Soru: Lokmân 28

[ozkanates]

dost1 Nickli Üyeden Alıntı

Selamun aleyküm,
Nisa;69:"Ve men yutııllahe verRasûle feülaike maalleziyne en'amAllahu aleyhim minen Nebîyyiyne vasSıddıkıyne veşŞühedai vasSalihıyn* ve hasüne ülaike refiyka"
Allah'a itaat diye çevrilen sözcük "yutııllahe" sözcüğüdür. İtaat sözcüğü Arapçadır. Türkçemizde de kullanılır. Söyleyenin sözünü tam olarak yerine getirme anlamındadır. Örneklersek: "Saat 23.00 da yat." Emrine itaat eden o saatte yatmış olmalıdır. Aynı emre uyan kişi de o saatte yatmış olmalıdır.
" uymak" sözcüğü sesteşlik özelliğinden dolayı kullanım yerine göre anlam kaybına uğramayacak şekilde olursa sorun olmaz. İtaat sözcüğü " emredileni yap, söylenilenleri yerine getir vb" şekillerde ifade edilebilir.

Evet, "itaat etmek" ve "uymak" birbirlerinin yerine kullanılabilir kelimeler.
İlki daha ağırlıklı olarak, "baskın bir kuvvete zorunlu itaat" anlamı taşıyabiliyorken,
İkincisi daha ağırlıklı olarak, "başka bir şeye gönüllü uyma" anlamı taşıyabiliyor.
Buna göre, Kuran'da itaat istenirken itaat etmeme kapısı kapatılmadığından,
Kişinin kendi iradesi beklendiğinden, "uymak" anlamını almakta sakınca yok görünüyor.

[ozkanates]

Yusuf 100'ü, Hanifler.com'dan incelemiştim. Benim sorum "secde" kelimesi değil de, "Ona" olarak yapılan tercümeyi "O'na" olarak yapmakta bir sorun olup olmadığı. Secde ilkinde Yusuf'a, ikincide Yaratıcı'ya olur ("o" kişi zamirinin, "O" şeklinde isimleştiği düşünülerek).

[dost1]

Selamun aleyküm kardeşim,

ozkanates Nickli Üyeden Alıntı

Yusuf 100'ü, Hanifler.com'dan incelemiştim. Benim sorum "secde" kelimesi değil de, "Ona" olarak yapılan tercümeyi "O'na" olarak yapmakta bir sorun olup olmadığı. Secde ilkinde Yusuf'a, ikincide Yaratıcı'ya olur ("o" kişi zamirinin, "O" şeklinde isimleştiği düşünülerek).

Aslında secde ve harru yazısında Yusuf 100. âyeti vardı ama yeniden yazayım.

Yusuf;100: Ve anasıyla babasını yüksek bir taht üzerine yükseltti. Ve hepsi boyun eğip teslimiyet göstererek o'nun/Yusuf'un için yere kapandılar. Ve Yûsuf: “Babacığım! İşte bu durum, o gördüğümün te’vîlidir. Gerçekten Rabbim onu hak kıldı. Şeytan benimle kardeşlerimin arasını bozduktan sonra, beni zindandan çıkarmakla ve sizi çölden getirmekle Rabbim bana hakikaten ihsan buyurdu. Şüphesiz Rabbim dilediği şeye armağan vericidir. Şüphesiz O, en iyi bilen, hüküm koyanın ta kendisidir.”

Burada zamir Yusuf'a gider. Önceki âyetlere de bakarsanız bunu net olarak görürsünüz.

Kusursuzluk sadece Allah'a mahsusdur.
Doğrusunu en iyi bilen Allah'tır.
Sevgi,saygı ve muhabbetle.
Allah'a emanet olunuz.

[ozkanates]

dost1 Nickli Üyeden Alıntı

Selamun aleyküm kardeşim,
Aslında secde ve harru yazısında Yusuf 100. âyeti vardı ama yeniden yazayım.

Yusuf;100: Ve anasıyla babasını yüksek bir taht üzerine yükseltti. Ve hepsi boyun eğip teslimiyet göstererek o'nun/Yusuf'un için yere kapandılar. Ve Yûsuf: “Babacığım! İşte bu durum, o gördüğümün te’vîlidir. Gerçekten Rabbim onu hak kıldı. Şeytan benimle kardeşlerimin arasını bozduktan sonra, beni zindandan çıkarmakla ve sizi çölden getirmekle Rabbim bana hakikaten ihsan buyurdu. Şüphesiz Rabbim dilediği şeye armağan vericidir. Şüphesiz O, en iyi bilen, hüküm koyanın ta kendisidir.”

Burada zamir Yusuf'a gider. Önceki âyetlere de bakarsanız bunu net olarak görürsünüz.

ve harrû : ve (yere) eğildiler (çömeldiler)
lehu : ona
succeden : secde ederek

Metinde Yusuf kelimesi yok.

"Önceki ayetlere bakma" konusunda... ayet secde olayından hemen sonra Yusuf'un "Rabb"den bahsetmesiyle devam ediyor, yani Yaratıcı'nın sıfattan isimleşmiş başka bir adıyla. O halde secde cümlesinin nesnesi de yine Yaratıcı yani "O" olabilir. Yusuf'un konuşmasının ve ayetin bizzat "O" ile bitmesi de, ayetin başındaki "o" nun "O" olabileceğini işaret.

