Kendini Bilmeli İnsan

[Yiğitcan]

Kendini Bilmeli İnsan

Zamanı geldiğinde kurulur bir gün mizan
Hangi kefe ağırdır o zaman görür insan
Burası faklı amma orada tektir lisan
Bunları düşünürsün sende bulunsa izan

Neydi ne oldum demez helal bir lokma yemez
Sultan sanır kendini yoksula kıymık vermez
Aklı fikri hinlikte Gülizar da gül dermez
Aslında tüm serveti beş metre bezdir bilmez

Ey beşerin şaşkını kurcalama fışkını
Ereğin belli senin toplamaktır parsayı
Tarlaya zarar verir ırmakların taşkını
Mazluma kem bakarsan kaybedersin arsayı

Sırtında atlas kaftan kimseyi görme hakir
Üç kuruşluk malını kendine sanma kefil
Defterin açılınca yanıtın nedir gafil
Madde manadan ırak olursun sonra sefil

Bu handa misafirsin dönüşün malum yere
Üfleneni ney sanma üfleyen neyzen değil
İş işten geçtiğinde yalvarırsın boş yere
Kendine gel bre zındık hakkın önünde eğil

Şiir: Ümit GAŞ