

Bir gün kralla arkadaşı birlikte ava çıktılar. Kralın arkadaşı tüfekleri
dolduruyor, krala veriyor, kral da ateş ediyordu.Arkadaşı muhtemelen
tüfeklerden birini doldururken bir yanlışlık yaptı ve kral ateş ederken
tüfeği geriye doğru patladı ve kralın baş parmağı koptu.Durumu gören
arkadaşı her zamanki sözünü söyledi:

-Bunda da bir hayır var!

Kral acı ve öf***le bağırdı:
-Bunda hayır filan yok! Görmüyor musun,parmağım koptu?

Ve sonra da kızgınlığı geçmediği için arkadaşını zindana attırdı.

Bir yıl kadar sonra, kral insan yiyen kabilelerin yaşadığı ve aslında uzak
durması gereken bir bölgede birkaç adamıyla birlikte avlanıyordu.Yamyamlar
onları ele geçirdiler ve köylerine götürdüler.Ellerini, ayaklarını
bağladılar ve köyün meydanına odun yığdılar. Sonra da onları odunların
ortasına diktikleri direklere bağladılar.

Tam odunları tutuşturmaya geliyorlardı ki, kralın başparmağının olmadığını
farkettiler.Bu kabile, batıl inançları nedeniyle uzuvlarından biri eksik
olan insanları yemiyordu. Böyle bir insanı yedikleri takdirde başlarına kötü
olaylar geleceğine inanıyorlardı. Bu korkuyla, kralı çözdüler ve
salıverdiler.Diğer adamları ise pişirip yediler.

Sarayına döndüğünde, kurtuluşunun kopuk parmağı sayesinde gerçekleştiğini
anlayan kral, onca yıllık arkadaşına reva gördüğü muameleden dolayı pişman
oldu. Hemen zindana koştu ve zindandan çıkardığı arkadaşına başından
geçenleri bir bir anlattı.

-Haklıymışsın!! dedi. Parmağımın kopmasında gerçekten de hayır varmış.İşte
bu yüzden, seni bu kadar uzun süre zindanda tuttuğum için özür diliyorum.
Yaptığım çok haksız ve kötü bir şeydi.

-Hayır, diye karşılık verdi arkadaşı.
-Bunda da bir hayır var.
-Ne diyorsun Allah aşkına? diye hayretle bağırdı kral. Bir arkadaşımı bir
yıl boyunca zindanda tutmanın neresinde hayır olabilir?
-Düşünsene, ben zindanda olmasaydım, seninle birlikte avda olurdum, değil
mi? Ve sonrasını düşünsene ordan sadece sen kurtulabildin…

26. February 2010, 12:00 AM	#9
Barış Uzman Üye Üyelik tarihi: Sep 2008 Mesajlar: 785 Tesekkür: 1.340 366 Mesajina 989 Tesekkür Aldi Tecrübe Puanı: 17	Bir zamanlar Afrika’ daki bir ülkede hüküm süren bir kral vardı. Kral daha çocukluğundan itibaren arkadaş olduğu, birlikte büyüdüğü bir dostunu hiç yanından ayırmazdı.Nereye gitse onu da beraberinde götürürdü. Kralın bu arkadaşının ise değişik bir huyu vardı.İster kendi başına gelsin ister başkasının, ister iyi olsun ister kötü, her olay karşısında hep aynı şeyi söylerdi: -Bunda da bir hayır var! Bir gün kralla arkadaşı birlikte ava çıktılar. Kralın arkadaşı tüfekleri dolduruyor, krala veriyor, kral da ateş ediyordu.Arkadaşı muhtemelen tüfeklerden birini doldururken bir yanlışlık yaptı ve kral ateş ederken tüfeği geriye doğru patladı ve kralın baş parmağı koptu.Durumu gören arkadaşı her zamanki sözünü söyledi: -Bunda da bir hayır var! Kral acı ve öf***le bağırdı: -Bunda hayır filan yok! Görmüyor musun,parmağım koptu? Ve sonra da kızgınlığı geçmediği için arkadaşını zindana attırdı. Bir yıl kadar sonra, kral insan yiyen kabilelerin yaşadığı ve aslında uzak durması gereken bir bölgede birkaç adamıyla birlikte avlanıyordu.Yamyamlar onları ele geçirdiler ve köylerine götürdüler.Ellerini, ayaklarını bağladılar ve köyün meydanına odun yığdılar. Sonra da onları odunların ortasına diktikleri direklere bağladılar. Tam odunları tutuşturmaya geliyorlardı ki, kralın başparmağının olmadığını farkettiler.Bu kabile, batıl inançları nedeniyle uzuvlarından biri eksik olan insanları yemiyordu. Böyle bir insanı yedikleri takdirde başlarına kötü olaylar geleceğine inanıyorlardı. Bu korkuyla, kralı çözdüler ve salıverdiler.Diğer adamları ise pişirip yediler. Sarayına döndüğünde, kurtuluşunun kopuk parmağı sayesinde gerçekleştiğini anlayan kral, onca yıllık arkadaşına reva gördüğü muameleden dolayı pişman oldu. Hemen zindana koştu ve zindandan çıkardığı arkadaşına başından geçenleri bir bir anlattı. -Haklıymışsın!! dedi. Parmağımın kopmasında gerçekten de hayır varmış.İşte bu yüzden, seni bu kadar uzun süre zindanda tuttuğum için özür diliyorum. Yaptığım çok haksız ve kötü bir şeydi. -Hayır, diye karşılık verdi arkadaşı. -Bunda da bir hayır var. -Ne diyorsun Allah aşkına? diye hayretle bağırdı kral. Bir arkadaşımı bir yıl boyunca zindanda tutmanın neresinde hayır olabilir? -Düşünsene, ben zindanda olmasaydım, seninle birlikte avda olurdum, değil mi? Ve sonrasını düşünsene ordan sadece sen kurtulabildin… __________________ Kimse kimsenin yargıcı değil, olmamalı da zaten..Herkes kendi üzerinde gözetmen ve yargıç olsun..Kendimizi rahatsız edelim, dünyamız değişsin...Belki o zaman huzuru bulmuş benliğimiz başkalarına kendiliğinden ışık saçar../Elif.