Sonuçta yorum işi. Arapça'da büyük harf küçük harf yok diye biliyorum. Benim sorum metindeki "o"yu, Yusuf için kişi zamiri değil de, kişi zamirinin Yaratıcı için isimleşmiş hali olan "O" almakta Arapça gramer açısından bir engel var mıdır?

[ozkanates]

Not: Hanifler.com tercümesindeki "o" kişi zamiriyse "onun", özel isimse "O'nun" diye yazılmalı diye biliyorum.

[dost1]

Selamın aleyküm,

ozkanates Nickli Üyeden Alıntı

Not: Hanifler.com tercümesindeki "o" kişi zamiriyse "onun", özel isimse "O'nun" diye yazılmalı diye biliyorum.

Türk Dil Kurumu büyük harflerin kullanımı ile ilgili olarak özellikle aşağıdaki şekilde uyarı yapmıştır.

UYARI: Özel adlar yerine kullanılan "o" zamiri cümle içinde büyük harfle yazılmaz.

Yusuf Suresindeki 100. Ayette belirtilen zamirin Yusuf'a gitmesi yorum değildir.
Birşeyin zamir olabilmesi için kullanıldığı yerden önce geçmiş olması gerekir.


99: Felemma dehalu alâ Yusufe ava ileyhi ebeveyhi ve kaledhulu mısra inşaAllahu aminiyn;

100: Ve refea ebeveyhi alel Arşi ve harru lehu sücceda* ve kale ya ebeti hazâ te'viylü ru'yaye min kabl* kad cealeha Rabbiy Hakka* ve kad ahsene Biy iz ahreceniy minessicni ve cae Biküm minel bedvi min ba'di en nezeğaşşeytanu beyniy ve beyne ıhvetiy* inne Rabbiy Latıyfün lima yeşa'* inneHU Huvel Aliymul Hakiym

Görüldüğü gibi " lehu" zamirinden önce kullanılan sözü edilen Yusuf'tur.

Kusursuzluk sadece Allah'a mahsusdur.
Doğrusunu en iyi bilen Allah'tır.
Sevgi,saygı ve muhabbetle.
Allah'a emanet olunuz.

[ozkanates]

dost1 Nickli Üyeden Alıntı

Türk Dil Kurumu büyük harflerin kullanımı ile ilgili olarak özellikle aşağıdaki şekilde uyarı yapmıştır.

UYARI: Özel adlar yerine kullanılan "o" zamiri cümle içinde büyük harfle yazılmaz.

Aynı şeyi söylüyoruz:
Zamir "o", küçük harfle yazılır ve bu durumda "onun" şeklinde yazmak gerekir.
Özel isim "O", büyük harfle yazılır ve bu durumda "O'nun" şeklinde yazmak gerekir.
Tercümedeki "o'nun" ikisine de uymuyor.

dost1 Nickli Üyeden Alıntı

Selamın aleyküm,
Yusuf Suresindeki 100. Ayette belirtilen zamirin Yusuf'a gitmesi yorum değildir.
Birşeyin zamir olabilmesi için kullanıldığı yerden önce geçmiş olması gerekir.

99: Felemma dehalu alâ Yusufe ava ileyhi ebeveyhi ve kaledhulu mısra inşaAllahu aminiyn;

100: Ve refea ebeveyhi alel Arşi ve harru lehu sücceda* ve kale ya ebeti hazâ te'viylü ru'yaye min kabl* kad cealeha Rabbiy Hakka* ve kad ahsene Biy iz ahreceniy minessicni ve cae Biküm minel bedvi min ba'di en nezeğaşşeytanu beyniy ve beyne ıhvetiy* inne Rabbiy Latıyfün lima yeşa'* inneHU Huvel Aliymul Hakiym

Görüldüğü gibi " lehu" zamirinden önce kullanılan sözü edilen Yusuf'tur.

Yusuf;100: Ve anasıyla babasını yüksek bir taht üzerine yükseltti. Ve hepsi boyun eğip teslimiyet göstererek o'nun/Yusuf'un için yere kapandılar. Ve Yûsuf: “Babacığım! İşte bu durum, o gördüğümün te’vîlidir. Gerçekten Rabbim onu hak kıldı. Şeytan benimle kardeşlerimin arasını bozduktan sonra, beni zindandan çıkarmakla ve sizi çölden getirmekle Rabbim bana hakikaten ihsan buyurdu. Şüphesiz Rabbim dilediği şeye armağan vericidir. Şüphesiz O, en iyi bilen, hüküm koyanın ta kendisidir.”

Yukarıda kırmızı ile işaretlediğim "O", haklı olarak küçük değil büyük harfle yazılmış çünkü zamir değil, Yaratıcı'nın özel isimlerinden biri; Gören, Duyan, Diri, Cömert, Yakın, Dost, Esirgeyen, Affeden ve diğerleri gibi. Bu sıfatlar isimleşerek özel isim olduklarından büyük harfle yazılı, ayette altını çizdiğim "Rabb" kelimesi gibi.

Yusuf 100 soruma dönersem, secde cümlesindeki zamir ve özel isim durumunu, Türkçe gramerde büyük/küçük harf farkıyla belirtiyoruz. Arapça gramerde fark belirtiliyor mu yoksa ayette yoruma mı bırakılı?