İmam Hoca İlahiyatçılara

[brkelit]

Din adamı diye tanıtıyorsun kendini, ilahiyatçı diye.

Mimiklerin dostane…
Arapça bildiğin belli.
Kariyerin muhteşem; adının önünde birçok unvan mevcut.
...“Hocam” diye hitap ediyorlar sana; sayıyorlar, seviyorlar seni; besbelli…
Ama ben seni reddediyorum!

Seni bütün kalbimle reddediyorum!

Beni “eşit” görmüyorsun çünkü!
Muktedirlere yaranmak için olsa gerek, fakir biri olduğumu, yoksul olduğumu, satır aralarında da olsa, üstü kapalı da olsa, belli belirsiz de olsa, “eşit olmadığımı” hissettiriyorsun bana; “onlarla” eşit olmadığımı…
İtaate zorluyorsun beni, itaat etmeye, muktedire kayıtsız şartsız teslim olmaya…
Beni, zekat veren zenginin cemiyetin en değerli uzvu olduğuna ikna etmeye çalışıyor, ona kul-köle olmamı fısıldıyorsun bilincime.
Bugüne kadar hiçbir muktedire karşı geldiğini görmedim; tüm hükümetlerle, tüm zenginlerle, tüm muktedirlerle aran hep iyi. Bu nedenle olsa gerek baş köşelerdesin hep!

Seni reddediyorum!

Kuran’ı yorumlayış tarzın midemi bulandırıyor hoca!

Sen benim midemi bulandırıyorsun hoca!
İnsanların, Allah’ın tüm mal ve nimetlerinden eşit biçimde yararlanma hakları olduğunu benden gizleyerek muktedirlerin gözüne girmeye, makam-mevki kapmaya, dünyalık yapmaya çalışıyorsun!

Sen benden Kuran’ı gizliyorsun hoca!

Sen benden o tüm ayetlerini ezbere bildiğin Kuran’ı saklıyorsun!

Seni reddediyorum hoca!

Tüm bunları neden yaptığını da biliyor ve seni Allah’a şikayet ediyorum hoca; tüm bunları “Ele geçirme hırsı gözünü bürüdüğü için” yaptığını biliyorum.

Sen benim midemi bulandırıyorsun hoca!

Sen benden Kuran’ı saklıyorsun!

Yuh sana hoca; yuh sana ve Allah’ı bırakıp da taptıklarına! (Enbiya, 67